Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Dit is het forumdeel voor jouw mooie foto's. Plaats dus al je reisverslagen hier. Ook overige foto's zijn welkom, mits ze voorzien zijn van een omschrijving waarom je die foto graag wil laten zien.
Plaats reactie
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Timon91 »

Deel 1: Aşgabat en Mary
Deel 2: Aşgabat-Darwaza-Köneürgenç-Daşoguz-Aşgabat-Nokhur-Aşgabat

We zijn alweer bij het laatste deel aangekomen, de vakantie duurde tenslotte ook "maar" een week. Het was wel een week waarin we gigantisch veel gezien hebben, zoals je waarschijnlijk al wel gemerkt hebt. In dit laatste deel gaan we het westen van het land bezoeken, de enige richting die we vanuit Aşgabat nog niet zijn opgegaan (ten zuiden van Aşgabat is in Turkmenistan niet zoveel te zien :mrgreen: ). Er is ook aan de westkant van het land nog genoeg te zien, maar het is ook het meest desolate stuk van het land. Bovendien komen we hier de meest bizarre plek van de hele reis tegen, maar dat zullen jullie zo wel zien ;)

Goed, we zijn nog in Aşgabat, de hoofdstad van Turkmenistan en de stad waar we alweer voor de vierde keer naar teruggekeerd zijn. De afgelopen twee nachten waren respectievelijk kamperen en nachttrein, dus om wat herstellende nachtrust te nemen gaan we weer slapen in de trein. Anwar, de gids die de afgelopen dagen bij ons is geweest en dat nu nog even doet, is er al redelijk geradbraakt van en hij kijkt ook niet echt uit naar nog een nacht treinen. We zouden oorspronkelijk met de nachttrein naar Türkmenbaşy gaan, maar qua planning komt het handiger uit als we in Balkanabat al uitstappen. We kunnen dan al een paar uur eerder bij de Yangykalakloof zijn, bovendien is onze volgende gids al in Balkanabat en die hoeft dan niet speciaal voor ons - en parallel aan de trein - naar Türkmenbaşy te rijden. Het enige nadeel: we komen om 05:30 's ochtends al aan :') Anwar zal niet uitstappen in Balkanabat maar doorreizen naar Türkmenbaşy, waar hij na een paar uur weer op het vliegtuig stapt richting Daşoguz voor z'n volgende reis. Had hij dan niet beter gewoon direct vanuit Aşgabat naar Daşoguz kunnen vliegen? Jawel, maar dan zouden wij alleen in de nachttrein zijn en dat mag ook weer niet, want regels :') Tot slot nog het aangevulde kaartje van deze reis, dat staat hier.

1. Station Aşgabat, een half uurtje voor vertrek van onze nachttrein.

Afbeelding
Aşgabat train station by Timon91, on Flickr

2. Is het dan nergens in dit land druk, zul je je misschien afvragen. Jawel, maar meestal mag je daar niet fotograferen (bazaars, in de trein) en daarnaast wonen er ook niet bijster veel mensen in deze uitgestrekte woestijndictatuur. Het perron is echter wel druk. Er is net een nachttrein aan het vertrekken en de onze vertrekt zo, dus er is wel aardig wat reuring. Op het perron kopen we nog wat proviand voor onderweg, kort daarna wordt onze trein het station ingesleept.

Afbeelding
Night train Aşgabat-Türkmenbaşy at Aşgabat train station by Timon91, on Flickr

3. De trein is bijna hetzelfde als de vorige en net als de vorige heet ook deze "Türkmenistan". Origineel :mrgreen: Hier mijn treinkaartje. Alle kaartjes zijn op naam, die van Joost zit er achter ;) Zoals je kunt zien kost het kaartje 44,15 manat (even opfrissen: $1 = 3,5 manat volgens de officiële koers, ca. 16 volgens de door ons verkregen zwarte markt koers), wat neerkomt op $12,60/$2,75.

Afbeelding
Ticket for the night train Aşgabat-Türkmenbaşy by Timon91, on Flickr

De avond is gezellig, ik praat veel met Anwar. Een beetje openhartig is hij wel, maar in details zal ik hier niet treden - je weet nooit wie er meeleest ;) Van de politie krijgen we nog een reprimande dat we geen zonnebloempitten mogen eten in de trein, schijnbaar is dat in het openbaar verboden hier. Achja, het zal wel :') De politie moet eens in onze dugout komen kijken na een honkbalwedstrijd :') Bijtijds gaan we slapen, deze nacht is al een stuk beter dan de vorige maar het vroege opstaan is zwaar. Onze gids Recep staat al op ons te wachten op het perron, hier nemen we afscheid van Anwar die gauw weer z'n nest in duikt.

4. Onze trein op het gure station van Balkanabat. Het is een stad met 120.000 inwoners maar op dit tijdstip lijkt het net Coevorden op maandagochtend :') Balkanabat heet pas sinds 2001 zo, daarvoor heette het Neftedag (Olieberg - "olie" in het Russisch en "berg" in het Turkmeens). De naamsverandering is uiteraard op aanwijzing van de Grote Türkmenbaşy gebeurd.

Afbeelding
Train Aşgabat-Türkmenbaşy at Balkanabat train station by Timon91, on Flickr

Een kleine noot: we horen hier vaak de term "Balkan". Dit slaat niet op de Balkan in Europa, maar op het Balkangebergte wat hier ook ligt. Balkanabat is daar uiteraard ook naar vernoemd ;)

5. Het stationsgebouw van Balkanabat, zowaar zonder portret van Berdimuhamedow :shock:

Afbeelding
Balkanabat train station by Timon91, on Flickr

Alle foto's van ons bezoek aan de woestijn in het noordwesten van het land staan hier, een deel staat in het verslag. We rijden snel de desolate stad uit, uiteraard over een driebaanssnelweg voorzien van lantaarnpalen met achtpuntige sterren. Zelfs nadat we van de hoofdweg afslaan blijft het zo'n strakke weg, maar na enkele kilometers passeren we een zo te zien belangrijke fabriek en is het schluss met de goede weg. We hobbelen over een redelijke en smalle weg naar Oglanly, het dorp waar onze gids vandaan komt op zo'n 50 km buiten Balkanabat. In het desolate en stervenskoude gat worden we hartelijk ontvangen door Recep's vader bij Recep thuis. Recep is gescheiden en woont hier samen met z'n vader, we ontbijten samen en de hete thee is goddelijk. Dit soort desolate dorpjes doen me sterk denken aan het platteland van Iran en Tadzjikistan. Speciaal voor ons wordt Euronews opgezet, een TV-zender die hier zowaar nog te ontvangen is :')

6. Na het ontbijt wordt het langzaam licht en gaan we weer op pad, verder de woestijn in. Hier kijken we terug op het Balkan-gebergte, wat we net verlaten hebben.

Afbeelding
On the road in the Karakum desert by Timon91, on Flickr

7. De zonsopkomst in de woestijn is schitterend :)

Afbeelding
Sunrise in the Karakum desert by Timon91, on Flickr

8. Na ongeveer anderhalf uur rijden vanaf Oglanly komen we in de buurt van de Yangykalakloof. Deze kloof wordt vooral vanwege de kleur ook wel de Grand Canyon van Azië genoemd. In de buurt liggen nog veel meer van dit soort kliffen, maar de Yangykala is de bekendste. Deze rotsformaties zijn zo'n 5,5 miljoen jaar geleden ontstaan door het wegspoelen van kalksteen toen de Amu Darja rivier hier nog stroomde.

Afbeelding
Near the Yangykala Canyon, Karakum desert by Timon91, on Flickr

9. Schitterend dit!

Afbeelding
Yangykala Canyon, Karakum desert by Timon91, on Flickr

10. Het lijkt de maan wel, dit landschap.

Afbeelding
Yangykala Canyon, Karakum desert by Timon91, on Flickr

11. We hebben onderweg twee auto's ingehaald die een bruidegom en zijn vervolg vormen. Ze stonden op straat uitbundig te juichen, hier zien we ze van een afstandje weer rijden. Wat een halve bruidsstoet hier doet mag Joost weten (en die weet het ook niet), maar tussen hier en het einde van deze weg op de Kazachse grens (ca. 250 km verderop) liggen nog enkele dorpjes, dus er zal daar wel een bruiloft zijn.

Afbeelding
Traffic near the Yangykala Canyon, Karakum desert by Timon91, on Flickr

12. We staan op de punt van de rotsformaties, vanaf hier heb je een schitterend 360-graden uitzicht. Dit is het meest bekende plaatje van de Yangykalakloof. In menig ander land zouden hier een uitzichtplatform, een parkeerplaats met tientallen touringcars, een veel te duur restaurant en vele schreeuwende kinderen zijn, maar hier is niets. Helemaal niets, alleen wij.

Afbeelding
Yangykala Canyon, Karakum desert by Timon91, on Flickr

13. Iets naar rechts gekeken.

Afbeelding
Yangykala Canyon, Karakum desert by Timon91, on Flickr

14. De andere kant op hebben we zicht op de uitgestrekte Karakumwoestijn, waar we net uit komen. Deze prachtige plek geeft echt een "einde van de wereld" gevoel. Hier geen achtpuntige sterren, wit marmer of gouden standbeelden.

Afbeelding
Yangykala Canyon, Karakum desert by Timon91, on Flickr

15. Zijn we dan helemaal alleen? Nee, toch niet :') Beneden heeft een groepje gekampeerd om de kloof met zonsondergang en zonsopgang te kunnen bekijken. Ze zijn bezig met inpakken en al gauw rijden ze weg. Daarna zijn we wel alleen ;)

Afbeelding
Yangykala Canyon, Karakum desert by Timon91, on Flickr

16. Onze auto met de kleurrijke formaties op de achtergrond.

Afbeelding
Yangykala Canyon, Karakum desert by Timon91, on Flickr

17. Na een tijdje hier te hebben doorgebracht is het tijd om terug te rijden. De weg is gewoon een onverharde weg door de woestijn, alleen het kleine stukje wat steil omhoog loopt naar het uitzichtpunt toe is met keien bestraat en van een vangrail voorzien ;)

Afbeelding
On the road in the Karakum desert by Timon91, on Flickr

18. Nog maar een keer de rotsformaties dan :D

Afbeelding
Near the Yangykala Canyon in the Karakum desert by Timon91, on Flickr

19. De rechte, lege weg door de Karakumwoestijn. Zowel Balkanabat als Türkmenbaşy liggen zo'n 160 km vanaf de Yangykalakloof af.

Afbeelding
On the road in the Karakum desert by Timon91, on Flickr

20. Iets verderop is er weer wat bestrating. Hier nog een Turkmeense eigenaardigheid: hellingpercentages. Alle bordjes met een hellingpercentage geven een helling van 12% naar beneden aan. Of het nou een steile of een minder steile helling omhoog of naar beneden is doet er niet toe: 12% en naar beneden. Waarom? Tsja, bulkkorting bij de lokale Gamma wellicht? :')

Afbeelding
On the road in the Karakum desert by Timon91, on Flickr

21. Vanaf boven is bijna de ronding van de aarde te zien.

Afbeelding
View over the Karakum desert by Timon91, on Flickr

22. Zandduinen nemen soms de weg deels over. Op tijd afremmen, anders vlieg je half de lucht in - dat hebben wij ook ondervonden :')

Afbeelding
Shifting sands, Karakum desert by Timon91, on Flickr

23. Ah, een kruispunt. Zowaar met bushalte, en we hebben vanmorgen nog een busje gezien ook :') Linksaf ga je terug naar Balkanabat, rechtdoor ga je richting Türkmenbaşy - en dat doen we, want dat is onze bestemming vandaag.

Afbeelding
Junction towards Balkanabat and Türkmenbaşy, Karakum desert by Timon91, on Flickr

24. Slechts enkele minuten later komen we een witmarmeren villa tegen, met helikopterlandingsplaats. Hier, midden in de woestijn, is een villa gebouwd voor de grote Türkmenbaşy om "tot rust te komen in de woestijn". Hij was hier zeer dankbaar voor, want volgens Recep heeft hij er één hele keer gebruik van gemaakt. De bizarre dingen van dit land zijn nooit ver weg, zelfs in de woestijn :')

Afbeelding
Niyazov villa in the Karakum desert by Timon91, on Flickr

25. Een enkel bord met achtpuntige ster is nog wel te vinden hier ;)

Afbeelding
Road Yangykala-Türkmenbaşy in the Karakum desert by Timon91, on Flickr

26. De lunch is een barbecue in de woestijn, Recep heeft inkopen gedaan en alle benodigde spullen om te barbecueën. We stoppen ergens langs de weg want ja, er is hier toch alle ruimte :') Terwijl de barbecue warm wordt hebben wij tijd om de omgeving en het spaarzame verkeer op deze weg te bekijken.

Afbeelding
Truck in the Karakum desert by Timon91, on Flickr

27. Barbecue :P

Afbeelding
Barbecue in the Karakum desert by Timon91, on Flickr

28. Na een voedzame maaltijd gaan we weer op pad, het is nog een uur rijden naar Türkmenbaşy. Onderweg voegen we weer in op de M37 - de hoofdweg Aşgabat-Türkmenbaşy - en al gauw komen de Golf van Türkmenbaşy en de Kaspische Zee in zicht en dalen we richting de stad.

Afbeelding
Approaching Türkmenbaşy on the M37 by Timon91, on Flickr

29. Een streng verboden foto, vandaar dat deze in de zijspiegel genomen is. Voor vrijwel alle steden zijn checkpoints waar je een complete stop moet maken en waar je documenten al dan niet gecontroleerd worden. In de praktijk hebben wij nooit controle gehad. Hier het checkpoint vlak voor Türkmenbaşy.

Afbeelding
Police check point on the M37 near Türkmenbaşy by Timon91, on Flickr

30. Türkmenbaşy heeft Turkmenistan's enige haven aan de Kaspische Zee, het is tevens de enige grote stad aan de kust. Türkmenbaşy is, zoals je vermoedelijk al had vermoed, vernoemd naar oud-president Saparmurat Niyazov, a.k.a. "Türkmenbaşy". De stad is relatief oud en heette tot 1993 Krasnovodsk/Красноводск, wat "rood water" betekent. Russen in Turkmenistan noemen de stad ook nog gewoon Krasnovodsk. Vanaf de weg ziet de haven er imposant uit, gelukkig is ook deze uitgerust met de nodige marmeren gebouwen.

Afbeelding
Approaching Türkmenbaşy on the M37 by Timon91, on Flickr

31. De M37 verandert opeens in een belijnde snelweg met vangrails en hippe lantaarnpalen. Het valt altijd wel op hoe lokaal investeringen in dit land zijn :')

Afbeelding
Entering Türkmenbaşy on the M37 by Timon91, on Flickr

32. Want net zo abrupt als het begon, verandert de snelweg met drie rijstroken, belijning en strak asfalt in een simpele tweebaans stadsweg.

Afbeelding
Entering Türkmenbaşy by Timon91, on Flickr

33. Iets verderop zijn de rijstroken weer terug, maar het boeit voor de verkeersaantallen toch niet echt. Hier zien we het station van Türkmenbaşy, het einde van de Trans-Kaspische spoorweg. Onze nachttrein uit Aşgabat staat nog aan het perron.

Afbeelding
Türkmenbaşy train station by Timon91, on Flickr

34. Een slechte foto van het mooie stationsgebouw, wat zowaar nog het oorspronkelijke station lijkt te zijn en geen witmarmeren gedrocht :D

Afbeelding
Türkmenbaşy train station by Timon91, on Flickr

35. Dit plaatje is interessanter dan het op eerste gezicht lijkt. Het doel van vandaag is niet Türkmenbaşy zelf, maar de resortstad Awaza die er 8 km buiten ligt. Zo meer over Awaza, hier zie je het al liggen in de verte. Let even op de gebouwen aan de horizon. Dit zijn allemaal vijfsterrenhotels, naar links loopt het nog verder door. Al die hotels hebben natuurlijk stroom nodig, dus is er in Türkmenbaşy zelf een elektriciteitscentrale gebouwd voor dit doel. Deze past ook nog mooi in het plaatje.

Afbeelding
View towards Awaza from Türkmenbaşy by Timon91, on Flickr

Awaza is dus de volgende bestemming. Deze resortstad moet het visitekaartje van het toerisme naar Turkmenistan worden. De 40 vijfsterrenhotels die er zijn - plus de 20 die nog in aanbouw zijn of op de planning staan - moeten jaarlijks miljoenen buitenlandse toeristen op zonvakantie gaan huisvesten. Het enige probleem: die toeristen zijn er nog niet. Alle 30 foto's van Awaza staan op Flickr, een deel is in het verslag opgenomen.

Awaza is één van de meest bizarre plekken waar ik ooit geweest ben, het is nog erger dan Aşgabat. Qua gebouwen en resorts an sich gaat het nog wel, aan megalomaniteiten en wit marmer zijn we immers flink gewend geraakt, maar de leegte is echt stuitend. Een paar kilometer voordat we er zijn passeren we een gigantisch overdekt parkeerterrein van 250 bij 550 meter groot, waar enkele auto's geparkeerd zijn. Recep parkeert hier ook, want gewone voertuigen mogen niet in Awaza komen. Een shuttlebusje van ons hotel staat klaar, wat ons drieën naar het hotel brengt. Gisteren hebben we te horen gekregen dat onze reservering gewijzigd is naar een ander hotel. De officiële reden heet "dat de service in het andere hotel de laatste tijd erg slecht is", maar we vermoeden dat het feitelijk anders ligt. Er is bijna niemand, dus alle toeristen die er zijn worden in hetzelfde hotel gestopt zodat het nog wat lijkt.

36. Wij verblijven in het op één na zuidelijkste resort van de 40, de Yelken Yacht Club. Het is een groen terrein met een stuk of dertig gebouwtjes waar de hotelkamers in zitten, plus een groot hoofdgebouw. Naar het noorden gekeken vanaf ons balkon hebben we een mooi uitzicht op de rest van Awaza. Het is aan te raden de satellietfoto's op Maps van dit maffe gebied eens te bekijken. Voor het gemak heb ik de Yelken Yacht Club al aangeklikt, dan heb je daar ook een idee van ;)

Afbeelding
View towards Awaza at Yelken Yacht Club by Timon91, on Flickr

Personeel is er genoeg, maar gasten schitteren in afwezigheid. We tellen twee andere buitenlanders, voor de rest lijkt het leeg. Het hele terrein voelt angstvallig leeg en ondanks de "gewone" aankleding is de desolaatheid niet te verbergen. We hebben afscheid genomen van Recep - we zitten hier toch gevangen en de hotelshuttle kan ons morgen naar het vliegveld brengen - en ons geïnstalleerd op de kamer. Onze kamer is warm, maar verder best prima. Een bed is na drie nachten kamperen/trein sowieso niet verkeerd. Goed, wat gaan we hier doen? We zijn hier om te relaxen natuurlijk, dus eerst gaan we maar eens naar het strand. Eens kijken of we een plekje kunnen vinden om te liggen.

37. Dat moet nog wel lukken, want het strand is uiteraard volledig leeg.

Afbeelding
Beach at Yelken Yacht Club, Awaza by Timon91, on Flickr

38. We hebben allebei nog nooit in de Kaspische Zee gezwommen, dus ook dat moet geprobeerd worden. Het water is niet heel schoon door de nabijgelegen raffinaderijen, dus we gaan maar niet kopje onder. Tijd om de fotograaf ook eens voor te stellen, kunnen jullie me spotten tussen de hordes andere badgasten? :mrgreen:

Afbeelding
Timon91 in the Caspian Sea by Timon91, on Flickr

39. Na een kwartiertje badderen in het ondiepe en koude zeewater is het tijd om wat te zonnen en te genieten van het uitzicht op deze monstrueuze buurman.

Afbeelding
Hotel in Awaza by Timon91, on Flickr

40. Op het strand is verder weinig te beleven, dus al gauw vinden we het wel mooi geweest. Tijd om een rondje te gaan lopen in Awaza, of in elk geval een poging doen daartoe. De Yelken Yacht Club wordt overigens gerund door Turkije, dus de lange arm van Erdoğan is ook hier voelbaar ;)

Afbeelding
Yelken Yacht Club, Awaza by Timon91, on Flickr

41. Eerst lopen we een rondje over het terrein. Het buitenzwembad is helaas leeg, maar het binnenbad is wel open.

Afbeelding
Yelken Yacht Club, Awaza by Timon91, on Flickr

42. De luxe aangeklede (en lege) lobby.

Afbeelding
Yelken Yacht Club lobby, Awaza by Timon91, on Flickr

Yelken is een jachtclub en je kan dus ook een jacht huren. Voor 800 manat kun je een uur lang een jacht huren (ca $50 volgens de zwarte markt koers), maar we besluiten toch maar om het niet te doen ;')

43. Goed, dan de rest van Awaza. Vanuit het shuttlebusje hebben we al weinig reuring gezien en dat blijkt ook waar te zijn. De strakke straten zijn leeg, heel af en toe rijdt er wat langs. Zowaar rijden er ook nog regelmatig bussen, maar die lijken vooral voor het dienstdoend personeel bedoeld. Bushaltes zijn uiteraard voorzien van achtpuntige sterren. Op de achtergrond is de ingang van de Yelken Yacht Club te zien.

Afbeelding
Streetview in Awaza by Timon91, on Flickr

44. Afstanden zijn groot hier, Awaza meet 8 km van het eerste tot het laatste hotel. Hoe ver we willen gaan weten we nog niet, maar op de kaart van Maps.ME hebben we wel wat plekjes op loopafstand gezien om te bekijken.

Afbeelding
Streetview in Awaza by Timon91, on Flickr

45. Er is ook een 7 km lang kanaal aangelegd wat het grootste deel van Awaza tot eiland maakt. Vanzelfsprekend kun je hier boottochtjes maken, alleen omdat het vandaag effe wat rustiger is dan normaal zijn er nu geen boten :')

Afbeelding
Canal in Awaza by Timon91, on Flickr

46. We lopen weer verder, daarbij om de paar honderd meter aangegaapt door een bewaker bij de ingang van het volgende hotelcomplex. We komen uit bij een pretparkje, waar patriottistische muziek klinkt en waarvan het hek open staat, maar waar ook alle attracties dicht zijn en niemand te bekennen is :')

Afbeelding
Amusement park, Awaza by Timon91, on Flickr

We lopen wat rond, gaan even in het achtbaantreintje zitten om toch het gevoel te hebben hier iets gedaan te hebben. Het is waanzin, deze plek. En dan te bedenken dat het al meerdere jaren bestaat en er nog steeds NIEMAND is. Een uitgestorven Dubai, maar wel een plek die zeer strak onderhouden wordt en waar de regering graag mee te koop loopt. Zeven jaar geleden heeft The Daily Telegraph er al een artikel overgeschreven en ook Floortje Dessing en Tom Waes zijn hier al geweest, het lijkt het epitoom van Türkmenbaşy's Turkmenistan te zijn. Zeker de escapades van Tom Waes in deze regio zijn de moeite waard om terug te kijken, hij heeft een zeer boeiende reportage over dit land gemaakt. Hier kun je hem terugkijken. Een paar punten van mijn kant:
- Wij hebben Turkmenistan lang niet zo Noord-Korea-achtig beleefd, maar we zijn ook geen journalisten;
- Het kanaal in Awaza wat volgens Tom midden in de woestijn ligt, ligt dus gewoon aan de kust en is verbonden met zee. Als hij zich afvraagt waar al dat water hier midden in de woestijn vandaan komt is het antwoord dus simpel: de Kaspische Zee;
- De locatie die hij op de kaart aanwijst van Yangykala is eigenlijk de plek waar Darwaza (zie het vorige deel) ligt.

47. Terug naar Awaza, de zonsondergang is hier schitterend.

Afbeelding
Sunset in Awaza by Timon91, on Flickr

Vanaf hier keren we terug naar het hotel, het doel was om te proberen er met de bus te geraken. Helaas komt er geen bus en is het enige wat er langskomt een taxi, dus doen we het daar maar mee. Leuke restaurantjes hebben we hier niet gezien. Minder leuke restaurantjes trouwens ook niet. Van al dat lopen hebben we honger gekregen, echt een andere keuze dan het restaurant in ons vijfsterrenhotel hebben we niet. "Gelukkig" hebben we nog een ander "probleem", namelijk geld. Toen we gingen wisselen in Aşgabat hadden we gedacht veel meer geld nodig te gaan hebben in de resterende dagen en daarnaast wil je hier ook niet zonder cash komen te zitten, dus hebben we daar genoeg gewisseld. Nu hebben we alleen nog een zaterdagkatern aan papier over, dus we moeten flink ons best gaan doen om dat uit te geven.

48. Een restaurant in een vijfsterrenhotel, daar kun je flink geld uitgeven. Uiteraard zijn we de enige gasten, we hebben onze eigen ober en worden flink in de watten gelegd.

Afbeelding
Yelken Yacht Club restaurant, Awaza by Timon91, on Flickr

49. Soep vooraf, een beste steak als hoofdgerecht, twee biertjes erbij, en een toetje. Wat ben je dan kwijt met twee personen? 540 manat, omgerekend 34 dollar. Godsamme, het schiet niet echt op zo :')

Afbeelding
Dinner at Awaza by Timon91, on Flickr

Het eten is echt voortreffelijk en de service is fantastisch. We hebben omgerekend nog zo'n 90 dollar over, dus morgen zullen we flink ons best moeten doen. Morgen zijn we weer in Aşgabat dus dan gaat dat al wat makkelijker. Voor nu gaan we vooral relaxen, dus we spenderen de avond in de sauna, het stoombad (waar je het nog geen minuut volhoudt) en het zwembad. Het is echt heerlijk hier, maar dat we alleen zijn maakt het toch een beetje onwennig. Het bad van luxe waarin je je begeeft staat in schril contrast met de arme dorpjes die we onderweg gepasseerd zijn. Alle miljarden die hier in gestoken zijn hadden toch echt beter besteed kunnen worden - en dan bedoel ik niet aan nog meer marmer, maar aan dingen als infrastructuur en basisbehoeften. Het zegt genoeg over de staat van de dictatuur.

De nacht is slecht want de airco kan niet aan, de vloerverwarming in de badkamer niet uit en de balkondeur niet open i.v.m. muggen. Uiteindelijk slapen we toch een paar uur, maar heel fantastisch was het niet. Het ontbijtbuffet is overigens wel heerlijk, en hier zit - volgens ons dan - ook de reden waarom we nou juist naar dit hotel moesten: een groep Amerikanen. Zo lijkt het nog wat, maar we hebben gisteren wel anders gezien :') De Amerikanen gaan naar Yangykala vandaag en moeten op dezelfde tijd als wij met de shuttlebus mee, wat niet past. Wij moeten met een bestelbusje mee waar hun lunch in zit en die achter de shuttle aanrijdt, bij de grote parkeergarage stappen zij over op jeeps en kunnen wij met de shuttle verder. De (Amerikaanse) gids verontschuldigt zich nog even zachtjes bij ons voor de scène: "I'm sorry, you know... American group tourists" :mrgreen: Ons boeide het niet veel verder, zolang we maar op het vliegveld komen. Het witmarmeren vliegveld van Türkmenbaşy ligt op zo'n 30 km vanaf ons hotel, maar er ligt een mooie snelweg heen en we zijn er zo. Inchecken gaat moeiteloos, op tijd vertrekken we richting Aşgabat.

50. Een heel stiekem fotootje na de landing. We stappen nu uit het vliegtuig, rechts van mij staat een andere binnenlandse vlucht en rechts daarvan is de binnenlandse terminal. Hier krijg je een idee hoe de internationale, de presidentiële en binnenlandse terminal ten opzichte van elkaar liggen.

Afbeelding
Arriving at Aşgabat International Airport by Timon91, on Flickr

Onze tassen komen na een tijdje ook, buiten staat Oraz weer op ons te wachten om ons naar het hotel te brengen. We hebben nog één nacht in Aşgabat en we zijn de rest van de dag vrij, dus nadat we onze spullen gedropt hebben is het half 1 en hebben we nog de hele middag voor ons :) Eerst gaan we lunchen bij een tentje vlakbij, wat wel gezellig is maar helaas niet zo duur. Daarna shoppen we flink op de bazaar, we slagen o.a. voor een fles wijn en cognac. De cognac is heerlijk, maar de wijn blijkt achteraf de ranzigste die ik ooit heb gehad :') Nadat we de inkopen op de kamer gedropt hebben is het tijd voor de volgende expeditie: de bus. We willen de neutraliteitsboog nog een keer bekijken, met bus 8 schijnen we er te kunnen komen. Na een paar keer vragen zitten we in de bus, 40 minuten later staan we - inclusief een lange stop op het drukke busstation - dan voor de neutraliteitsboog. De set van Aşgabat op Flickr is met nog eens 32 foto's uitgebreid, een deel staat in het verslag ;)

51. Een officiële bushalte is er niet, maar de chauffeur wist dat we erheen moesten en heeft nog een klein extra ommetje gemaakt. Eigenlijk keert de bus om bij de rotonde die je in de verte ziet ;) Het geval is deze keer gelukkig wel open, een kaartje naar boven kost een astronomische 6 manat :')

Afbeelding
Avenue in front of Bitaraplyk (Arch of Neutrality), Aşgabat by Timon91, on Flickr

52. Eerst ga je over één van de drie poten met de lift schuin naar boven, daarna doe je met een verticale lift aan de binnen kant de rest. We zien mensen in de enige lift die open is, dus we hopen wat volk tegen te komen.

Afbeelding
Bitaraplyk (Arch of Neutrality), Aşgabat by Timon91, on Flickr

53. De kolos met de gouden Türkmenbaşy bovenop.

Afbeelding
Bitaraplyk (Arch of Neutrality), Aşgabat by Timon91, on Flickr

Op de tussenverdieping is een zeer foute tentoonstelling over Berdimuhamedow, maar foto's maken mag hier absoluut niet en er wordt streng op toegezien. Dan nemen we de lift maar voor het laatste stuk ;)

54. Boven is er gelukkig geen controle, aan alle kanten kunnen we foto's maken. Hier kijken we richting de avenue met alle ministeries, het grondwetsmonument en het grootste indoor reuzenrad ter wereld (zie deel 1). Die monumenten mag je absoluut niet fotograferen, dat je het effe weet ;) Hier zie je ook goed dat het echt buiten de stad ligt, ook dit monument ligt aan de rand van de stad.

Afbeelding
View from Bitaraplyk (Arch of Neutrality), Aşgabat by Timon91, on Flickr

55. De bergen die vanuit heel Aşgabat zichtbaar zijn. Achter de bergen ligt Iran, hemelsbreed is de grens maar 16 km vanaf hier.

Afbeelding
View from Bitaraplyk (Arch of Neutrality), Aşgabat by Timon91, on Flickr

56. Dan het uitzicht richting de stad zelf. Hier zie je goed hoe leeg de toegangsweg is. Ook in de marmeren flatwijken er achter was nauwelijks iemand op straat. Nog een dingetje: al die bomen die je hier ziet zijn ook een presidentsprojectje. Die wil namelijk voorkomen dat de woestijn zich verder uitbreidt, dus zijn er moeilijk veel bomen geplant rondom Aşgabat.

Afbeelding
View from Bitaraplyk (Arch of Neutrality), Aşgabat by Timon91, on Flickr

Als we weer beneden zijn duurt het lang voordat er weer een bus komt opdagen, die komt namelijk alleen langs als er klanten voor het monument zijn. We stappen onderweg uit en gaan dan te voet verder, we hebben namelijk luxe dinerplannen vanavond. Zie je het druppelvormige hotel op de heuvel op de vorige foto? Dat schijnt één van de duurste restaurants van de stad te zijn, dus dat lijkt ons wel geschikt om ons geld op te maken.

57. Hier de bushalte waar we uitstappen. Via een marmeren voetgangerstunnel steken we over en beklimmen we de heuvel.

Afbeelding
City bus, Aşgabat by Timon91, on Flickr

58. Het straatbeeld in deze marmeren buitenwijk.

Afbeelding
Streetview in empty Aşgabat by Timon91, on Flickr

59. Achter het trouwpaleis ligt het Yyldyz Hotel, waar we straks gaan eten.

Afbeelding
Weird park, Aşgabat by Timon91, on Flickr

60. Eerst gaan we de zonsondergang bekijken vanaf deze heuvel. Berdimuhamedow's gouden standbeeld glimt mooi in de laatste zonnestralen vandaag.

Afbeelding
Gurbanguly Berdimuhamedow statue in Aşgabat by Timon91, on Flickr

61. Het trouwpaleis en op de achtergrond het Yyldyz Hotel.

Afbeelding
Yyldyz Hotel and Wedding Palace, Aşgabat by Timon91, on Flickr

62. De marmeren buitenwijken met het vage park waar we net door naar boven gelopen zijn. Ook deze buurt is interessant om eens te bestuderen op Google Maps ;)

Afbeelding
View over Aşgabat by Timon91, on Flickr

Na een door een paar wolken lichtelijk verpeste zonsondergang en een leuk onderhoud met twee Amerikaanse toeristen die in het trouwpaleis verblijven ("it's empty and all fake luxury") lopen we verder. Veel toeristen schijnen in de paar hotels die hier op de heuvel liggen gestopt te worden, maar we zijn erg blij dat we in het Grand Turkmen zitten. Je zit hier echt aan de rand van de stad en als je een vrije middag hebt en zelf eropuit wilt gaat dat een stuk makkelijker als je gewoon in het centrum zit, zoals wij ;)

63. Vlak voor we bij het Yyldyz Hotel aankomen zien we deze golfbaan, schijnbaar aangelegd op bevel van de president en tevens de enige in het land.

Afbeelding
Golf court and view over Aşgabat by Timon91, on Flickr

64. Het Yyldyz Hotel verandert continu van kleur, net als de rest van de kleurrijk verlichte gebouwen hier :')

Afbeelding
Yyldyz Hotel, Aşgabat by Timon91, on Flickr

Het hotel is van binnen nog luxer dan het er van buiten uit ziet. De lobby is gigantisch en compleet verlaten. We nemen de lift naar boven, want op de 18e verdieping zit het restaurant. Helaas is het uitzicht niet heel denderend en kijken we uit op niet het meest boeiende deel van Aşgabat. Druk is het niet, maar uitgestorven ook niet. Het eten is echt heel lekker, maar het duurt ook heel lang voordat het komt. Geen topservice wat dat betreft ;) We zijn hier om onze manats op te maken maar we hebben echt een probleem waar we nog niet vaak mee te maken hebben gehad: het geld komt maar niet op. Ook op deze plek, één van de beste restaurants van de stad, zijn we slechts 500 manat kwijt. Volgens de officiële koers is dat ruim 140 dollar, maar volgens de zwarte markt koers (16 voor $1) die wij betaald hebben slechts $31. Vanmiddag op de bazaar werd ons zelfs al 20 manat voor 1 dollar aangeboden, wat je met enig onderhandelen makkelijk naar 22-23 kan praten. De slechte beursresultaten gedurende de week die we hier hebben doorgebracht hebben ook in Turkmenistan effect :mrgreen:

Na het eten zitten we met het volgende probleem: hoe komen we terug naar de stad? Bussen rijden er nauwelijks en bovendien weten we niet welke we moeten hebben, taxi's zijn er ook niet hier.

65. Eerst lopen we nog maar even terug naar het Trouwpaleis om het Las Vegas-achtige uitzicht over Aşgabat te bekijken. Zowel het Yyldyz Hotel als het Trouwpaleis veranderen continu van kleur, wat een nogal spacend effect heeft :')

Afbeelding
Yyldyz Hotel and Wedding Palace at night, Aşgabat by Timon91, on Flickr

66. Dit geldt overigens voor praktisch de hele stad :') De mensen die hebben besloten dat de Allianz-Arena in München niet steeds van kleur mocht veranderen om het verkeer op de naastgelegen snelweg niet af te leiden zouden eens naar Aşgabat moeten komen :mrgreen: Aşgabat moest volgens het regime meer op Las Vegas gaan lijken, maar wat ze gecreëerd hebben is meer een combinatie tussen Las Vegas en Pyongyang :mrgreen:

Afbeelding
View over Aşgabat at night by Timon91, on Flickr

67. Het uitzicht richting de bergen. Het verlichte puntje op de heuvel is de Turkmenistan Tower, het hoogste gebouw van het land en - big surprise! - in de vorm van een achtpuntige ster :') Daar achter begint ook ergens de Walk of Health, een nogal bizar project van Türkmenbaşy (toegegeven, dat zijn er meer) om de bevolking gezonder te maken. Deze staat op het lijstje voor de volgende keer :') Het gros van de lampen die je op deze foto ziet staat gewoonweg in het niets, geen bebouwing, geen wegen, niets. Gewoon lampen.

Afbeelding
View over Aşgabat at night by Timon91, on Flickr

Nu is het dan echt tijd om terug te gaan naar het hotel. Ook hier zijn er geen taxi's te vinden, bij de op één bewaker na verlaten ingang van het Trouwpaleis vragen we de verveelde beste man of hij weet waar we een taxi kunnen krijgen. "Я тоже такси!" - roept hij meteen ("ik ben ook taxi") en vraagt ons om heel even te wachten. Voor 30 manat wil hij ons wel naar ons hotel brengen, binnen regelt hij snel even vervanging (veel zal er niet te bewaken zijn geweest) en dan gaan we op pad. Toch handig zo :mrgreen: Onderweg worden we onder het gouden standbeeld van Berdimuhamedow nog aangehouden door de politie, maar die zijn alleen geïnteresseerd in het chassisnummer en een kleine "gift", daarna kunnen we weer op pad. Het is pas de eerste keer deze reis dat we aangehouden worden, en dat wel op onze laatste avond - het valt ons niet tegen :') Onder begeleiding van zeer foute muziek in deze taxi bereiken we al gauw het hotel. Daar pakken we in, maken we een back-up van de foto's en gaan dan slapen.

Om kwart voor 5 gaat de wekker, het hotel heeft beloofd om ons ontbijt om 5 uur voor de deur neer te zetten zodat we toch nog kunnen eten voordat we op dit afgrijselijke tijdstip vertrekken. Om half 6 checken we zonder iets gegeten te hebben uit, Oraz brengt ons voor de laatste keer naar het vliegveld. We komen nu in het donker aanrijden bij het vliegveld, het blijkt nu dat de gigantische vogel ook kan "fladderen" middels lampen in de glazen wand onder de marmeren vleugels. Alsof het niet fouter kon :') Het inchecken bij S7 gaat zeer chaotisch. Na een redelijke rij moeten we eerst keihard bewijzen dat we een overstap hebben van minder dan 24 uur in Rusland voordat we naar de incheckbalie mogen, waar dat vanzelfsprekend al blijkt. Sovjetlogica, kun je wel zeggen. Na het inchecken in de groen/goud/witte/felverlichte/megalomane/Türkmenbaşy vertrekhal begeven we ons naar de security en paspoortcontrole, waar het weer uitgestorven is. Deze verlopen probleemloos, bij een klein eettentje er vlak na halen we een kop koffie en iets te eten. Er is bijna niets open hier, dus bijna alle passagiers zitten hier. Iedereen die hier is komt voor de vlucht naar Moskwa/Москва, want de drie uur voor en na onze vlucht staan er geen vluchten gepland. Onder de passagiers bevindt zich een bijna 100% lookalike van het personage Tom Smykowski uit de film Office Space. Het is alleen de Russische variant die zo te zien een zeer zware zakenreis gehad heeft, want zijn ontbijtje gaat met een liter bier en een paar glazen cognac naar binnen :')

68. Binnen fotograferen hoef je eigenlijk niet te proberen door de verzengende hoeveelheid politie hier. Gelukkig val je met een smartphone niet zo op hier en zijn er nog een paar plekken waar de agenten in ieder geval op een flinke afstand staan. Hier een indruk van de vertrekterminal van het vliegveld van Aşgabat ;) Deze en de rest van de foto's zijn met m'n telefoon gemaakt.

Afbeelding
Aşgabat International Airport, Departure Terminal by Timon91, on Flickr

69. We vertrekken met een kwartiertje vertraging, tijdens het opstijgen hebben we een mooi uitzicht op de vogel ;)

Afbeelding
Aşgabat International Airport by Timon91, on Flickr

70. Voordat we door de wolken verder stijgen werpen we nog een laatste blik op misschien wel het foutste gebouw van de vakantie: de moskee die Türkmenbaşy ter ere van zichzelf heeft laten bouwen, met Ruhnama-teksten aan de binnenkant van de koepel (zie deel 1). Zijn mausoleum, rechtsvoor de moskee, is ook goed te zien. Vaarwel, Türkmenbaşy.

Afbeelding
Gipyak Mosque seen from a plane by Timon91, on Flickr

71. Tijdens de vlucht zien we genoeg interessants. We vliegen niet over Yangykala heen, maar wel over een vergelijkbare kloof. Hier kun je heel goed zien hoe de kloven uitgesleten zijn. Yangykala ligt ongeveer op het punt waar de vleugel de rechter rand van de foto bereikt ;) De locatie.

Afbeelding
Canyons in the Karakum desert, seen from a plane by Timon91, on Flickr

72. De baai van Garabogaz (Garabogazköl) heeft me sinds het lezen van het boek "Kara Bugaz" van Konstantin Paustovksy behoorlijk geïntrigeerd. Vooral het extreme klimaat en de buitenaardse omgeving boeien me zeer. Het water is zouter dan het water van de Dode Zee, dus leven komt er eigenlijk niet in voor. De baai zelf hebben we helaas niet gezien, al zijn we er wel enigszins in de buurt geweest. Vanuit de lucht hebben we er wel een mooi uitzicht op. Op de achtergrond ligt de Kaspische Zee, de lijn die parallel aan de vleugel loopt is de Turkmeens-Kazachse grens. Ik had niet verwacht dat die vanuit de lucht in dit compleet desolate gebied zo duidelijk te zien zou zijn :shock:

Afbeelding
View over Garabogazköl from an airplane by Timon91, on Flickr

Moskwa bereiken we redelijk op tijd om half 10 lokale tijd, we hebben ditmaal zo'n 3,5 uur overstaptijd. Bij de zeer Russische transitcontrole worden de flessen wijn die we uit arren moede om ons geld uit te geven nog maar gekocht hadden bij de taxfree winkel in Aşgabat weer ingenomen. De enige fles wijn die ik in de ruimbagage bij me had bleek later zoals gezegd de ranzigste wijn te zijn die ik ooit gedronken heb, dus wat dat betreft is het ook niet zo erg :mrgreen: Alle mensen bij de transitcontrole komen uit het vliegtuig uit Aşgabat, bij iedereen worden één of meerdere flessen drank ingenomen. Seal bags doen ze niet aan in Aşgabat en de twee Russische dames die samen de complete transitcontrole moeten doen zijn onvermurwbaar. Er vallen wat harde woorden tussen de passagiers en de dames ("ZUIP ALLES MAAR LEKKER ZELF OP, VUIL SECREET"), maar alles wordt ingenomen. Na een tergend langzame paspoortcontrole mogen we verder. Domodedovo is geen heel verkeerd vliegveld, maar die transitcontrole is wel echt op en top Rusland :') In dit stukje niemandsland ben ik nu drie keer geweest (in 2016 en nu twee keer) maar één ding kan ik maar niet verklaren: de kamperende Centraal-Aziatische moeders. Op een bankje aan de zijkant zit altijd wel een moeder met een baby en een berg bagage te wachten op iets, maar aan hun houding te zien zitten ze er al langer dan een dag :') Ze mogen de schuifdeur naar de internationale terminal niet door, maar ze mogen ook het land niet in. Tsja, Rusland :')

Bij een Irish Pub eten we wat, laten onze telefoons exploderen na een Whatsapploze week en drinken we een biertje. Naar Düsseldorf vertrekken we op tijd, bij het instappen spreekt een dame ons aan die ook uit Aşgabat blijkt te komen en ons vorige week op de heenvlucht ook al gezien had. Ze vraagt zich af wat twee westerse toeristen in Turkmenistan gedaan hebben. Ze is Russische, maar heeft tot 1997 in Turkmenistan gewoond. Ze is met een Duitse man getrouwd (Russlanddeutsche) en zodoende konden ze in 1997 het land ontvluchten. Haar zus woont nog steeds in Mary, dit was pas de tweede keer sinds haar verhuizing dat ze haar heeft kunnen opzoeken. Ze wordt droevig van de situatie, de tranen staan haar bijna in de ogen als ze verteld over hoe het leven in Turkmenistan is. De vlucht naar Düsseldorf verloopt verder zonder noemenswaardigheden, na een snelle paspoortcontrole hebben we onze tas ook zo en kunnen we de RE van 15:33 naar Arnhem nog halen :) Joost en ik nemen in Arnhem afscheid, in de stoptrein van Zutphen naar Hengelo word ik nog vergezeld door een licht aangeschoten groep Twentse vriendinnen van in de vijftig uit Oldenzaal e.o., dus ik hoef me niet te vervelen :') Eentje is wel van de avontuurlijke reizen, ik heb haar een biljet van 10 manat gegeven in de hoop dat ze haar man zo ver kan krijgen er heen te gaan :mrgreen:

Epiloog

Turkmenistan is een bizar land en met recht een "moeilijk land" (naar Jelle Brandt Corstius). De manier waarop het land bestuurd wordt is nauwelijks goed te praten, net als dat alle megalomane bouwwerken en bizarre regels nauwelijks te bevatten zijn. Zeker de ellenlange lijst met nutteloze witmarmeren gebouwen in Aşgabat en het lege miljardenproject Awaza vallen eigenlijk niet goed te praten als je ziet hoe primitief het platteland is. Cynisch erover schrijven is eigenlijk de enige optie, want veel lijkt er nog niet te gaan veranderen. Het is te hopen dat het land wat opener wordt en er meer mensen in het land kunnen profiteren van toerisme, want het land heeft zeker wat te bieden. Plekken als Darwaza en Yangykala zijn echt unieke plekken op deze aardbol en die maken het de reis sowieso waard. Net als met Noord-Korea kun je je afvragen of het ethisch is om erheen te gaan, maar we hebben hier eigenlijk hetzelfde toegepast als vorig jaar: het is beter om de ogen niet te sluiten en er iets van te laten zien, bovendien is elke euro die bij de bevolking terecht komt mooi meegenomen. Dat laatste geldt hier zeker, want er komt hier zeker geld terecht bij mensen die het goed kunnen gebruiken. Zo Noord-Korea-achtig als Tom Waes hebben wij het niet beleefd, maar op de achtergrond zijn er vele gelijkenissen met dat land. Het is geen land wat voor iedereen geschikt is, maar desondanks kan ik het zeker aanraden. Voor vragen over reisplanning of het e-mailadres van een gids die je misschien een stuk goedkoper het land in kan krijgen kun je me altijd vragen ;)

Bedankt voor het meelezen tot het einde, ondanks dat we maar een week op pad geweest zijn, zijn het toch weer drie delen geworden. Ik weet dat er niet zoveel OV in deze set verslagen aanwezig was - twee schamele treinreizen - maar gelukkig is dat geen grote issue geweest. Ik heb al m'n verslagen hier staan en weet ook niet zo goed waar ik het anders moet plaatsen. Voor een eigen blog is het na ruim 90 verslagen hier wel een beetje laat :') Graag hoor ik wat jullie ervan vonden, reacties zijn altijd welkom! :)
Laatst gewijzigd door Timon91 op za 24 nov 2018, 12:43, 1 keer totaal gewijzigd.
Mijn Flickr account.
Gebruikersavatar
Lijn 45
Berichten: 5231
Lid geworden op: do 02 mar 2017, 12:06
Contacteer:

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Lijn 45 »

Weer een indrukwekkend verslag. :)
Gebruikersavatar
Daniel
OVNL-bestuurslid
Berichten: 39097
Lid geworden op: zo 09 mar 2008, 16:29
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Daniel »

Prachtig verslag over een bizar land weer :pos:
Schapekop in de Keistad
Dagelijks Amersfoort - Veenendaal-De Klomp en weer terug...

Mijn foto's: https://www.flickr.com/dbleumink/
Gebruikersavatar
Mikos
Berichten: 5808
Lid geworden op: wo 26 mar 2008, 19:04
Contacteer:

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Mikos »

Ik reageer weinig, maar lees de meeste reisverslagen eigenlijk wel door. Op de een of andere manier bezoek je steeds landen die op mijn Bucket list staan. Dat heeft ook min of meer met de programma's van Tom Waes te maken (Wow! Dáár wil ik ook nog een keer naar toe!). Wanneer ik het dan lees, prikkelt het wel weer en gaan de landen wat hoger op mijn lijstje. Ook Turkmenistan staat op het lijstje, maar er staat nog wel meer op. Bedankt voor het kijkje in de bizarre wereld van Turkmenistan! :pos:
erka
Berichten: 111
Lid geworden op: ma 11 apr 2016, 21:13
Locatie: Groningen

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door erka »

Prachtig verslag weer. Indrukwekkende reis. Vanuit je verslag krijg ik toch wel een heel andere indruk dan Noord-Korea. Het is net zo bizar vormgegeven, maar de staatscontrole voor toeristen is echt een stuk minder zo lijkt het. Je hebt veel meer vrijheid en ook al je gangen zijn niet voortdurend bekend en gestuurd. Noord-Korea zou ik niet met een gerust gevoel heengaan uit angst een foutje te maken, maar Turkmenistan zou ik wel aandurven. Vooral ook omdat je daar alles wel kan afkopen met een paar Manats. Verder lijkt de Karakumwoestijn in alles onwaarschijnlijk veel op de woestijn van Colorado en de Canyonlands aldaar.

Bizar land, bizarre plekken, in het bijzonder de gaskrater uit deel 2 en uit dit deel Awaza.
dennistd
Berichten: 5526
Lid geworden op: za 28 feb 2009, 22:42

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door dennistd »

_O_
Etienne
Donateur
Berichten: 7893
Lid geworden op: vr 26 dec 2008, 14:01
Locatie: Gouda
Contacteer:

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Etienne »

Dit was weer een geweldige verslagreeks. :pos:
Elke dag van Gouda naar Spijkenisse v.v.
In het weekend vaak ergens in Nederland aan het wandelen.
waldo79
Berichten: 7592
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 14:00
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door waldo79 »

Ga zo door.
umbusko
Donateur
Berichten: 5272
Lid geworden op: zo 28 okt 2018, 16:45
Locatie: Maastricht/Berlin

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door umbusko »

Mooie afsluiting van een prachtig drieluik. :D Misschien moeten ze in dat resort ook een paar acht(puntige)sterrenrestaurants maken, zodat de zwart wisselende toerist tenminste van zijn geld afkomt. (A)
tsov
Berichten: 4083
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 22:07
Locatie: Amsterdam
Contacteer:

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door tsov »

Mooi verhaal! Echt tof om te lezen hoe je hier weer bent beland :pos:
Mijn foto's
This user loves deadlines. He loves the whooshing sound they make as they go by.
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Timon91 »

Bedankt voor de toffe reacties allemaal! :D

Het komt wellicht wat minder Noord-Korea-achtig over, maar op de achtergrond en voor de lokale bevolking zijn er toch wel veel gelijkenissen. Door het gasgeld en de desolaatheid van het land kunnen ze het wellicht ook wat beter verbergen, maar dat er behalve Eritrea en Noord-Korea geen landen zijn waar het gevaarlijker is voor journalisten zegt genoeg. Je merkt als je op jezelf bent en bijvoorbeeld op de bazaar rondloopt goed hoe bang men voor de politie is. Van wat ik gezien heb is die angst een heel stuk groter dan in andere landen met een twijfelachtige politiemacht die ik bezocht heb, zoals China, Rusland, Oezbekistan, de Verenigde Staten, Iran en Tadzjikistan.
umbusko schreef:Mooie afsluiting van een prachtig drieluik. :D Misschien moeten ze in dat resort ook een paar acht(puntige)sterrenrestaurants maken, zodat de zwart wisselende toerist tenminste van zijn geld afkomt. (A)
Dat lijkt mij een uitstekend idee! :mrgreen:
Mijn Flickr account.
Nitein-Repart
Berichten: 3427
Lid geworden op: zo 03 nov 2013, 22:06
Locatie: DTC

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Nitein-Repart »

Timon91 schreef:Bedankt voor de toffe reacties allemaal! :D

Het komt wellicht wat minder Noord-Korea-achtig over, maar op de achtergrond en voor de lokale bevolking zijn er toch wel veel gelijkenissen. Door het gasgeld en de desolaatheid van het land kunnen ze het wellicht ook wat beter verbergen, maar dat er behalve Eritrea en Noord-Korea geen landen zijn waar het gevaarlijker is voor journalisten zegt genoeg. Je merkt als je op jezelf bent en bijvoorbeeld op de bazaar rondloopt goed hoe bang men voor de politie is. Van wat ik gezien heb is die angst een heel stuk groter dan in andere landen met een twijfelachtige politiemacht die ik bezocht heb, zoals China, Rusland, Oezbekistan, de Verenigde Staten, Iran en Tadzjikistan.
umbusko schreef:Mooie afsluiting van een prachtig drieluik. :D Misschien moeten ze in dat resort ook een paar acht(puntige)sterrenrestaurants maken, zodat de zwart wisselende toerist tenminste van zijn geld afkomt. (A)
Dat lijkt mij een uitstekend idee! :mrgreen:
Huh, wat doet de VS in dit rijtje duistere landen?

Verder weer een topverslag, zoals we van jouw gewend zijn.
Quo usque tandem factionem cartellum et officiorum magina, patientia nostra abuditur dum navis praetoria resurrectionis ad profiscendum parata est?
Gebruikersavatar
Z2N
Donateur
Berichten: 13080
Lid geworden op: za 10 mar 2012, 23:51
Locatie: Zeist

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Z2N »

Ik zie daar een lijstje niet-democratische landen, dus wat dat betreft hoort de VS daar prima tussen. (A)

Maar, ontopic: een prachtig verslag van een land waar ik ondanks zijn schoonheid waarschijnlijk niet naartoe ga zolang het huidige regime aan de macht blijft. Ik heb weer genoten! :D
Acla da Fontauna, fermada sin damonda.
Flickr!
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Timon91 »

Ik ken meer dan genoeg Amerikanen die in Nederland verbaasd zijn als ze iemand de weg zien vragen aan een politieagent of als ze iemand de politie zien begroeten op straat. In eigen land is het devies om zo weinig mogelijk contact met de politie te maken, om problemen te voorkomen. Wat dat betreft is het niets anders dan in China, Rusland of Oezbekistan ;)
erka schreef:Je hebt veel meer vrijheid en ook al je gangen zijn niet voortdurend bekend en gestuurd.
Ondanks dat je in de steden wel "vrijheid" hebt is het ook maar beperkt. Aşgabat is echt een oase in de woestijn dus daar kun je niet zomaar weg. Binnen de stad kun je je vrij bewegen maar de overdadige hoeveelheid politie zorgt er echt wel voor dat je binnen de lijntjes kleurt. Een aftandse buitenwijk bezoeken zal ondanks je vrijheid knap lastig zijn. Iedereen die niet op een transitvisum in het land is heeft een vast programma, ook de stukken zonder gids zijn bekend en dus ook tot op zekere hoogte geregisseerd. Op een transitvisum met eigen vervoer heb je een GPS-ontvanger die je bij de grens krijgt en aan de andere kant van het land weer moet inleveren, dus daar zijn je escapades ook bekend. Alleen als individuele reiziger op een transitvisum, zonder eigen vervoer, ben je nog enigszins "vrij", maar daardoor moet je ook flink op je hoede zijn. De politie zorgt er wel voor dat je niet komt waar je niet mag komen en als je dat dan toch probeert sta je ook zo weer buiten ;)
Mijn Flickr account.
Milco
OVNL-beheerder
Berichten: 8579
Lid geworden op: ma 13 jul 2009, 23:07
Locatie: Almere
Contacteer:

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Milco »

Het was weer een bizarre, maar geweldige reeks om te lezen! Altijd denk ik: dit is je hoogtepunt (of dieptepunt :') ), maar dan komt er een jaar later of zo weer een reeks uit een nog vreemder oord. :lol:
Payroll Officer bij RGF Staffing The Netherlands.

Website:
http://ov-almere.weebly.com/
Laatste update: 16-03-2024

Youtube:
https://www.youtube.com/ovinalmere1
Laatste update: 10-09-2023

Keolis Almere:
http://ov-almere.weebly.com/keolis-almere.html
Gebruikersavatar
Vinny
Donateur
Berichten: 13654
Lid geworden op: do 13 mar 2008, 19:07

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Vinny »

Schitterend verslag weer :)
Vergeet niet uit te loggen als u het forum verlaat of overstapt naar een andere website
PHS

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door PHS »

Een beetje late reactie misschien, maar ik heb je reisverslag met zeer veel plezier gelezen. Ga zo door zou ik zeggen :pos:
Timon91 schreef:De baai van Garabogaz (Garabogazköl) heeft me sinds het lezen van het boek "Kara Bugaz" van Konstantin Paustovksy behoorlijk geïntrigeerd. Vooral het extreme klimaat en de buitenaardse omgeving boeien me zeer. Het water is zouter dan het water van de Dode Zee, dus leven komt er eigenlijk niet in voor.
Voor jouw reisverslag wist ik van Turkmenistan eigenlijk alleen dat de Baai van Kara Bogaz er lag. Ik had daar afgelopen winter van gehoord toen ik door Paustovski's verhalende autobiografie 'Verhaal van een leven' aan het ploegen was. Zijn reis naar de baai van Kara Bogaz komt daarin uiteraard aan bod, al wordt de reis zelf maar zijdelings besproken (voor het volledige verhaal verwijst de auteur je uiteraard naar de betere boekhandel :') ). Waarom hij naar dat verre en barre oord is getrokken, komt daar wel uitgebreid aan bod. Naar eigen zeggen werd hij redelijk voor gek versleten om naar zo'n barre en afgelegen plek af te reizen. Anyway, toen je in het vorige deel schreef dat je naar het westen van Turkmenistan zou gaan, hoopte ik eigenlijk dat je ook deze bijzondere plek zou aandoen, maar nu ik op de luchtfoto de immens dorre en verlaten baai zie, begrijp ik dat je voor een resort hebt gekozen :wink:
Gebruikersavatar
Zugführer
OVNL-beheerder
Berichten: 3402
Lid geworden op: di 04 dec 2012, 22:52
Locatie: Helmond-Noord

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Zugführer »

Ik was zelf een paar dagen weg, dus had nog geen tijd gehad om te lezen. Maar het was weer een fantastische reeks. Geweldig mooi landschap ook, tussen alle marmeren gebouwen en resorts door. Dank weer voor het delen _O_
Timon91
Berichten: 871
Lid geworden op: ma 29 jun 2009, 14:24
Locatie: Arnhem

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Timon91 »

Bedankt voor de reacties!
PHS schreef: Voor jouw reisverslag wist ik van Turkmenistan eigenlijk alleen dat de Baai van Kara Bogaz er lag. Ik had daar afgelopen winter van gehoord toen ik door Paustovski's verhalende autobiografie 'Verhaal van een leven' aan het ploegen was. Zijn reis naar de baai van Kara Bogaz komt daarin uiteraard aan bod, al wordt de reis zelf maar zijdelings besproken (voor het volledige verhaal verwijst de auteur je uiteraard naar de betere boekhandel :') ). Waarom hij naar dat verre en barre oord is getrokken, komt daar wel uitgebreid aan bod. Naar eigen zeggen werd hij redelijk voor gek versleten om naar zo'n barre en afgelegen plek af te reizen. Anyway, toen je in het vorige deel schreef dat je naar het westen van Turkmenistan zou gaan, hoopte ik eigenlijk dat je ook deze bijzondere plek zou aandoen, maar nu ik op de luchtfoto de immens dorre en verlaten baai zie, begrijp ik dat je voor een resort hebt gekozen :wink:
Leuk dat de Baai van Kara-Bogaz herkenning bij je opriep! Toen ik het boek uit had ben ik het eens gaan opzoeken, ik was eerlijk gezegd lichtelijk verbaasd dat het nog bestaat :') De Sovjets hebben het schijnbaar al een keer gedempt, maar daarna hebben ze het weer vol laten lopen.
Mijn Flickr account.
Gebruikersavatar
Meltrain
Donateur
Berichten: 21229
Lid geworden op: wo 12 mar 2008, 21:29
Locatie: Delft

Re: Het land van Türkmenbaşy (3): Alleen op de wereld [72] (slot)

Bericht door Meltrain »

Weer een zeer interessant en mooi verslag! :pos:
Ik reis ongeveer 3x/week van Dt naar Dvd (of Asdz) en terug.
Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten