Deel 1 (woensdag 24 juni): Saas Fee
Deel 2 (donderdag 25 juni): Centovalli / Lago Maggiore
Deel 3 (vrijdag 26 juni): Jungfraubahnen
Deel 4 (zaterdag 27 juni): Rondje Grimsel-/Furkapas (dit deel)
Deel 5 (zondag 28 juni): Montreux/GoldenPassLine
Deel 6 (maandag 29 juni): Mattmarksee
ZATERDAG 27 JUNI: RONDJE GRIMSEL-/FURKAPAS
Na de lange reisdag van gisteren ben ik van plan het vandaag een beetje rustiger aan te doen. De planning voor deze zaterdag de 27e juni staat nog niet helemaal vast. Ik wil in ieder geval weer de richting van Interlaken op, misschien deze stad wat beter bekijken. In m’n achterhoofd heb ik nog de mogelijkheid zitten om aan het eind van de middag met de bus over de Grimselpas te gaan, maar dat ligt een beetje aan de rest van de planning die dag.
Dit is uiteindelijk de route geworden:
… met ook het (inmiddels gebruikelijke) overzichtje van de vervoersmiddelen van vandaag.
Het “rustige” dagje is dus niet helemaal gelukt zoals je wel kunt zien
Het begint vandaag niet al te vroeg, om 10.49 uur vertrekt de IC via Visp door de Lötschbergtunnel naar het eerste overstappunt, Spiez. Hier stap ik net als gisteren over op de IC naar Interlaken-Ost. In Spiez staat een trein van de “GoldenPass-panoramic” klaar voor vertrek. Het traject Spiez – Interlaken maakt deel uit van deze verbinding, die loopt van Montreux naar Luzern (via Interlaken dus). Later deze week zal ik nog een ander stukje doen van deze verbinding.
Mijn trein is een “gewone” IC die me in een klein half uurtje in Interlaken-Ost afzet. Aan de overkant van het perron staat er weer een “GoldenPass-panoramic”-trein klaar voor het traject naar Luzern. Dit traject bestaat uit smalspoor en wordt gereden door de “Zentralbahn”.
Na nog even rondgekeken te hebben op Interlaken-Ost neem ik na een half uurtje ook een trein van de “Zentralbahn”, namelijk de stoptrein naar Meiringen. Deze trein wordt gereden door een treinstel uit de “Stadler”-familie(een "Flirt" volgens mij).
Het interieur is ruim opgezet. Ook de “panoramaruitjes” boven de zitplaatsen geven een extra ruimtelijk effect.
Na het vertrek kruist de trein het riviertje de Aare, dat hier in Interlaken de verbinding vormt tussen de Thunersee en de Brienzersee. Vervolgens slingert het spoor zich langs het laatstgenoemde meer.
De bergen op de achtergrond zijn aardig verscholen in de wolken, het weerbericht was dan voor vandaag ook niet zo gunstig. Tot nu toe valt het wel mee in ieder geval.
Na een kwartiertje boemelen langs de oevers van het meer komt Brienz in zicht, de plaats waarnaar het meer is genoemd.
Zo’n beetje iedere plaats langs de oevers van de Thuner- en Brienzersee heeft mogelijkheden voor watersport. Zo ook Brienz, waar je zo vanuit de trein in je bootje (of waterfiets) kunt stappen.
Na Brienz komt ook het einde van de Brienzersee in zicht en gaat het spoor verder langs de rivier de Aare, het Haslital in. Een mooie waterval verschijnt rechts in beeld.
Een half uurtje na vertrek uit Interlaken wordt het eindpunt voor deze trein, Meiringen, bereikt. Je kunt hier overstappen voor het korte traject naar Innertkirchen, of verder reizen over de “GoldenPass-route” via de Brünigpas naar Luzern. Ik heb uiteindelijk toch het plan opgevat om die bus over de Grimselpas te nemen. Eerst gaat de trein op het eindpunt nog even op de foto.
Vanaf het stationspleintje van Meiringen vertrekken meerdere bussen via verschillende pasroutes naar oa. Andermatt (Sustenpas) en Grindelwald (Grosse Scheidegg).
Hieronder het stationsgebouwtje van Meiringen.
De bus naar de Grimselpas staat al klaar voor vertrek.
Ook de bus naar Schwarzwaldalp / Grindelwald vertrekt hier. Dit schijnt ook een hele mooie route te zijn, dus nog iets om bij te schrijven op het verlanglijstje voor de volgende keer
.
Opvallend is dat de bussen hier ingericht zijn voor het vervoer van fietsen (wel even goed ophangen a.u.b.).
Precies om 13.30 uur vertrekt de bus met nog een paar andere reizigers aan boord voor de klim naar de Grimselpas. Eerst gaat het nog even steil naar beneden richting Innertkirchen met de eerste haarspeldbochtjes.
In Innertkirchen is de Aareschlucht te bezoeken, een kloof in de rivier de Aare waar je doorheen kunt wandelen. Daar heb ik nu alleen geen tijd voor, dus die gaat ook op het verlanglijstje
Na Innertkirchen gaat de rit verder door het mooie Haslital …
… welke na het laatste dorp, Guttanen, pas echt ruig wordt. De boompjes worden al wat schaarser en de eerste tunneltjes komen in zicht.
Links tegen de rotswand op onderstaande foto loopt een zeer steil kabeltreintje naar boven, de Gelmerbahn. Deze gaat naar een stuwmeer, de Gelmersee. In het echt zag ik nog een rood treintje tegen de helling geplakt, maar op de foto vindt ik hem niet meer terug (net iets te laat afgedrukt denk ik :? )
Net voor een tunnel draait de bus rechts het smalle weggetje op. Dit is een deel van de “oude” Grimselroute. De chauffeur neemt expres dit smalle weggetje in plaats van de tunnel, met een mooi uitzicht in de diepte. Ook wordt de stuwdam van de Räterichsbodensee zichtbaar.
We klimmen langzaam verder en gaan richting de boomgrens. De stuwdam komt steeds dichterbij.
Uiteindelijk volgt een mooi uitzicht over het stuwmeer, waar ook nog wat sneeuwresten zijn te vinden. Volgens de chauffeur is de Grimselpasroute pas op 8 juni geopend, toen er nog enorme sneeuwmuren waren. In de laatste paar weken is er behoorlijk veel weggesmolten.
We klimmen nog steeds verder over de weg met vele haarspeldbochten, als de dam van het tweede stuwmeer, de Grimselsee, in zicht komt.
Even achterom kijken loont ook altijd wel de moeite, voor een uitzicht over het “vorige” stuwmeer.
Een blik over de Grimselsee, waar de bus even van de route afgaat en over een hobbelige natuurstenen dam naar het “Hospiz” rijdt, een soort schiereiland in de Grimselsee.
Via dezelfde dam komen we weer terug op de hoofdroute en klimmen we nog verder naar de Grimselpas, met nog een blik op het Hospiz en de beide stuwmeren.
Dit is voorlopig ook het laatste uitzicht. Als de bus even later op het eindpunt ...
… de Grimselpas, aankomt, zitten we dik in de wolken en miezert het wat. Geen uitzicht dus :(
Toch heeft dit ook wel weer wat en levert het ook wel niet-alledaagse plaatjes op, hier op ruim 2100 m hoogte.
De volgende bus, die verder rijdt over de pasweg naar Oberwald, zal over twee uur vertrekken. Ik ben bang dat het wel twee uurtjes koukleumen wordt, want echt warm is het hier niet in de mist ...
Ik ga maar even een stukje rondlopen, en ben niet de enige
Eerst had ik geen idee waar het geluid van die bellen vandaan kwam, maar nu weet ik het :o . Leuk gezicht in ieder geval.
Hier bovenop de pas liggen nog aardig wat sneeuwresten en is het behoorlijk onherbergzaam. Vooral door de mist geeft dit een behoorlijk onheilspellende indruk …
Ik ga in ieder geval niet te ver lopen, in de mist kun je gemakkelijk je richtingsgevoel kwijtraken en dan lijkt alles hier op elkaar …
Boven op de pas is ook nog wat horeca te vinden, waar ik me even opwarm aan een kop koffie met een flinke punt appeltaart.
Na nog even een stukje lopen langs een aantal metershoge sneeuwmuren
… komt mooi op tijd de volgende bus aangereden. Een Citaro-met-fietsenaanhangerje
.
Om precies 16.30 uur vertrekt de redelijk gevulde bus voor de afdaling. Na vijf minuutjes rijden in de mist begint de afdaling, en ontvouwt zich een fenomenaal uitzicht
Op de voorgrond is de slingerweg naar beneden te zien, naar links loopt de Furkapas. Het kruispunt van beide paswegen (Grimselpas en Furkapas) is Gletsch, dat rechtsonder te zien is. Gletsch is ook het eindpunt van de stoomtreinroute die over de Furkapas loopt (Furka-Dampfbahn).
Op de volgende foto is goed de weg naar de Furkapas te zien, met linksboven het eindpunt van de Rhonegletscher. Ook is duidelijk het spoortje van de Furka-Dampfbahn te zien.
Na een geweldig mooie afdaling komt de bus bij het spooremplacement van Gletsch.
De bus slaat in Gletsch rechtsaf, waarna de afdaling verder gaat richting Oberwald. Ook het Furkaspoortje loopt hier nog. Dit deel wordt nog opgeknapt, zodat vanaf volgend jaar het hele traject over de Furkapas met de stoomtrein bereden kan worden (van Realp naar Oberwald).
Na een mooie afdaling door een bosrijk gebied komt even voor vijf uur de bus aan op het eindpunt bij het station van Oberwald.
Oberwald ligt aan de Matterhorn-Gotthard-Bahn van Andermatt naar Brig. Het is ook een beginpunt van de autotreinen door de Furkatunnel.
Hier vandaan kan ik de trein terug nemen naar Brig, maar ik heb ontdekt dat er nog een leuke busrit te maken is, namelijk die over de Furkapas waar we net al wat van zagen. De bus over deze pas sluit mooi aan dus hier hoef ik niet lang over na te denken
Om 17.15 uur vertrek de bus voor een rit van ruim een uur naar Andermatt. Eerst gaat het weer een stukje terug naar Gletsch. Daar buigen we rechtsaf de Furkapas op. Wat volgt is een geweldig uitzicht op het uiteinde van de Rhonegletscher.
Ook even achterom kijken loont weer de moeite. Op de volgende foto is het gehuchtje Gletsch weer te zien, met daarboven de weg vanaf de Grimselpas, waar we een klein uurtje geleden vanaf gekomen zijn.
Met een rustig tempo klimt de bus verder, een rit waar je echt ogen tekort hebt :pos:
Uiteindelijk komt de bus bij de “Belvedere”, het eindpunt van de Rhonegletscher. Hier schijn je ook een aantal gletschergrotten te hebben.
Een onbeschrijvelijk mooi uitzicht hier. Ook het spoor van de Furka-Dampfbahn is hier steeds nog te zien. Deze gaat met een tunnel onder de Furkapas door. (*voegt ondertussen nog iets toe aan het verlanglijstje*)
Vóór de opening van de Furka-basistunnel in 1981 liep de doorgaande spoorverbinding van Andermatt naar Brig (Wallis) dus over deze pasroute. In de wintermaanden was hij niet bruikbaar, en werd zelfs de hele bovenleiding verwijderd, zodat deze in het voorjaar weer moest worden opgebouwd. Na de opening van de tunnel is het spoor over de Furkapas dus ongebruikt blijven liggen. Na het opknappen hiervan wordt hij sinds enkele jaren weer gebruikt door stoomtreinen van de Dampfbahn Furka-Bergstrecke. Binnenkort moet dus ook het deel naar Oberwald weer opgeknapt zijn en klaar voor gebruik.
Na nog een klein stukje klimmen bereikt de bus de daadwerkelijke Furkapas, waar het net als op de Grimselpas weer mistig is.
De weg aan de andere kant van de pas is een stuk smaller. Tijdens de afdaling kan de bus sommige bochten maar net in één keer halen.
En weer uitzicht op riviertje, spoorlijn (daar is ‘ie weer) en verder, ja, niets eigenlijk.
Oh ja, een gehuchtje langs de pasweg met één huis, een hotel en een restaurant.
Na een flinke afdaling komt het dal in zicht. In het midden ligt Realp, dat aan de Matterhorn-Gotthard-Bahn van Andermatt naar Brig ligt en waar ook de Furkatunnel begint.
In de verte ligt Andermatt, het eindpunt van deze busrit.
Na de afdaling met een grote hoeveelheid haarspeldbochten …
… bereiken we dan uiteindelijk Realp, waar ook een depot voor de stoomtreintjes van de Dampfbahn gevestigd is. Links is de ingang van de Furkatunnel te zien.
Uiteindelijk bereiken we Andermatt, het eindpunt van deze onvergetelijke busrit. Hierna gaat de Integro nog even op de foto.
Het treintje van de Matterhorn-Gotthard-Bahn brengt me uiteindelijk weer terug in Brig, waar ik twee uur later aankom. Uiteindelijk is het toch niet het “rustige” dagje geworden wat ik me had voorgesteld, maar daar heb ik vanzelfsprekend geen moment spijt van
.
Wordt vervolgd met het 5e deel...
