Deel 1 (woensdag 24 juni): Saas Fee
Deel 2 (donderdag 25 juni): Centovalli / Lago Maggiore
Deel 3 (vrijdag 26 juni): Jungfraubahnen (dit deel)
Deel 4 (zaterdag 27 juni): Rondje Grimsel-/Furkapas
Deel 5 (zondag 28 juni): Montreux/GoldenPassLine
Deel 6 (maandag 29 juni): Mattmarksee
VRIJDAG 26 JUNI: JUNGFRAUBAHNEN
Inmiddels is de derde dag alweer aangebroken, vrijdag 26 juni 2009. Vandaag wil ik eens richting Interlaken, naar de Jungfrauregio. Er wordt wel wat regen en bewolking verwacht vandaag, dus ik zal kijken of het wel een goed idee is om helemaal naar boven naar de Jungfraujoch te gaan. We zullen zien. De regio van Interlaken lijkt me sowieso wel de moeite waard om te gaan bekijken.
Hieronder een kaartje met de afgelegde route van vandaag:
(Blauw = trein, groen = bus, oranje = boot. De vermelde stations zijn de plaatsen waar ik uit-/ of overgestapt ben).
En hieronder een overzicht met de gebruikte treinen van deze dag, waarmee ook gelijk de vraag beantwoordt wordt of ik naar de Jungfraujoch geweest ben
Ook weer op tijd begonnen vandaag, mijn eerste trein vertrekt om 8.49 uur naar de eindbestemming Romanshorn (dat aan de Bodensee ligt).
Met deze trein zal ik meereizen tot Spiez. Na Visp duikt de trein de nieuwe Lötschberg-basistunnel in. Deze nieuwe, bijna 35 km lange tunnel, verbindt Wallis met het Berner Oberland en biedt een veel snellere verbinding tussen deze twee landsdelen dan de oude Lötschbergtunnel, die veel hoger ligt en aan beide zijden een steil en bochtig spoortraject heeft.
Na een kwartiertje is de tunnel gepasseerd en wordt aangesloten op het oude traject, dat uiteindelijk via Frutigen bij de Thunersee aankomt, in Spiez om precies te zijn.
In Spiez stap ik over op de IC-trein naar Interlaken, die mooi op tijd komt binnenrijden.
De route naar Interlaken gaat weer een stukje terug, en buigt dan linksaf langs de oever van de Thunersee. Het is een enkelsporige lijn die behoorlijk slingert, de snelheid ligt dan ook niet bijzonder hoog. Hierdoor kun je wel mooi genieten van het fraaie uitzicht over de Thunersee.
Ook de autoweg loopt samen met de spoorlijn strak langs de oevers van het meer. Hieronder het uitzicht in de richting Interlaken. Het uitzicht is mooi, maar de hoeveelheid bewolking belooft niet zo veel goeds voor vandaag ...
Even voor tienen komt de trein aan in Interlaken-Ost. Interlaken-Ost is het “hoofdstation” van Interlaken. De “normaalspoor”-treinen hebben hier dan ook hun eindpunt. Er kan hier overgestapt worden op de treinen van de “Zentralbahn” richting Meiringen en Luzern en op de treinen van de “Berner Oberland-Bahnen” naar de Jungfrauregio.
Dit laatste is mijn plan. De aansluitende trein staat dan ook al klaar voor vertrek, dus nog even snel een fotootje en dan gauw overstappen.
De trajecten van de Berner Oberland-Bahnen gaan van Interlaken-Ost naar Lauterbrunnen en naar Grindelwald. Op het korte traject Interlaken-Zweilütschinen rijden de treinen gecombineerd, daarna vertrekt een deel naar Lauterbrunnen en een deel naar Grindelwald.
Deze trajecten kennen een spoorwijdte van 1 meter en zijn deels uitgevoerd met het tandradsysteem. Het hele smalspoornetwerk in de Jungfrauregio is aan het einde van de 19e eeuw aangelegd en vormt een nauw samenhangend spoorwegnet. De drie verschillende spoormaatschappijen die hier rijden werken goed samen en vallen allemaal onder één beursgenoteerde "holding": Jungfraubahn Holding AG.
Hieronder een foldertje met het spoornet in de Jungfrauregio:
Het materieel is nogal divers en komt gewoon samen in één trein voor. Het voorste deel van de trein bestaat uit een gemoderniseerd treinstel uit de jaren tachtig, het achterste deel van de trein (het deel naar Grindelwald) bestaat uit een modern lagevloers-treinstel.
Ik neem plaats in het achterste deel naar Grindelwald. Om 10.05 uur vertrekt de lange treincombinatie.
In de trein is op het tafeltje een kaartje van de spoorlijnen in de Jungfrauregio getekend. Erg leuk. Ik heb dit ook eerder gezien bij de Rhätische Bahn en de Matterhorn-Gotthard-Bahn.
Eerst gaat de rit nog door een stukje van Interlaken, na een paar minuten wordt Wilderswil bereikt. Hier kun je overstappen op de "Schynige Plattebahn", een tandradbahn naar het gelijknamige bergstation. Deze lijn schijnt ook behoorlijk spectaculair te zijn en wordt met oude treintjes gereden. Vandaag maar niet, je moet keuzes maken tenslotte
.Na weer een paar minuten wordt Zweilütschinen bereikt. Na het splitsen van de trein in Zweilütschinen buigt het deel naar Grindelwald af naar links en volgt het riviertje de Schwarze Lütschine. Na het stationnetje van Lütschental volgt er een klim waarbij het tandradsysteem wordt gebruikt.
Even voor Grindelwald is er rechts een geweldig uitzicht
. In het midden op de foto is de spoorlijn te zien waar we later zullen rijden, deze klimt vanuit Grindelwald in de richting van Kleine Scheidegg.
Na aankomst in Grindelwald zet ik de trein nog even op de foto. Ook is in de wolken de Wetterhorn te zien, dat één van de beeldbepalende bergtoppen van Grindelwald is.
De andere kant van de trein bestaat dus uit een ouder type treinstel.
Tot Grindelwald mag ik “gratis” met mijn Swiss-pass reizen. Vanaf hier moet ik een kaartje kopen met 50% korting. Aangezien het weer mee lijkt te vallen, durf ik het wel aan om naar de Jungfraujoch te gaan en koop hiervoor een kaartje aan het loket. Het wordt een enkeltje Grindelwald – Jungfraujoch – Wengen. Via Wengen wil ik namelijk straks terugreizen, zodat het een mooi “rondje” wordt.
Even slikken van het te betalen bedrag
... maar als je daar eenmaal een beetje overheen bent wacht het vervolg van de reis met de “Wengernalpbahn” (WAB) naar Kleine Scheidegg, waarvan de trein al klaarstaat.
Ook de WAB gebruikt oude en nieuwe treinen doorelkaar. Deze lagevloertrein is vrij nieuw, maar wel voorzien van een ouderwets ogend houten interieur. Heeft ook wel weer wat ...
Het spoornet van de WAB bestaat uit het traject Grindelwald – Kleine Scheidegg – Wengen – Lauterbrunnen. Het hoogste punt van het traject ligt bij Kleine Scheidegg, op een hoogte van bijna 2100 m. De steilste stukken van het traject bedragen 25%, het is dan ook overbodig te zeggen dat de lijn in zijn geheel gebruikt maakt van het tandradsysteem. Ook de spoorwijdte is afwijkend, namelijk 800 mm in plaats van de 1000 mm van de Berner Oberland-Bahnen.
Om 10.47 uur vertrekt de trein, direct gaat het steil naar beneden naar Grindelwald-Grund, waar ook de werkplaatsen van de WAB zijn gevestigd.
In Grindelwald-Grund wordt direct al kop gemaakt en gaat de reis verder in de andere richting. Bij de werkplaatsen staan wat klassieke treintjes, die hun bouwjaar ergens in de jaren '60 hebben.
Direct gaat het steil omhoog en is er een mooi uitzicht op Grindelwald en de Wetterhorn (3700 m).
Met een gangetje van hooguit 25 km/u klimt de trein verder, terwijl Grindelwald steeds kleiner wordt.
Hieronder is te zien hoe steil het traject soms loopt (stationnetje van Alpligen).
In een dubbelsporige lawinegalerij suist de tegemoetkomende trein met een duizelingwekkende snelheid van 25 km/u ons voorbij
.
De vegetatie wordt vervolgens al een stuk dunner, we naderen de boomgrens. Dan is hij opeens zichtbaar: de besneeuwde top van de Jungfrau :pos: :
In de berm zijn hier en daar nog wat sneeuwresten te vinden. Na een half uurtje klimmen vanaf Grindelwald komt het eindpunt van deze trein, Kleine Scheidegg, in beeld.
In Kleine Scheidegg gaat de trein nog even op de foto. Aan de ene zijde een moderne lagevloertrein ...
... gekoppeld met een wat ouder model uit de jaren '80:
Vanaf Kleine Scheidegg is het zicht op de Jungfrau (4158 m) echt imposant. Rechts daarnaast is de besneeuwde top van de Silberhorn te zien.
In Kleine Scheidegg moet je dus altijd overstappen. Ofwel naar de Jungfraujoch, ofwel bergafwaarts naar Wengen en Lauterbrunnen.
Mijn volgende trein naar de Jungfraujoch staat al klaar. Door het foto's maken haal ik hem op het nippertje. Maar als ik hem gemist had was dat geen ramp geweest, een half uur later gaat er weer een, en haasten moet je je in deze omgeving zeker niet.
Het spoor naar de Jungfraujoch is ook weer een kunststukje op zich. Het grootste deel ligt namelijk in een steile tunnel.
Vooral als je je bedenkt dat deze lijn een eeuw geleden is aangelegd, was dat toch erg knap voor die tijd. De bouw van het amper 10 km lange traject heeft echter wel bijna 15 jaar geduurd.
De lijn is ook weer helemaal uitgevoerd met het tandradsysteem, aangezien het hellingspercentage hier weer vaak rond de 25% ligt. De spoorwijdte is ook weer anders dan die van de Wengernalpbahn, namelijk 1 meter. Doorgaande treinen vanuit Grindelwald of Lauterbrunnen naar de Jungfrau zijn hierdoor dus onmogelijk.
Direct na vertrek uit Kleine Scheidegg klimt de trein al behoorlijk en is er een mooi uitzicht op dit spoorknooppunt, met enkele hotels en restaurants.
Het uitzicht op het bergmassief is geweldig. Hieronder één van de lawinegalerijen, met op de achtergrond de Mönch (4107 m), die nog wat in de wolken gehuld is. Op de foto is goed te zien hoe steil de spoorbaan is.
Na een kleine 10 minuten klimmen wordt de omgeving van Kleine Scheidegg steeds kleiner ...
... en naderen we het station Eigergletscher, op de foto hieronder is linksboven de top van de Eiger (3970 m) te zien. De drie “vierduizenders” (Jungfrau, Mönch en Eiger) zijn een beetje dè beeldbepalende bergen van deze regio.
Bij het binnenrijden van station Eigergletscher is er nogmaals goed zicht op de sneeuw- en ijsmassa.
Het stationnetje is ook een passeerplaats voor de tegemoetkomende trein.
Als de trein weer vanuit Eigergletscher vertrekt, is het gedaan met het mooie uitzicht. Hier begint namelijk de ruim 7 km lange tunnel, die is uitgehakt in de berg. De trein komt hier tot het eindpunt bij de Jungfraujoch niet meer uit, aangezien dit station ook in de tunnel is aangelegd.
Onderweg stopt de trein nog twee keer. Op deze plaatsen kun je namelijk door een glaswand naar buiten kijken.
De eerste stop is bij Eigerwand. Je mag dan even vijf minuten de trein uit om door de glaswand van het uitzicht te genieten. Er zou een mooi uitzicht moeten zijn over de omgeving van Grindelwald, helaas is er niets te zien, het is hier bewolkt :? . Dan maar even de trein op de foto zetten.
Na vijf minuten gaat de klim weer verder en stoppen we op Eismeer, een soortgelijk station waar je weer door een glaswand naar buiten kunt kijken. Hier is het uitzicht echter een stuk beter op de enorme sneeuw- en ijsmassa.
Na weer een pauze van vijf minuten klimt de trein weer verder door de tunnel en wordt na een kwartiertje de Jungfraujoch bereikt, het hoogste station van Europa op 3454 m. De Jungfraujoch heeft dan ook de bijnaam "Top of Europe". Het station ligt dus ook in de tunnel.
Rondom het station is een groot toeristisch complex gebouwd, met restaurants en souvenirshops. Het is hier behoorlijk druk (veel Japanners en ander Aziatisch volk loopt hier). Gelukkig kun je dit toeristische gedoe snel ontvluchten en buiten genieten van het sneeuwlandschap.
Gelukkig is het mooi weer en is het uitzicht geweldig. Hieronder het uitzicht op de Aletschgletscher, één van de grootste gletschers van Europa.
Hieronder is het gebouwencomplex te zien, linksboven is de “Sphinx”, waar je met een snelle lift heen kunt.
Ook de top van de Jungfrau is hier vandaan goed te bewonderen.
Na nog even bovenop de “Sphinx” geweest te zijn, ben ik nog even een stukje gaan lopen door de sneeuw. Ondanks dat het hier erg druk is, kom je na tien minuutjes lopen bijna niemand meer tegen
...Hieronder het uitzicht op de top van de Jungfrau (links) en de Sphinx (rechts).
Even inzoomen op de Aletschgletscher, waarboven zich wel wat dreigende wolkenluchten vormen. Voorlopig heb ik hier geen last van.
Aan de andere kant steekt de top van de Mönch zich scherp af tegen de blauwe lucht.
Je kunt hier einden lopen, over een veilige wandelroute. Bijvoorbeeld naar een berghut die op drie kwartier lopen ligt. Het is dan ook verboden van het pad af te gaan, dit kan erg gevaarlijk zijn.
Plotseling komt er een flinke wolkenpartij opzetten, die de “Sphinx” geheel in de mist hult.
Een paar minuten later ...
... blijft er weinig over van het mooie uitzicht. Ik begrijp nu ook waarvoor die palen langs het pad dienen. Anders wordt het bij deze omstandigheden wel lastig om de weg terug te vinden ...
Je kunt niet meer dan 20 meter kijken, dus een beetje op gevoel ga ik maar weer terug. Ook de temperatuur is ineens een wereld van verschil. Is het met zon nog redelijk warm, in de mist zit je ineens in de diepvries en trek ik er zowel de trui als de jas bij aan. Toch heeft dit ook wel weer wat, alleen heb ik gelukkig de omgeving ook nog met “daglicht” mogen bekijken :D .
Nu buiten niets meer te zien is, heb ik mooi nog even de gelegenheid om de “gletschergrot” te bekijken, die vanzelfsprekend helemaal uit ijs bestaat.
Ook de vloer is “redelijk” gladjes, dus moet je hier een beetje met een eendenpas lopen ...
Na een paar uurtjes hierboven op de Jungfraujoch wordt het weer eens tijd voor de terugreis en ga ik terug naar het station, waar om drie uur de trein terug vertrekt. Er gaat een hoop volk weer terug naar beneden, dus de trein is behoorlijk druk. Maar evengoed is er plaats genoeg.
Na weer een ritje van ruim een half uur in de tunnel zien we weer daglicht. Hieronder tussen de wolken door een mooi uitzicht richting Mürren.
Na weer aangekomen te zijn op Kleine Scheidegg nog even de Jungfrautrein in het daglicht op de foto gezet.
Hierna ga ik nog even rondkijken bij Kleine Scheidegg, waar je een mooi uitzicht hebt richting Grindelwald.
Op Kleine Scheidegg zijn ook de werkplaatsen voor de Jungfrautreinen gevestigd. Leuk om te zien dat zo'n tandradwissel wel wat ingewikkelder is als een “normaal” wissel ...
Inmiddels staat er een trein van de Wengernalpbahn richting Wengen klaar, die zijn bouwjaar ergens in de jaren '50 heeft. Deze trein is gereserveerd voor een groep.
De trein die ik zal nemen in de richting van Lauterbrunnen bestaat uit een klassiek treintje uit de jaren '70 aangevuld met een modern stuurstandrijtuig. Deze combinaties zijn hier vaak te zien.
Ik neem plaats in het “klassiekje” (met houten bankjes uiteraard). Na vertrek hebben we nog één keer zicht op de Jungfraubahn, die zojuist beklommen wordt door een treintje richting de Jungfraujoch.
De trein heeft weer het gebruikelijke gangetje van ongeveer 25 km/u. Ondanks dat het een elektrische trein is, houdt het geluid een beetje het midden tussen een koffiemolen en een grasmaaier
.Direct daalt het behoorlijk. Vóór je heb je een mooi uitzicht op het dorp Mürren (links zitten
), een autovrij dorp dat alleen met een kabelbaan en trein te bereiken is, en waar vandaan een kabelbaan naar de Schilthorn gaat. Leuk voor een andere keer in ieder geval ...
Na een kwartiertje dalen komt Wengen in zicht, waar we na een half uurtje na vertrek uit Kleine Scheidegg aankomen.
Ook Wengen is niet per auto bereikbaar en daarom geheel afhankelijk van dit treintje. Na de stop in Wengen gaat het treintje met dezelfde snelheid verder en begint de afdaling naar Lauterbrunnen. Hierbij wordt je getrakteerd op een schitterend uitzicht op het U-vormige dal richting Stechelberg met een geweldige waterval (Staubachfall) :pos: .
Een klein uurtje na vertrek van Kleine Scheidegg wordt dan uiteindelijk Lauterbrunnen bereikt. De afstanden zijn niet groot, maar de reistijden wel behoorlijk lang door de “moeilijke” trajecten met de trage "koffiemolens".
Ook in het dorp Lauterbrunnen zelf heb je constant zicht op de waterval.
In Lauterbrunnen is er nog wel wat tijd voor wat foto's. Hieronder dus de trein die ik had vanuit Kleine Scheidegg ...
... gekoppeld aan het “klassiekje”.
Onderstaand materieel uit de jaren '50/'60 is ook nog steeds in dienst. Wel na wat technische aanpassingen, leuk is in ieder geval het moderne LED-koersdisplay op zo'n ouderwets treintje
Onderstaand nog een keer het treintje waarmee ik uit Kleine Scheidegg gekomen ben, met rechts de “Centrale Trein Aanwijzers” voor dit station. (Leuk zijn de klokjes waarmee de vertrektijd van de eerstvolgende trein wordt aangegeven).
Inmiddels is het wat gaan regenen, maar ik ga toch nog even een rondje lopen door Lauterbrunnen. Geweldig mooie en ruige omgeving hier.
Uiteindelijk ga ik tegen half zeven weer terug richting Interlaken met de Berner Oberland-Bahnen, waarvan de trein mooi op tijd komt binnengereden.
Via een mooie route komen we weer in Zweilütschinen waar de trein uit Grindelwald wordt aangekoppeld en is het rondje Jungfrauregio voltooid.
Na 20 minuten komt de trein aan in Interlaken-Ost, waar ik overstap op de trein richting Spiez en weer via de Lötschberg-basistunnel terugreis naar Brig.
Al met al weer bijna 12 uur onderweg geweest vandaag. Eén tip is in ieder geval dat je er wel de tijd voor moet nemen. Het reizen gaat niet snel en er is ontzettend veel moois te zien onderweg... Het is in ieder geval weer een onvergetelijk tripje geworden vandaag :D .
Voor deel 4 klik hier.
