Mikos op Reis: OLNT #1

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Mikos »

Mikos op Reis: OLNT #1

Afbeelding
De uitdaging is duidelijk: Reis naar Tokyo en maak gebruik van maximaal één vlucht van drie uur. Het heeft de nodige moeite gekost, maar het is me gelukt om een manier te vinden; over land. Een lange reis vangt aan door verschillende landen...

Afbeelding
Op zondagochtend half twaalf begint mijn reis op het station, waar ik de trein naar Almelo neem. Daar rolt vervolgens de Intercity Berlijn binnen die me in ruim 5 uur naar Berlijn Ostbahnhof brengt.

Afbeelding
Daar rol ik mijn koffer het in het station gelegen Intercity Hotel binnen voor een overnachting. Een middag in Berlijn geeft me de mogelijkheid om Berlijn nog eens van onder te bekijken met een bedrijf dat ik een paar jaar geleden al eens in de arm heb genomen om meer over de bunkers die de stad rijk is te weten te komen: Berliner Unterwelten. Ook een bezoek aan het voormalige Stasi-hoofdkantoor dat is omgebouwd tot museum staat op het programma en geeft me een kijkje in de wereld van spionage ten tijde van de DDR. De wereld op zijn kop, maar daarvan zal ik de komende weken nog veel meer te zien krijgen...

Afbeelding

Afbeelding

Aan het einde van de avond sta ik met mijn koffer op spoor 3 van Berlijn Ostbahnhof, waar ik in de EuroNight naar Moskou stap, die mij in bijna 23 uur naar de hoofdstad van Rusland zal brengen. Het vliegtuig is sneller én afhankelijk van een aantal opties goedkoper, maar met de beperking van één vlucht lijkt het me zonde die nu in te zetten voor een deel van de reis terwijl er ook een alternatief aanwezig is. En nog redelijk comfortabel ook!

Afbeelding
Deze trein heet in het Russisch 'Strizh', wat zo veel betekent als 'vlot'.

Afbeelding
Het vooraf geboekte treinkaartje, rechtstreeks naar Moskou.

Afbeelding
Deze trein, van het type Talgo 9, brengt me naar Moskou.

Afbeelding

Afbeelding

Er wordt zowaar in het Russisch én Engels omgeroepen en ook het treinpersoneel spreekt iets tussen gebrekkig en onverstaanbaar Engels. De automatische omroepen worden vooraf gegaan door een ietwat bombastische jingle, die toch de eerste indruk geven van 'Moeder Russia'. Een korte stop in Frankfurt aan de Oder kondigt aan dat we bijna de grens met Polen zullen passeren en ook de stop in Poznan maak ik nog mee. Dan doe ik het licht uit en ga ik slapen.

Afbeelding
De dienstregeling van de trein onderweg.

Om half zes 's ochtends is het gedaan met de rust; de bombastische jingle haalt me uit mijn slaap en ik hoor in het Russisch en Engels aangekondigd worden dat we zo meteen aan zullen komen in Terespol. Om de reizigers daar nou voor wakker te maken komt wellicht wat overdreven over, maar Terespol ligt tegen de grens met Wit-Rusland en aangezien we daarmee de Europese Unie zullen verlaten, vindt er een paspoortcontrole plaats. De trein komt tot stilstand langs het perron, een legertje douanepersoneel stapt de trein in en komt de paspoorten controleren. De visa worden nauwkeurig bekeken, een aantal vragen gesteld. Ik krijg mijn paspoort terug en ik word verder met rust gelaten. Dat viel mee...

Afbeelding
Station Terespol, Polen om half zes.

Na een klein uur komt de trein weer in beweging en rijden we Terespol uit. Dat doen we om 06.20 uur; het dorpje is eigenlijk nog in diepe slaap, de eerste tekenen van leven beginnen zich te vertonen nu de zon langzaam opkomt. We rijden de Westelijke Boeg over, een zijrivier van de Narew in Oekraïne, Wit-Rusland en Polen. De rivier vormt een groot deel van de Poolse oostgrens, eerst met Oekraïne en dan met Wit-Rusland. De rivier is deels bevroren, de opkomende zon warmt de boel echter langzaam op en zorgt voor een prachtig tafereel, met dwarrelende rook boven het water. Het is echter ook meteen gedaan met mooie dingen, want het eerste dat ik van Wit-Rusland te zien krijg, zijn de muren met prikkeldraad die de grens aangeven. Het is met het passeren van de Westelijke Boeg ook meteen 2 uur later; om 08.30 uur staan we in de kuilwielenbank, waar de spoorbreedte van de wielen wordt aangepast. De moderne trein hoeft daarvoor niet urenlang van andere draaistellen te worden voorzien, maar wordt in een handomdraai aangepast. In de tussentijd is ook de Wit-Russische grenspolitie ingestapt, die de paspoorten en visa komt controleren. Ook wordt mijn coupé visueel geïnspecteerd en vervolgens wordt mijn paspoort meegenomen. Een kwartier daarna staat er ineens een jonge, knappe en zeer welbespraakte jongedame in mijn coupé die in goed Engels komt vertellen dat ze van de douane is en een aantal dingen wil weten. Ze stelt wat standaardvragen (Waar gaat u naar toe? Wat is de hoofdreden van uw bezoek? Vervoert u wapens? Heeft u drugs bij u? Heeft u meer dan 10.000 Dollar bij u?), neemt dan met een brede glimlach afscheid en verdwijnt weer. Een kwartier daarna krijg ik mijn paspoort weer terug, inclusief stempel van Wit-Rusland, verlaat de grenspolitie de trein en staan we op het station van Brest, Wit-Rusland. Een schouwspel begint: Dames op leeftijd lopen met een karton met daarop een Russische tekst langs de trein, proberen de aandacht te trekken van de reizigers in de trein en iets te verkopen. Dat is duidelijk niet legaal, want zodra er ook maar iemand in uniform in de buurt komt, verdwijnen de dames even uit het zicht of verdwijnt het bordje in een tas. Dat speelt zich een paar keer voor mijn raam af en ik krijg ook kort de tekst te zien. Ik kan geen Russisch spreken of schrijven, maar uit de seconde dat ik het bordje te zien krijg, maak ik op dat het gaat om het wisselen van Roebels. Men is hier dol op Euro's en in (Wit-)Rusland heb je toch echt Roebels nodig om te kunnen betalen. Ik koop niks, want ik heb al Roebels in mijn zak en ben er van overtuigd dat deze dames met een verschrikkelijk slechte koers aan zullen komen zetten. De trein zet zich kort daarna weer in beweging. En kan ik weer verder slapen, want dat heb ik echt nog nodig.

Afbeelding
Station Brest, Wit-Rusland.

Na een korte stop in 'Hero City' Minsk (aldus de automatische omroep in de trein), de hoofdstad van Wit-Rusland en vele kilometers door het witte landschap (hoe toevallig) volgt een ietwat karig, maar vooral duur diner in de restauratiewagen.

Afbeelding
20 euro, alstublieft. Wel inclusief toetje, dat dan weer wel.

De prijs jaagt de klanten duidelijk weg, want op een Russische dame die een kop koffie zit te drinken na, ben ik de enige in het rijtuig. Wanneer ook zij is vertrokken, durf ik de serveerster te vragen om een spoedcursus Russisch. Ik heb wat dingetjes opgeschreven en met het nodige geduld leert ze me een aantal standaardzinnen uit te spreken. Na wat oefenen ga ik terug naar mijn coupé voor het laatste deel van de reis.

Afbeelding
Smolensk, Rusland.

Wanneer de zon al een tijdje onder is komen we aan op het station van Moskou Belloruskaya. Na een kleine 23 uur stap ik de trein uit en staat Dimitri me op te wachten op het perron, mijn lokale reisleider. Hij begeleidt me naar mijn hotel en geeft meteen wat tips. Per metro brengt hij me naar het hotel en laat terstond nog even een van de mooiere stations onderweg zien. Hamer en sikkel zijn nog alom aanwezig.

Mijn hotelkamer op de 8e verdieping geeft een aardig uitzicht, waar ik kort aandacht aan schenk; ik ben moe na een vermoeiende nacht en toch wel lange treinreis.

Het is inmiddels woensdag, tijd om Moskou op eigen houtje te gaan ontdekken! Ik heb me al een beetje ingelezen en een idee van wat ik wil gaan doen, maar voor dat ik ergens aan ga beginnen moet ik me aanpassen aan de weersomstandigheden: De weersvoorspellingen geven aan dat het vandaag op zijn best -13 graden zal worden. En het is maar goed dat ik me dik heb ingepakt, want zo koud is het ook echt. Nadat ik een lokale OV-Chipkaart heb gekocht waarmee ik voor omgerekend 52 cent een enkele reis mag maken van onbeperkte tijd en afstand, sta ik op het Rode Plein. Een grote schaatsbaan met bijbehorende vrolijke muziek zorgt voor de nodige sfeer, die ook wel nodig is, want de wind snijdt in het gezicht.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Het Rode Plein.

Afbeelding

Afbeelding

Een bezoekje aan Lenin, die ligt opgebaard in een speciaal mausoleum op het plein, is eigenlijk verplicht. Uit mijn reisgids begreep ik dat het meenemen van rugzakken ten strengste verboden is, maar nadat ik met rugzak en al door de metaaldetectie ben gegaan, mag ik gewoon doorlopen. Foto's maken is echter taboe, dus het blijft bij kijken. Heel kort, dat wel, want de stroom bezoekers loopt de trap af het mausoleum binnen, mag een rondje om de opgebaarde Lenin lopen en moet weer naar buiten. Het doorlopen van de beveiligingsmaatregelen duurt twee keer zo lang als het hele bezoek aan Lenin. Dan is het weer terug de kou in. Die valt mij eigenlijk, buiten de soms opzettende snijdende wind na, wel mee. Mijn camera denkt daar heel anders over; na vijf foto's is het gedaan met de batterij, die ik gisteren nog volledig heb opgeladen. Die moet ik voortaan maar anders opbergen, wil ik meer foto's maken op de dag.

Afbeelding

Het Kremlin is het volgende punt op de agenda. Een kaartje kopen is de moeite niet, binnenkomen is een heel ander verhaal. Ook hier gelden strenge veiligheidsmaatregelen en wanneer ik mijn tas door de röntgenscanner laat gaan, stelt de stoïcijnse beveiliger de simpele vraag wat dat is dat hij aanwijst op het scherm.

"A knife?"

Verdomd, het zakmes dat ik uit opa's erfenis heb overgehouden. De toegang wordt mij pertinent geweigerd, tot ik dat zakmes heb weggebracht. Grapje van opa. Gelukkig waren ze bij Lenin minder streng. Nadat ik de bagageopslag heb bezocht mag ik alsnog naar binnen. Hét Kremlin bestaat eigenlijk niet; Kremlin is niet meer dan het Russische woord voor versterkte stadskern. En hier in Moskou is het daarnaast het geografische en historische centrum, waar nog altijd de zetel van de Russische regering huist, vandaar de strenge beveiliging. Ik bezoek een aantal kerken, waaronder die van de aartsengel Michael. Stuk voor stuk mooie kerken met een bijzondere inrichting. Maar vooral lekker warm, ik neem dus uitgebreid de tijd om alles nauwkeurig te bekijken. Nadat ik de kerken heb gezien, wandel ik binnen bij de Armoury, waar men oude bezittingen van de verschillende Tsaren tentoonstelt, waaronder zilveren schalen die door de Nederlandse regering cadeau zijn gegeven in de zestiende eeuw. Indrukwekkend om te zien, maar allemaal met een fotografeerverbod, dus jullie zullen het mijn woorden moeten doen. De reservebatterij van de mijn camera die ik uiteraard ook bij me had, heb ik niet kunnen gebruiken...

De dag sluit ik af met een bezoek aan het Nationaal Goelag Museum, waar een aardig idee wordt gegeven van wat er in de diverse goelagkampen gebeurde. Daar kwamen mensen tussen 1918 en 1953 terecht die werden verdacht van misdaden tegen de staat. Of daar nou een gegronde reden voor was of niet. De gevangenen werden ingezet om werk gedaan te krijgen; kolenmijnen, wegen en spoorwegen werden aangelegd. Velen kwamen om, door uitputting maar ook doordat ze werden geëxecuteerd. In 1953 kwam aan dat alles een eind, toen Josef Stalin overleed. De man staat niet al te best bekend bij de Russen en dat komt ook duidelijk uit de expositie naar voren:
Het is vandaag de mooiste dag ooit; Stalin is dood!
Met een wat dubbel gevoel verlaat ik het museum; niet alles wat in dit land gebeurt is pais en vree. Ook de Russen hebben het niet altijd maar makkelijk gehad.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

De tweede dag in Moskou is voor het gevoel al wat warmer, terwijl de weersvoorspellingen reppen over -15. Maar het zonnetje schijnt er bij en de wind is iets gaan liggen, dus dat zal het grootste verschil wel maken. Tijdens de tweede dag laat ik me leiden door de reisgids die ik bij me heb, waardoor ik vele kilometers door de stad wandel. Aan het eind van de middag loop ik ook nog even bij het GUM binnen, het Generalny Universalny Magazin. Voor 1894 was hier een grote markt die werd ontmanteld omdat het een gezondheidsrisico was geworden. Toen is er het GUM voor in de plaats gekomen, een gigantisch overdekt winkelparadijs voor de welgestelden. Terwijl er in de rest van het land met voedselbonnen werd gewerkt, konden de rijken hier uitgebreid shoppen. Daar valt tegenwoordig weinig meer van te merken, maar de prijzen liggen hier nog altijd aardig hoog. Ik heb een tijdje vanaf een verhoging toe zitten kijken hoe een ietwat brede Russische dame nogal moeilijk deed over de foeilelijke jurk die ze aangemeten kreeg. Het jongetje dat er zichtbaar verveeld bij zat ging steeds moeilijker kijken. Het zal je moeder maar zijn...

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Het GUM.

Afbeelding

Afbeelding

Trans Mongolië Express
Dan zijn de twee dagen in Moskou voorbij, het treinavontuur wacht! Het is de bedoeling om in de volgende stap naar Beijing in China te reizen. Ook dat zal over land gaan en wel over de Trans Siberische sporen, dwars door Rusland en Mongolië. In tegenstelling tot wat er vaak gezegd wordt, bestaat dé Trans Siberië Express eigenlijk helemaal niet. Geen enkele trein in Rusland of de omliggende landen hanteert die naam, in Rusland wordt enkel gewerkt met treinnummers. Zo rijdt ‘de’ 002 van Moskou naar Vladivostok, de 001 in tegengestelde richting. Daarmee is dat ook de enige trein die de naam Trans Siberië Express zou mogen dragen, als er al een naam aan het beestje gegeven zou worden. In Rusland zelf worden deze treinen ook wel als de ‘Rossiya’ aangekondigd. Er is ook nog de ‘Trans Mantsjoerije Express’ (die ook al niet zo wordt genoemd); de 019 en 020 (ook wel de ‘Vostok’), die loopt van Moskou via een groot deel van de regio Mantsjoerije in China naar Beijing, maar ik neem wat in de volksmond de ‘Trans Mongolië Express’ heet (zonder nummer). Drie keer raden waarom dat is. Uiteindelijk zijn het allemaal binnenlandse langeafstandstreinen die voor iedereen toegankelijk zijn.

In principe kan het traject tussen Moskou en Beijing via Mongolië in zes dagen worden afgelegd. Maar geloof me, hoe gek je ook op treinen of treinreizen kunt zijn; dat wil je niet. Het stilzitten in een trein en er hooguit tijdens een wat langere stop op een tussenstation even uit kunnen gaat je vanzelf opbreken. Dus heb ik er voor gekozen om onderweg wat tussenstops met overnachtingen te maken. Zo zie ik ook iets meer van Siberië dan enkel en alleen het weidse, maar vanzelf ook monotone landschap. En ik wil natuurlijk ook weer niet thuiskomen zonder verhalen.

Afbeelding
Het treinkaartje staat in Rusland vol met informatie. Vertrekdatum en -tijd, aankomstdatum en -tijd, je naam, geboortedatum en paspoortnummer (alle drie om duidelijke redenen weg geblurd), coupénummer en ook bednummer.

Reisklassen
De treinreis kan gemaakt worden in verschillende klassen: De goedkoopste manier van reizen is in Platzkart (3e klas): dit zijn een soort open plan slaapzalen, waarbij er per opstelling zes bedden te vinden zijn. Steeds twee boven elkaar, daar tegenover ook weer twee boven elkaar en aan de andere kant van het gangpad nog eens twee boven elkaar. Voor wie goedkoop wil reizen ideaal, bovendien dé manier om met lokalen in contact te komen. Dat is meteen ook iets waar je niet onderuit kunt komen in Platzkart, want er zijn buiten de buitendeuren en die van het toilet verder geen deuren. Je zit dus met z’n allen met elkaar opgescheept en dan heb ik het over maximaal 54 mensen. Wie een bovenste slaapbank heeft geregeld, kan overdag niet rechtop zitten en moet dus op de onderste slaapbank zitten. Wie die onderste slaapbank heeft geregeld, loopt dus het risico niet te kunnen gaan slapen wanneer hij of zij dat wil, omdat er anderen zitten. Er is een complete theorie beschikbaar over welke banknummers je het beste kunt hebben en welke niet, maar laat ik het er op houden dat Platzkart het voor mij in ieder geval niet ging worden.

Dan is er Kupé (2e klas); een coupé’tje met vier bedden, waarvan steeds twee boven elkaar. Overdag zit men op de onderste banken die ’s nachts dienstdoen als bed.

Ook is er nog SV (Spalny Vagon, of 1e klas); dezelfde coupé als Kupé, maar met twee banken tegenover elkaar, die ’s nachts worden omgetoverd tot bed.

Afbeelding
Spalny vagon.

Afbeelding

Mijn keus is uiteindelijk gevallen op SV, wat de reis ook meteen een goede 3 keer zo duur maakt als in Platzkart, zeker omdat ik het tweede bed in de coupé steeds bij koop, wat achteraf stiekem nog wat voordelen blijkt te hebben. Zo kan ik rustig reizen en sociale contacten opzoeken wanneer mij dat uitkomt. En ben ik niet afhankelijk van anderen of mijn treinreizen wel of geen succes worden. Ik las iets over een reis in Kupé met een Chinees vrouwtje dat waarschijnlijk haar voeten al weken niet gewassen had. ‘Gelukkig duurde die reis maar 24 uur,’ aldus de ervaring die ik las.

Aan boord van de trein zijn in iedere wagon twee spoorwegmedewerkers aanwezig, min of meer de conducteurs. Zij heten provodnik of provodnitsa (vrouwelijk), de ene is voor overdag, de ander is voor ’s nachts en wanneer ze dienst hebben zorgen ze voor de leefbaarheid van de wagon. Ze houden de instappers bij die hun treinkaartje af moeten geven, maken je wakker wanneer je op je bestemming dreigt aan te komen, houden de toiletten schoon, zorgen voor reisinformatie, maken de bedden op, maar hanteren ook de huisregels. Roken mag, maar dan wel in de ruimte tussen twee rijtuigen. En aangezien meer dan 80% van de reizigers in Rusland rookt... Stel je de walm voor die iedere keer uit die bakovergang kan komen wanneer de tussendeur opengaat. Daarover gaat ook de theorie in platzkart waar je het beste wel of niet kunt zitten. Niet te dicht bij de deur dus als je niet rookt.

Afbeelding
Moskva Kazanskaya, de wachtruimte.

En zo word ik door mijn lokale reisleider Dimitri afgezet op het station Moskou Kazanskaya, waar trein 60 zal vertrekken om mij in ongeveer 25 uur over een afstand van 1800 kilometer naar Jekaterinenburg te brengen. Om 16.38 uur rijdt de trein volledig punctueel Moskou uit, om langs veelzeggende haltes als ‘Km49’, ‘Km53’ en ‘Km72’ de Russische nacht in te rijden. De provodnitsa, Margarita, spreekt een paar woorden Engels en komt me al snel na vertrek vragen wat ik wil eten. Kort daarna komt ze me een moot zalm brengen. Die eet ik uit goed fatsoen maar op; ik heb net een paar uur ervoor een stevige lunch gehad. Binnen in het kool gestookte rijtuig is het een aangename 21 graden, buiten neemt de temperatuur steeds verder af. Op naar Siberië!

Afbeelding
De lunch.

Afbeelding
Rijtuig 10 is het eerste rijtuig dat me de hoofdstad uit zal brengen.

Afbeelding
De dienstregeling van de trein.

Jekaterinenburg
De eerstvolgende stop die ik zal maken zal Jekaterinenburg zijn. In de trein zelf slaap ik goed; zo goed zelfs dat ik de volgende dag pas om 11.45 uur wakker word. Dan speelt ook meteen een probleem van deze reis op: Doordat je zo veel kilometers maakt, reis je ook al snel door een tijdzone heen. 11.45 uur klinkt dus als lekker te hebben uitgeslapen, maar ik moet meteen mijn horloge al verzetten, want we zijn 2 tijdzones verder en dus werd ik wakker om 13.45 uur. Dat zal de komende nacht wel problemen opleveren...

Afbeelding

Afbeelding
Een korte stop hier en daar...

Afbeelding

De dag kom ik door in de trein door wat te lezen, te puzzelen en te schrijven. In dat opzicht is een treinreis als deze wel heerlijk; je kunt niet anders dan terug naar de eerste versnelling en de boel de boel laten, want je kunt weinig anders. En aangezien ik eigenlijk altijd wel ergens mee bezig ben en aan iets werk, is het ook wel een soort van therapeutische behandeling.

Afbeelding
... en voor je het weet is de dag alweer bijna om.

’s Avonds rollen we keurig volgens schema het station van Jekaterinenburg binnen. Zestig kilometer daarvoor staat er ergens een monument dat de grens tussen Europa en Azië aangeeft, dus ik ben nu officieel in Azië. Maar nog altijd niet in Siberië. Ik stap de trein uit, neem afscheid van Margarita en loop het besneeuwde perron af. Daar komt een jonge Rus op me afgerend, die me vraagt of ik die en die ben. Hij heet (ook al) Dimitri en hij zal me naar mijn hotel brengen. In zijn auto, een Volkswagen en geen Lada zoals ik vooraf had gedacht, rijdt hij me door de stad waar de vele lichtjes zorgen voor wat vrolijkheid in de duisternis. Hij brengt me naar boetiekhotel Chekhov, waar ik een nette kamer op de eerste verdieping krijg aangewezen. De volgende dag zal Dimitri me begeleiden tijdens een tour door de stad en hij wil eigenlijk om 09.30 uur al beginnen. Maar dat zie ik niet zo zitten; ik ben stiekem nog maar een paar uur wakker, verwacht voorlopig nog niet in slaap te vallen en dus weet ik het uit te stellen naar 10.00 uur. Maar ook dat blijkt toch te vroeg; ik val pas heel laat in slaap en slaap door de relatieve warmte in de kamer ook niet al te best.

Om 10.00 uur staat niettemin een ietwat stuiterende Dimitri in de hotellobby op me te wachten; de jongen is reuze enthousiast over zijn eigen stad en als historicus in opleiding zit hij bomvol feiten en kennis. Hij heeft ook zijn nieuwe bazin meegenomen (waarvoor hij de avond ervoor netjes toestemming aan me heeft gevraagd), een nogal jonge Russin die wel wil weten wat voor tours het bedrijf geeft. Ze spreekt echter drie woorden Engels en zal dus de helft van Dimitri’s uiteenzetting niet kunnen volgen, dus ik begrijp niet zo heel goed waarom ze uitgerekend met deze tour mee gaat. Het interesseert me eigenlijk ook niet zo heel veel; ik ben al lang blij dat de tour grotendeels per auto wordt afgelegd, want het is ’s morgens toch best nog wel erg koud met -10. Dimitri brengt me als eerste naar een monument voor The Beatles, omdat ze een belangrijke rol hebben gespeeld in de muziekindustrie ten tijde van de Sovjet Unie. Er liggen foto’s, er is speciale graffiti aangebracht met onder andere een gele onderzeeër en dat alles staat er al een jaar of 10. Wanneer ze dat in Nederland zouden doen, zou het na een dag allemaal al verdwenen of gesloopt zijn.

Afbeelding
Het Beatles-monument.

Afbeelding

Vervolgens laat hij me een oude plattegrond aan de muur zien, hoe het er hier in de achttiende eeuw uit zag. Zoals zoveel Sovjetsteden; grotendeels bestond een stad uit fabrieken met wat woningen er omheen. Vaak met een meer erbij om stroom op te kunnen wekken. Jekaterinenburg was daarin niet veel anders.

Ook laat hij me een tijdscapsule zien; een put in de grond die met een deksel is afgesloten. In 1973 is hierin iets gestopt dat pas 50 jaar later geopend en gelezen mag worden. Pas in 2023 zal de put geopend worden en de inhoud gelezen. Of het dan gaat om revolutionaire plannen voor de toekomst (in 2000 zullen we immers allemaal wel een vliegende auto hebben, niet?) of grote geheimen uit de tijd van de USSR, niemand weet het. Dat idee staat me eigenlijk wel aan; je stopt iets in een ‘tijdscapsule’, laat het dan een X aantal jaar afgesloten liggen en dan pas mogen de ‘mensen van de toekomst’ zien wat er in zit. Dimitri is absoluut geïnteresseerd in wat er in zit, maar laat ook een beetje doorschemeren dat het natuurlijk weinig revolutionair kan zijn.

Afbeelding
De tijdcapsule.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Ook de Church on the Blood wordt me getoond. Deze Byzantijnse kerk werd opgedragen aan de martelaars van de Tsaren, zoals de Romanovs werden genoemd toen ze in juli 1918 in de kelder van hun woning werden doodgeschoten omdat Nicholas Romanov een te grote bedreiging vormde voor de regering die uit Bolsjewieken bestond. Boris Jeltsin, ook een Jekaterinenburger, beval in 1976 dat het huis waarin de Romanovs werden vermoord met de grond gelijk gemaakt moest worden. Nadat de Sovjet Unie was gevallen, werd de Church on the Blood gebouwd op dezelfde plek. Het is zondag en toevallig is er net een dienst gaande, waarvan we het einde nog even mee pikken. Eerder in hetzelfde gebouw dacht ik een bandje met een koor te horen, nu wordt de priester eens in de zoveel minuten kort onderbroken door een koor.

Afbeelding

“Net als daarstraks is dit geen bandje,” meldt Dimitri, “het koor staat aan de zijkant buiten beeld.”

Daarna vertelt hij me dat een hoop Russen wel zeggen een bepaald geloof of kerk aan te hangen, maar dat ze eigenlijk niet praktiserend zijn. De dienst wordt dan ook niet bepaald massaal bijgewoond.

Afbeelding
Church on the Blood.

Daarna is de tour afgelopen en word ik teruggebracht naar het hotel, waar ik heb weten te regelen de kamer nog iets langer te mogen gebruiken. Mijn trein vertrekt pas om 21.41 uur en ik ben nog steeds doodop. Ik duik nog een uur het bed in, pak dan mijn spullen en begin aan mijn eigen tour door de stad. Dimitri heeft me nog wat tips gegeven en al snel vind ik mezelf in een park dat volledig bevangen is door de eerder gevallen sneeuw. Er is me verteld dat Russen veelal een tweede en vaak zelfs derde baan hebben om een beetje rond te kunnen komen, dat ze veelvuldig zes dagen per week werken en dat zondag eigenlijk de enige dag is dat ze met elkaar kunnen zijn. Het is dan ook uitslapen geblazen voor de Russen, die voor de middag eigenlijk hun huis niet uit komen. En dat blijkt; wanneer ik hier in het park ben is het ineens een redelijke drukte van jewelste met oudjes die wat rondwandelen, jonge moeders met kinderwagens die hun weg door de sneeuw zoeken en vele jonge gezinnen met kinderen die op een slee de sneeuwheuvels afglijden; een en al plezier.

Afbeelding

Midden in Jekaterinenburg staat ook een gigantisch gebouw; deels kantoren, deels hotel. Dimitri heeft me verteld dat ik op de 52e verdieping van een panorama kan genieten en dus wandel ik naar het hotel, betaal omgerekend 5 euro en word met een lift 186 meter de lucht ingeschoten. Het moet gezegd; het zich is perfect, dus ik kan zo het Oeralgebergte in kijken. Dan valt me eigenlijk voor het eerst echt pas binnen dat ik hier midden in Rusland sta. Niet de eerste, de beste bestemming die ik in gedachten zou hebben wanneer ik in een van mijn vele atlassen blader, maar stiekem vind ik het eigenlijk ook wel heel stoer. En gaaf.

Daarna bezoek ik het Boris Jeltsin-centrum, een aan de eerste president van Rusland opgedragen museum, dat het verhaal vertelt van 7 belangrijke dagen waarin Jeltsin zorgde voor belangrijke beslissingen, die het land allemaal ten goede zijn gekomen. Dat de beste man uit Jekaterinenburg komt verklaart waarom het uitgerekend hier is gebouwd.

Trein 56
Na het eten staat Dimitri alweer in de hotellobby klaar om me naar het station te brengen. Daar komen we ruim op tijd aan, om iets aparts te zien: Omdat Rusland zo enorm groot is en de treinen door vele tijdzones rijden (Rusland bestaat uit maar liefst 9 tijdzones), is ervoor gekozen om overal Moskou-tijd weer te geven. In Jekaterinenburg is de tijdzone Moskou +2 uur (dus eigenlijk GMT+6, en dus 5 uur later dan in Nederland), maar de dienstregeling geeft de vertrektijden dus in Moskou-tijd aan. En niet alleen de borden, ook de klokken op de perrons en rondom het gehele station doen dat. Zo sta ik dus om 21.00 uur lokale tijd te kijken naar een stationsklok die 19.00 uur aangeeft. Als je daar niet op bedacht bent, kan dat heel verwarrend zijn; ook de vertrektijden op de tickets zijn Moskou-tijd. Ikzelf zal er weinig last van hebben, maar vooral wanneer je de reis de andere kant op maakt, zal het vreemd zijn om net na de lunch vanuit China de grens over te komen om de stationsklokken aan te zien geven dat het 01.00 uur ’s morgens is.

Afbeelding
Station Jekaterinenburg.

Afbeelding

Keurig op tijd rolt de trein, nummer 56, Jekaterinenburg uit, waar al snel de provodnitsa, Svetlana, om mijn kaartje komt vragen. Ik heb ook wat Russische zinnen voorbereid om me voor te stellen en te vertellen dat ik enkel Engels spreek. Ze geeft dan aan dat ik heel even moet wachten, waarna ze verdwijnt een tien seconden later met een Rus naast haar terugkeert. De man spreekt aardig wat Engels en ze heeft hem gevraagd te vertalen, want wat ze gaat vragen gaat ze in handen- en voetentaal nooit aan me uitgelegd krijgen. Omdat ik ook nu weer voor twee bedden heb betaald en dus twee treinkaartjes heb, heb ik ook recht op twee maaltijden. Wat me in de eerste trein niet is uitgelegd, is dat er in Spalny Vagon een maaltijd bij de prijs is inbegrepen. Ik snapte ook al niet helemaal hoe ik nooit voor die moot zalm vanuit Moskou heb hoeven betalen, maar dat kwartje valt nu. Maar omdat ik dus twee treinkaartjes heb, mag ik ook twee maaltijden uitkiezen. De vraag is wanneer ik dat wil en wat ik dan wil. De beste man vertaalt in zijn beste Engels, ik geef antwoord en hij vertaalt het terug. Daarna is het gedaan voor vandaag; ik ben helemaal leeg en blij dat ik in de warme trein zit. Ik maak mijn bedje op en ga liggen.

Afbeelding

Afbeelding

De volgende ochtend ben ik redelijk op tijd wakker, maar blijf ik toch nog even liggen om rustig wakker te kunnen worden. Ik verzet mijn horloge alvast, zodat het alweer 12.30 uur is. Ik neem wat schoon ondergoed mee naar de badkamer, een hokje van anderhalf bij twee meter met een toilet en een wasbak, en nadat ik me heb gewassen en omgekleed kom ik terug in mijn coupé. De provodnitsa heeft gebruik gemaakt van mijn afwezigheid en mijn lunch staat keurig klaar. Stel je voor; net wakker en dan al aan de salami, rijst en zalm. Tsja, dat tijdreizen schiet nog niet helemaal op...

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Midden op de dag, rond 16.00 uur, maakt de trein een stop van 30 minuten op het in Siberië gelegen Barabinsk, precies op 3000 spoorkilometers van Moskou. Wanneer de trein langer dan 10 minuten op een station blijft staan mag je als doorgaande reiziger even de trein uit, dus ik trek mijn schoenen, trui en jas aan om eens buiten te kunnen kijken. De thermostaat van het station geeft aan dat het -9 is en 12.00 uur, want Moskou-tijd. Ik wil een bezoek brengen aan de locomotief om te zien wat voor bakbeest er nu eigenlijk voor hangt, maar wanneer ik vooraan de trein ben, is er geen loc te bekennen. De stop van 30 minuten is ingepland om van locomotief te wisselen; de ene gaat aan de kant, een andere komt er voor in de plaats. De moderne locomotief is een model van het Tsjechische Skoda, de tijden dat ‘de Trans Siberië Express’ voortgetrokken werd door een dampende diesellok liggen ver achter ons; in 2002 was het gehele Trans Siberische spoor voorzien van elektriciteit. Op het perron lopen de nodige lokale inwoners die wat van hun beste waar aan de man proberen te brengen. Maar hoezeer ik dat initiatief ook waardeer, ik zou niet weten wat ik de rest van de dag met gerookte vis in de trein zou moeten. Nadat de nieuwe locomotief is aangekoppeld en er een remproef wordt gedaan aan de achterzijde van de laatste wagon, toevallig die waarin ik tijdelijk resideer, klim ik de trein weer in. Op naar een aangename 20 graden.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Een korte stop op het station van Novosibirsk geeft me de tijd daar ook wat foto's te maken.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Standaard stoptrein. Ik ben ze tegengekomen in samenstellingen van vier, vijf, zes, acht en elf bakken.

Afbeelding

Krasnojarsk
De volgende ochtend maakt de provodnitsa me, zoals afgesproken (lang leve de voorgedrukte zinnen!), een uur voor aankomst in Krasnojarsk wakker. Tot op de minuut nauwkeurig bereikt de trein zijn eindbestemming, die op 3 lange dagen rijden van het beginpunt Moskou ligt. Ik pak mijn spullen bij elkaar en nog voor ik het rijtuig uit heb kunnen stappen staat er al iemand naast de provodnitsa op het perron met een bordje met mijn naam erop. Hij neemt een van mijn tassen aan en beent weg. Ik geef de provodnitsa nog een hand en loop dan gauw achter hem aan, want deze Rus heeft duidelijk haast. Wanneer we op het stationsplein aankomen blijkt waarom; meneer staat dubbel geparkeerd. De kleine Toyota heeft geen kofferbak, dus mijn koffer gaat op de achterbank en vervolgens wijst hij naar de andere kant van de auto, waarna hij aan de bijrijderskant instapt. Euh... Maar wanneer ik vervolgens instap, blijkt het een geïmporteerde auto te zijn, met het stuur aan de rechterkant. Dat het niet heel makkelijk is om daarmee aan de rechterkant van de weg te rijden beïnvloedt wellicht zijn rijstijl, maar misschien kan deze man net als alle andere Russen gewoon niet rijden. Onderweg een beetje appen, nog even aan de baas doorbellen dat hij me in de auto heeft zitten en zo scheuren we ons een weg door koud Krasnojarsk. Hier, midden in Siberië is het op dit moment -20, zo laat hij me trots zien op zijn telefoon. Ik trek mijn sjaal nog maar iets verder omhoog. Hij zet me af bij het hotel, laat zien dat hij me hier over twee dagen weer op komt halen en dan scheurt hij er weer vandoor. De receptioniste is ietwat kort van stof: Het is nog vroeg (net 09.00 uur geweest) en “Your company did not pay for an early check-in.” Dat ik een laptop bij me heb, betekent kennelijk dat ik op zakenreis ben. Ik neem het alternatief om op eigen kosten ontbijt te nemen en om 10.00 uur terug te komen ter harte en zal in de tussentijd de baas boos opbellen dat ze niet zo krenterig moeten zijn en de volgende keer hun beurs weer moeten trekken (ze zien me aankomen).

Wanneer ik vervolgens mijn kamer in mag, plof ik neer op bed. Ondanks dat ik gisteren de hele dag in de trein niets heb gedaan, ben ik behoorlijk moe. Het tijdreizen begint zijn tol te eisen, maar ook de verschillende aankomst- en vertrektijden zorgen voor hele berekeningen wat nu het juiste moment is om te gaan eten of slapen. Het een heeft gevolgen voor het ander en ik wil niet net als in Jekaterinenburg als een zombie achter een gids aan wandelen. Dus vandaag is een dag met weinig inhoud; de was moet gedaan worden en ik hang wat op bed. Ik wil toch iets van de stad zien, dus ik wandel uiteindelijk in een uurtje of twee wat door de opvallend weinig inspirerende stad, vind mijn eerste Geocache in Rusland (gelogd met de pen die ik in de trein heb gekocht) en eindig dan weer in het hotel. Soms is dat ook wel eens nodig, zeker wanneer ik naar de rest van het reisplan kijk; daar zit weinig uitslapen bij...

Afbeelding
Krasnojarsk vanaf de andere kant van de rivier.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Ten Ruble Tour
De reden dat ik in Krasnojarsk verblijf is het nabijgelegen Stolby National Park, een gigantisch natuurgebied met geweldige rotsformaties. Daar staat het park om bekend en dat leek mij een mooie reden om eens te bezoeken, met gids. Mijn oog was gevallen op een half daagse wandeling door het park, wat me met de voorspelde temperaturen van -10 meer dan genoeg leek. Toen ik in Moskou was kreeg ik echter bericht dat door een ski evenement de skilift die me naar het park zou brengen niet gebruikt kon worden en werd me als alternatief de volledige wandeling van 14 kilometer in 6 uur tijd aangeboden. Dat leek mij dan weer iets te veel van het goede bij -10, dus daarvoor heb ik bedankt. In de gauwigheid heb ik een alternatief geregeld: De 10 Ruble Tour.

Afbeelding

Afbeelding

Langzaam, maar zeker wordt het Russische biljet van 10 roebel uitgefaseerd en vervangen door een munt van 10 roebel. Op het biljet staan 3 objecten uit Krasnojarsk, die alle drie worden aangedaan tijdens deze 10 Ruble Tour. Om 11 uur staat Anatoliy in de hotellobby op me te wachten en hij neemt me mee op een tour door de stad. Om te beginnen neemt hij me mee naar een heuvel boven de stad, waar een kapel staat. Iedere dag wordt hier sinds 2001 een kanon afgeschoten, ter ere van de Dag van de Stad. Precies om 12 uur wordt er met een enorme knal inderdaad het kanon afgeschoten, waarna we de Russisch-orthodoxe kapel bekijken. Vervolgens neemt hij me mee naar een monument ter ere van de gevallen soldaten tijdens de oorlogen. Er is ook een klein museum, waar uitgebreid wordt ingegaan op dat wat er vanuit Krasnojarsk is bijgedragen tijdens de verschillende oorlogen. Dat maakt me toch altijd weer stil; zoveel mensen zijn er omgekomen bij het bestrijden van de Nazi’s en nog altijd staat de hele wereld op gespannen voet met elkaar.

Afbeelding

Daarna volgt een autorit naar de Krasnoyarsk Hydro Electric Power Station, een gigantische dam waar middels waterkracht stroom wordt opgewekt. Maar er is ook iets bijzonders aan de dam; er is een bootlift naast gebouwd. Deze lift brengt boten van de ene naar de andere kant tijdens het vaarseizoen (van mei tot en met november) in slechts 40 minuten. Dat is op zich in meer landen te zien, maar deze is uniek omdat niet alleen de boten worden vervoerd, ook wordt er water meegenomen naar de andere kant, waardoor de boot onderweg gewoon kan blijven drijven in een zogenoemde badkuip.

Afbeelding
De Hydro Electric Dam.

Afbeelding

Afbeelding
De locatie van de bootlift.

Afbeelding

Afbeelding
De badkuip.

Afbeelding

Afbeelding
Krasnoyarsk Sea.

We eindigen de dag op het bevroren meer van de Krasnoyarsk Sea, het deel van de rivier de Yenisey net voor de dam. Volgens de autoriteiten is het al niet veilig meer om er nog over te rijden per auto, dus wij wandelen het besneeuwde ijs op. Een aparte ervaring om te weten dat je midden in Siberië op een bevroren rivier staat.

Afbeelding

Afbeelding

In de verte zien we twee mannen aan komen lopen, die Anatoliy al snel weet te identificeren als vissers. Hij spreekt ze in het Russisch aan en we krijgen ongevraagd de tip om nooit Zweedse ijsboren te kopen, maar Russische, want Zweedse draaien de andere kant op en de bladen zijn niet half zo goed als die van de Russische. Ik zal er aan denken de volgende keer dat ik weer een ijsboor ga kopen... De twee mannen hebben sinds half elf vanochtend zitten ijsvissen voor de hobby en laten met trots de twee enorme zakken gevuld met vis zien. Ik krijg nog de vraag of ik het in Rusland naar mijn zin heb en wanneer ik daar ja op antwoord, krijg ik de tip om me de volgende keer beter te kleden, want dan kan ik met ze mee gaan vissen. We nemen afscheid van de mannen en keren terug naar de auto, waarmee Anatoliy me om 19.00 uur weer bij het hotel af zet. Kilometers ver kun je kijken vanuit de trein, je kunt stukken lopen in de verschillende Siberische steden die hier en daar toch wel erg veel op elkaar lijken, maar juist met dit soort tours zie je echt iets van de plek waar je bent. Met een zeer tevreden gevoel kijk ik terug op deze dag; Krasnojarsk heeft stiekem meer te bieden dan ik had gedacht!

Afbeelding

Trein 002
Dan is het tijd om door te reizen richting Irkutsk. Om op het station te komen zal dezelfde Rus me weer in zijn te kleine en gebutste Toyota komen ophalen. Ruim op tijd sta ik op de parkeerplaats op hem te wachten, maar kennelijk loopt zijn horloge ook op Moskou-tijd, want vijf minuten na de afgesproken tijd zie ik hem nog nergens. Ik besluit na tien minuten het hotel in te lopen en de receptioniste te vragen of ze wil bellen naar het bedrijf dat de transfer verzorgt waar hij blijft. Normaal is iedereen ruim op tijd om me op te halen of weg te brengen.

“Five minutes,” is haar reactie wanneer ze de telefoon ophangt. En inderdaad, vijf minuten daarna komt de kleine, witte Toyota met piepende banden tot stilstand. Mijn koffer wordt weer op de achterbank gesmeten en nog voor ik goed en wel zit geeft hij al gas en vertrekken we twintig minuten te laat. Geen excuus, helemaal niks. Nu heeft hij alleen nog maar meer reden om te laten zien dat hij de Max Verstappen van Krasnojarsk is, want die verloren tijd moet en zal hij goed maken. Rechts inhalen, nog net door dat rood wordende verkeerslicht, de telefoon opnemen omdat de baas boos opbelt om te horen waar hij uithangt, van de rechter- over de middelste naar de linkerbaan om die ene auto gauw in te halen, tussendoor een keer het knipperlicht aan, stoppen voor een rood verkeerslicht, dan weer vol gas optrekken, de telefoon opnemen om een vriend te vertellen in het Turks dat hij een Hollander naar het station aan het brengen is, snel nog even invoegen voor die aanstormende auto en dan staan we op het station. En dat in een ritje van nog geen 10 minuten. Ook dat is een ervaring. Wanneer we op het perron staan, waar de trein elk moment binnen kan komen neemt hij afscheid van me, ik bedank hem in het Turks. Dat brengt hem helemaal van zijn stuk; ben ik soms ook een Turk? De grappenmaker. En weg is hij. Terwijl de trein het station binnenrijdt, hoor ik achter me de piepende banden van de arme Toyota en het getoeter van een andere auto die hij in de weg rijdt.

Afbeelding

De trein waar ik in stap is een bijzondere. Niet zo zeer qua materieel of interieur, maar wel vanwege de route die wordt afgelegd. Trein 002 heet hier ook wel de Rossyia en rijdt helemaal van Moskou naar Vladivostok, een traject van ongeveer 9200 kilometer. Daarover doet de trein 7 dagen en dit zou moeten zijn wat wij ‘de Trans Siberië Express’ noemen. Wanneer ik in de trein stap, valt me meteen het andere publiek op; de treinen waar ik tot nu toe in heb gezeten waren gevuld met enkel en alleen Russen, voor wie er maar weinig romantisch is aan de nachttreinen, het is voor hen niet meer of minder dan een goedkoop transportmiddel om op de plaats van bestemming te komen. Maar in Trein 002 hoor ik anderen in hetzelfde rijtuig Engels en zelfs Frans praten en ik zie ook hordes Chinezen voorbij komen. Een heel ander soort publiek, dus. Deze trein brengt mij tot aan Irkutsk, waar we de volgende ochtend om half acht aan zullen komen.

Afbeelding

Listvyanka en Baikalmeer
Nadat de trein ook daar keurig volgens schema is aangekomen, staat iemand bovenaan de trap in het stationsgebouw met een bordje met mijn naam erop te wachten. De man stelt zich voor als Vladimir (nou, dan hebben we ook alle stereotype Russische mannennamen ook weer gehad) en hij brengt me naar het dorpje Listvyanka. Een nietszeggend, toeristisch dorpje dat als het niet aan het Baikalmeer had gelegen door niemand bezocht zou worden. Maar het ligt dus wel aan het Baikalmeer en dus is het een toeristisch oord. Op redelijk hoge snelheid brengt Vladimir me richting het dorp, van de bevroren sneeuw op de weg trekt hij zich weinig aan. Na een klein uur staan we dan voor het hotel waar ik vannacht zal overnachten. De receptioniste weet me te vertellen dat ik veel te vroeg ben en dat ik pas om 13.00 uur mijn kamer in kan. Wat ik in de tussengelegen 4 uren ga doen, moet ik zelf maar uitzoeken.

Om te beginnen schuif ik aan bij het ontbijt. Daarna besluit ik mijn GPS weer eens te volgen en heb ik om een uur of tien mijn tweede Russische Geocache in handen. Vervolgens wandel ik door richting het Baikal museum. Het Baikalmeer is namelijk het diepste meer ter wereld; slechts 1600 meter. Daarnaast is het ook een gigantisch groot meer, dat liefst 20% van het zoetwater op onze aardbol beslaat. En dat is te proeven als je hier de kraan opendraait: overal in Rusland zit er dan een chloornasmaak aan, hier absoluut niet.

Afbeelding

Afbeelding

Het museum vertelt uitgebreid over het meer; de diepte, de grootte, de grond eronder en omheen, maar ook de verschillende en unieke soorten dieren die er in leven. Machtig interessant en na een bezoek van anderhalf uur wandel ik weer terug richting het dorpje.

Afbeelding

Afbeelding

Het meer is zo goed als volledig bevroren en bedekt met sneeuw. Het gedeelte voor het museum is zowaar open en de enige plek waar ik echt het idee heb dat ik naar een meer sta te kijken. De lokalen vervoeren zich hier via een ‘hydrofoil’ zoals het in het Engels wordt beschreven. Deze draagvleugelboten en hovercraft ‘varen’ af en aan om iedereen te vervoeren. Gedurende de zomer is het meer een mooie locatie om uitgebreid te zwemmen, te zeilen en te duiken. Nu het meer potdicht zit, wordt er nog steeds gedoken, zoals ik even later te zien krijg. Ik sla voor nu even over, maar ook dat wil ik nog wel een keer doen. Er zijn ook hondensleëen die voor een ritje gebruikt kunnen worden (wel even de portemonnee trekken) en in februari is er een ijsfestival geweest, waarvan de sculpturen met de huidige temperaturen nog altijd niet gesmolten zijn. Er is volop activiteit rondom de gecreëerde ijsbaan, waar ik ook nog een rondje omheen loop. Dan is het ook tegen enen en kan ik mijn kamer in, tijd om even wat uit te rusten.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Mijn gidsje heeft het ook nog over een retropark, waar een kunstenaar van oude auto-onderdelen verschillende beelden heeft gemaakt. Een kijkje levert me nog een praatje met een lokale Russin op, die me laat weten dat er vandaag ook al een Ier en een Belg op bezoek zijn geweest. Daarna wandel ik nog even naar een van de kerkjes die in de buurt staan, waar net op dat moment een dienst gaande is. En daarmee heb ik alle hoogtepunten van het dorpje ook wel gehad. Het Baikalmeer zelf heb ik natuurlijk nauwelijks kunnen zien door de sneeuw, maar ik kan me heel goed voorstellen dat dit een populaire plek is in de zomer.

Afbeelding
Het retropark.

Irkutsk
De dag erna zal de laatste volledige dag in Rusland zijn; 's morgens word ik opgehaald om naar Irkutsk gebracht te worden. Onderweg worden er nog twee Nederlandse jongens opgepikt die ook naar Irkutsk gaan en daarna met dezelfde trein verder zullen reizen. We praten onderweg wat en Vika, de jonge Russische begeleidster, vertelt nog wat feiten over het Baikalmeer die ik de dag ervoor in het museum al heb gelezen.

Een uur later zijn we in Irkutsk, waar ik al snel heb ingecheckt in mijn hotel, want een kwartier later zal Vika me op komen halen om me een tour door de stad te geven. Maar wanneer we het hotel uitwandelen, kom ik al snel tot de conclusie dat ik mijn sjaal en muts ben vergeten mee te nemen. De sjaal is het probleem niet, de muts daarentegen... Het is vandaag -8 in Irkutsk en met het zonnetje erbij wil dat nog wel, maar om nou de hele dag rond te lopen zonder muts? Ze neemt me mee naar het lokale geschiedenismuseum, waar ze het een en ander laat zien over hoe het er hier vroeger aan toe ging. En ook hier zijn er weer Nederlanders te vinden die zich hebben lopen bemoeien met hoe de steden opgebouwd moesten worden. Het rondje is snel afgelopen en tot afgrijzen van de Russische dames die het museum bestoken zijn we na een half uurtje al weer buiten.

“Die dames kunnen maar niet begrijpen dat toeristen niet van ieder dingetje een uitleg van een uur willen hebben,” merkt Vika op. Er zit wel humor in deze jongedame die de vragen die ik stel wel grappig vindt en doodgewoon meedoet door vanuit het niets te vragen of ik ook wel wiet rook. Dat kwam gewoon in haar op, zei ze. Dan wordt ze ook gebeld door de chauffeur van het busje dat ons vanochtend naar Irkutsk heeft gebracht; ik heb in de gauwigheid mijn sjaal laten liggen. Mooi, dan is die al terecht.

Irkutsk bestond vroeger uit enkel en alleen houten woningen. Het werd gesticht op deze oever van de rivier de Irkoet omdat er ook bos nabij was om hout vandaan te kunnen halen om te kunnen bouwen en in bossen zitten beesten, waarvan de vacht heel lang werd gebruikt als lokale munt.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Na twee uur rond te hebben gelopen nemen we afscheid van elkaar en begin ik aan een heel andere zoektocht: Die naar een muts. Het wordt nu toch wel erg koud op mijn hoofd en de capuchon van mijn jas mag dan een verademing zijn, met het oog op de rest van het reisprogramma is het toch behoorlijk van belang dat ik een muts in bezit heb. Dus, waar ga je dan heen? Normaal zou ik naar de Hema gaan, omdat ze daar onnoemlijk veel producten verkopen, er zit altijd wel iets tussen dat je kunt gebruiken. Maar waar ga je die hier vinden? Hoe moeilijk kan het zijn om in een land als Rusland een muts te kopen?

Afbeelding

Vika heeft me de tip gegeven om vooral het ietwat kitscherige centrum te bekijken, daar zal ik vast vinden wat ik zoek. Maar eigenwijs als ik ben, ben ik eerst op de hotelkamer gaan kijken of ik de mijne daar niet toevallig heb laten liggen, maar helaas. De gierige Nederlander zal toch wat centen uit moeten gaan geven. Dus wandel ik terug naar het centrum, op zoek naar wat winkeltjes. Het toeristische centrum herbergt vast wel wat souvenirwinkels. Die zullen er vast zijn, maar ik heb ze niet gevonden. Wel het gigantische winkelcentrum dat ook in het centrum zit. Dat is overduidelijk alleen voor de welvarende Rus, want daar zitten alleen maar merkwinkels in. Na een rondje door het hele pand heb ik één winkel gezien waar mutsen werden verkocht, maar dan alleen voor dames. En een andere kledingwinkel verkocht ook voor mannen mutsen, maar ik was toch echt niet van plan om daar omgerekend 128 euro aan uit te geven. En dus ga ik met de capuchon op het hoofd het winkelcentrum weer uit. Op goed geluk loop ik terug naar de hoofdstraat in de buurt van mijn hotel en na ook de supermarkt uitgeprobeerd te hebben (maar ook hier vang ik bot), valt mijn oog ineens op een ander winkelcentrum. Uiteraard, om hier iets te vinden, moet je natuurlijk denken als een Rus: Winkelcentra zijn gevuld met kleine hokjes, die tot aan de nok toe vol staan met een en hetzelfde product. Per winkeltje verschilt dat product, dus het is heel specifiek zoeken hier. In ieder winkeltje zit een Russische dame te wachten op wat komen gaat (en er gaat alleen iets gebeuren als iemand op zoek is naar dat ene, specifieke product dat zij verkoopt), dus er gebeurt maar weinig. En dan sta ik ineens in een winkeltje met allemaal vrouwenmutsen. Ik besluit het er op te wagen en maak deze vrouw die echt alleen maar Russisch spreekt duidelijk wat ik zoek. Het duurt even om uit het brede assortiment te kiezen, maar dan loop ik even later toch met een heerlijk warme muts op mijn hoofd het winkelcentrum uit. Missie geslaagd; ik neem toch een Russische muts mee naar huis!

Afbeelding
Het tot nu toe afgelegde traject vanaf Moskou

En daarmee eindigt mijn reis in Rusland; de volgende dag zal de trein ’s ochtends vroeg vertrekken om me weg te brengen naar nog veel meer avontuur. Maar daarover de volgende keer meer!
Aking
Berichten: 15598
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 10:20
Locatie: --

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Aking »

Godver gozer! :o

Je weet dat voor sommigen hier het reisdoel voor 2018 "per bus over de afsluitdijk" of "Buurtbus 123 van Boerenhol naar Boerengat" is? :')


Maar los van dat ik jaloers ben kan ik alleen maar "wauw!" zeggen! :Y
Etienne
Donateur
Berichten: 7907
Lid geworden op: vr 26 dec 2008, 14:01
Locatie: Gouda
Contacteer:

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Etienne »

Ik zou het je niet na doen met zo'n lange reis :shock: , verder leuke foto's allemaal :pos:
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
Reiziger Delft
Berichten: 1198
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 22:36

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Reiziger Delft »

Prachtig Mikos. Dank je voor het delen!
Gebruikersavatar
isadora
Berichten: 5812
Lid geworden op: zo 13 nov 2011, 14:14

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door isadora »

Een heel fraai verslag, en een uitnodiging voor wat nog gaat komen. :pos: :pos: :pos:

Waarom heb je gekozen voor de winter, om zo'n reis te doen?
I used to think that my life was a tragedy, but now I realise, its a fucking comedy ; )
waldo79
Berichten: 7602
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door waldo79 »

Wow, een knip in meerdere verslagen om de spanning op te bouwen zou mijn enige tip zijn. Zo bezien is treinreizen in Nederland zelfs saai :D

En leuk om in de winter door Rusland te reizen ;)
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Mikos »

Aking schreef:Je weet dat voor sommigen hier het reisdoel voor 2018 "per bus over de afsluitdijk" of "Buurtbus 123 van Boerenhol naar Boerengat" is? :')
Ook mooi. Maar, dat is een keuze. :mrgreen:
isadora schreef:Waarom heb je gekozen voor de winter, om zo'n reis te doen?
Deels omdat dat bij de baas makkelijker vrij te regelen valt, deels omdat de beelden die ik mijn hoofd heb van Rusland iets te maken hebben met sneeuw, kou en winter. Ik ben dan ook blij dat ik het aan het eind van de winter heb gedaan; niet écht stervenskoud, maar wel met sneeuw in Siberië. Een volgende keer dat ik weer naar Rusland ga, zal het er zeker warmer zijn. :wink:
waldo79 schreef:Wow, een knip in meerdere verslagen om de spanning op te bouwen zou mijn enige tip zijn.
Dat is niet te doen, er komt nog zoveel meer, dan worden het 10 delen voordat ik een keer op mijn bestemming ben...

Maar iedereen tot nu toe bedankt voor de reacties! :)
Gebruikersavatar
isadora
Berichten: 5812
Lid geworden op: zo 13 nov 2011, 14:14

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door isadora »

Mikos schreef:...
isadora schreef:Waarom heb je gekozen voor de winter, om zo'n reis te doen?
Deels omdat dat bij de baas makkelijker vrij te regelen valt, deels omdat de beelden die ik mijn hoofd heb van Rusland iets te maken hebben met sneeuw, kou en winter. Ik ben dan ook blij dat ik het aan het eind van de winter heb gedaan; niet écht stervenskoud, maar wel met sneeuw in Siberië. Een volgende keer dat ik weer naar Rusland ga, zal het er zeker warmer zijn. ...
Dank voor je antwoord. :pos:

Eerlijk is eerlijk, als ik aan Siberië denk, dan denk ik ook aan winter.
En dat het "een" volgende keer warmer zal zijn, wil ik voor mezelf uitleggen als; er zijn al weer nieuwe plannen aan het ontstaan :?:
I used to think that my life was a tragedy, but now I realise, its a fucking comedy ; )
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Mikos »

Je moet er voor zorgen dat je to-do lijstje nooit leeg raakt..! #Tipvandedag :Y
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39115
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Daniel »

Fraai verslag, maar toch wel erg lang en daardoor lastig de aandacht erbij te houden.
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
ZO6176
Donateur
Berichten: 6000
Lid geworden op: wo 02 dec 2015, 20:20
Locatie: Eindhoven

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door ZO6176 »

Een keigaaf verslag. Bedankt. Zie uit naar het volgende deel.
Jef400
Berichten: 5763
Lid geworden op: ma 06 jun 2011, 18:46

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Jef400 »

Je hebt avonturen en je hebt avonturen. Dit is er echt eentje in de tweede categorie. Machtig mooi verslag, het moet ook een fantastisch gevoel zijn door die reis heen.
De oorzaak is belangrijker dan het gevolg.
Ferdinand
Berichten: 2054
Lid geworden op: ma 28 aug 2017, 20:39
Contacteer:

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Ferdinand »

Wauw! Wat een prachtig verslag! Japan zal straks wel totaal anders zijn dan Rusland! :D
Gebruikersavatar
trolly
Berichten: 10510
Lid geworden op: vr 02 okt 2015, 20:43

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door trolly »

Ik sluit me graag aan bij de positieve geluiden hierboven, maar vind de topictitel een gemiste kans. Waarom "OLNT" als het ook "Van hier tot Tokio" kan heten?
Non oltrepassare la linea gialla

________________________________________________________________________________________________
Milco
OVNL-beheerder
Berichten: 8602
Lid geworden op: ma 13 jul 2009, 23:07
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Milco »

Hoewel het een erg lang verslag is, ben ik er zeker van onder de indruk! :D
Payroll Officer bij RGF Staffing The Netherlands.

Website:
http://ov-almere.weebly.com/
Laatste update: 27-03-2024

Youtube:
https://www.youtube.com/ovinalmere1
Laatste update: 10-09-2023

Keolis Almere:
http://ov-almere.weebly.com/keolis-almere.html
Karl
Berichten: 4136
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 21:06

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Karl »

Mooi reisverslag, weer ééntje van de buitencategorie. Dank daarvoor. Kijk uit naar de rest.
Voor de mensen die het te lang vinden, ik ben halverwege gestopt en het daar later weer opgepakt. Er zit namelijk wél structuur en 'hoofdstukken' in, dus het leent zich daar prima voor.
Het is een spectrum.
waldo79
Berichten: 7602
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door waldo79 »

Lezend op een telefoon werkt in één keer erdoorheen lezen beter.
Gebruikersavatar
Meltrain
Donateur
Berichten: 21268
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 21:29
Locatie: Delft

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Meltrain »

Supermooi verslag van een bijzondere reis. :pos: Timon91 begint concurrentie te krijgen. :mrgreen:
Ik zou het je niet meteen nadoen. :o

O ja: een scheepslift met water in bakken is toch niet zo bijzonder? Dat hebben ze in Ronquières ook. :Y
Karl schreef: Voor de mensen die het te lang vinden, ik ben halverwege gestopt en het daar later weer opgepakt. Er zit namelijk wél structuur en 'hoofdstukken' in, dus het leent zich daar prima voor.
Dat heb ik ook gedaan: ik heb verspreid van vrijdagmiddag t/m nu op verschillende momenten een stuk gelezen.
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Mikos »

Meltrain schreef:O ja: een scheepslift met water in bakken is toch niet zo bijzonder? Dat hebben ze in Ronquières ook. :Y
Dat klopt, maar daarmee noem je net die ene van de twee andere ter wereld die dat hebben. En in Rusland zijn ze er nogal trots op, wetende dat het een van de zeer weinige ter wereld is.
trolly schreef:Waarom "OLNT" als het ook "Van hier tot Tokio" kan heten?
Had gekund, als je me dat eind vorig jaar even had laten weten, dan had ik dat gebruikt als projectnaam :mrgreen:

Iedereen bedankt voor de reacties, het tweede deel staat nu ook online :)
Gebruikersavatar
trolly
Berichten: 10510
Lid geworden op: vr 02 okt 2015, 20:43

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door trolly »

Mikos schreef:[Dat klopt, maar daarmee noem je net die ene van de twee andere ter wereld die dat hebben. En in Rusland zijn ze er nogal trots op, wetende dat het een van de zeer weinige ter wereld is.
:Y Zo is het ook altijd aardig Medenederlanders erop te wijzen hoe zeldzaam beweegbare bruggen zijn. Wij wonen toevallig in een landje waar elke straat om het uur omhoog gaat, maar dat wil nog niet zeggendat de hele wereld er zo uitziet.
Mikos schreef:Had gekund, als je me dat eind vorig jaar even had laten weten, dan had ik dat gebruikt als projectnaam :mrgreen:
Volgende keer gewoon even professioneel advies vragen, in plaats van zomaar het doorgeefluik dicht te kwakken en er een beetje op de bonnefooi op los te reizen :')
Non oltrepassare la linea gialla

________________________________________________________________________________________________
Henk
Berichten: 74
Lid geworden op: di 28 okt 2008, 21:42
Locatie: Malden

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Henk »

Zo, dat is nog eens cachen op locatie. :pos:
Alleen door de kou lijkt het me lastig om zo'n kleine nano open te krijgen :?
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Mikos »

Nano's :X Die vermijd ik bij voorkeur. Maar als je je maar kleedt op de kou, valt het allemaal reuze mee.
Gebruikersavatar
Zugführer
OVNL-beheerder
Berichten: 3406
Lid geworden op: di 04 dec 2012, 22:52
Locatie: Helmond-Noord

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Zugführer »

Even de tijd voor genomen, gaaf verslag! Ik zou graag ook nog eens die kant op gaan, al was het maar voor die Russische geocache :p (en de treinreis ook wel een beetje natuurlijk)
Durashift
Berichten: 5633
Lid geworden op: za 23 mei 2015, 08:39
Locatie: Rhenen

Re: Mikos op Reis: OLNT #1

Bericht door Durashift »

Gaaf verslag. :pos:

Wat is het ook een groot land eigenlijk.. Ziet er allemaal vrij 'westers' uit, eigenlijk.

Heb jij je 'project opdracht' per envelop aan jezelf gestuurd OF is er iemand die deze opdracht voor jou bedacht heeft?
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 30 gasten