De overtocht naar het VK maakten we zowel heen als terug met DFDS Seaways tussen IJuiden en Newcastle. Toevallig hadden we zowel heen als terug de MS ‘King of Scandinavia’ (hier gefotografeerd in Ijmuiden, net voordat we erop reden):
Tijdens ons verblijf hadden we vier verschillende verblijven:
1) Een appartement in Edinburgh.
2) Een huisje in de buurt van Tarbet (aan de spoorlijn Glasgow - Mallaig/Oban)
3) Een huisje in de buurt van Alness (aan de spoorlijn Inverness – Wick)
4) Een huisje in de buurt van Dundee.
Tijdens onze vakantie hebben we ook verschillende uitstapjes met het OV gemaakt en in deze serie verslagen probeer ik een beeld te geven van het OV in Schotland.
We beginnen met Edinburgh. Edinburgh is de op één na grootste stad van Schotland en tevens de hoofdstad. Edinburgh heeft twaalf stations, waarvan Edinburgh Waverley het grootste is. Dit station, waarvan ‘Waverely’ ook vaak wordt weggelaten, is het eindpunt van de East Coast Main Line (vanaf London King’s Cross) al rijden een aantal treinen ook door naar Glasgow, Aberdeen of Inverness.
De bovenzijde van het station (oostkant) met een vertrekkende IC125:
Iets andere positie met verschillende treinen, waaronder IC125:
De westelijke kant van het station met een Class 158:
Het station zelf heeft aan de buitenkanten een aantal doorgaande sporen en daartussen aan beide kanten wat kopsporen. Bij de kopsporen aan de westelijke kant staan poortjes, bij alle andere perrons niet.
De kopsporen in westelijke richting (achter de poortjes):
Een Class 156 in ‘retrostijl’ op een oostelijk kopspoor:
Eén van de doorgaande sporen met een Class 185 van First TransPenine, komend van Manchester Airport:
Een IC225 van National Express East Coast (NXEC) die aangekomen is uit London en zo vertrekt voor het laatste stukje naar Glasgow Central aan de westkant van een doorgaand spoor (met links mijn moeder
):
Aan de noordkant van het station liggen ook nog twee doorgaande sporen met een eilandperron, maar deze liggen buiten de muren van het station.
Class 220 van CrossCountry, die nog helemaal naar Penzance moet, op één van de buitensporen:
Midden op dit eilandperron staat deze seinpaal:
Op het allerbuitensta spoor staat deze IC125 van National Express East Coast klaar voor vertrek:
Een Voyager van CrossCountry komt met ruim 20 minuten vertraging binnen. Het blijft Arriva, hè?
:
Ik weet niet of dit de reden van de vertraging is, maar ahterop had deze trein nog een speciale ‘reiziger’:
Ons appartement lag net ten oosten van Waverley met zicht op het spoor. Ideaal voor foto’s dus.
Een Voyager van CrossCountry begint aan zijn lange reis:
Een IC125 van NXEC komt binnen na een lange reis:
Een Class 158 van First ScotRail begint aan een in verhouding erg korte reis:
Een ander belangrijk station is Edinburgh Haymarket, al wordt hier ‘Edinburgh’ meestal weggelaten.
Van dit station kon ik alleen (vanuit de bus) een foto van het stationsgebouwtje maken:
Edinburgh heeft ook een hoop bussen, waarvan een groot deel dubbeldeks is.
Er zijn twee vervoerders voor de stadsdienst: het landelijke First en het lokale Lothian.
Hier staan drie verschillende bussen van First te rusten in de avond:
Twee dubbeldekkers van Lothian rijden over het eerste stuk van de Princess Street. Rechts ligt station Waverley:
Nog leuker dan dubbeldeksbussen fotograferen, is dubbeldeksbussen fotograferen als je zelf in eentje zit.
Dat leverde het volgende resultaat op:First was first…:
…en Lothian kwam erna:
Maar ook in Edinburgh is men tot de conclusie gekomen dat busvervoer alléén ook niet alles is. Daarom is men een tramlijn aan het aanleggen, waarvoor vrijwel de gehele Princess Street open ligt.
De enige foto die ik van de werkzaamheden gemaakt heb, is deze, vanaf Edinburgh Castle:
Hiermee ben ik aan het einde gekomen van dit eerste deel van mijn belevenissen in Schotland.
Deel 2: ‘Fort William – Mallaig’ volgt zo snel mogelijk.
