Omdat ik reis met een dalurendagkaart mocht ik pas na 9 uur de trein instappen. Constructies met dat je om 6:30 de trein instapt om vervolgens lekker in de spits te blijven zitten werken tegenwoordig niet meer, dus moest ik iets anders verzinnen om niet al te laat aan te komen in België. Het eerste stuk naar Utrecht Centraal heb ik daarom met de bus gedaan zodat ik direct na 9 uur al op weg kon naar Roosendaal. Vanaf Den Dolder zou ik pas om 9:40 een normale verbinding krijgen.
De route die ik deze dag heb afgelegd was:
De Dreef/Panweg, Zeist - Utrecht Centraal - 's-Hertogenbosch - Roosendaal - Antwerpen Centraal - Brussel-Noord - Namen - Dinant - Libramont - Marloie - Luik Guillemins - Maastricht - Utrecht Centraal - De Dreef/Panweg, Zeist
En voor de mensen die wat visueler ingesteld zijn natuurlijk nog een kaartje
Om deze route te maken heb ik gebruikt gemaakt van de volgende vervoerbewijzen:
-Reizen op saldo voor de bus
-Dalurendagkaart van de AH voor de reis binnen Nederland
-Go Pass 1 Roosendaal-Paliseul
-Go Pass 1 Paliseul-Maastricht
Om dus zoveel mogelijk profijt te halen uit de dalurendagkaart en lekker vroeg te arriveren in België begin ik mijn reis met bus 53. Er is eigenlijk niks bijzonders te zeggen over deze lijn, behalve natuurlijk dat 'ie tweemaal per dag ook stopt bij de Biga groep.
Tijdens de rit reden we achter bus 51, die een defect scherm achterop de bus had. De ontzettend nette chauffeur van mijn bus heeft dit doorgegeven aan de dienstleiding. Toch heb ik het idee dat dat scherm niet stuk was, in de hoek van het scherm stond namelijk nog een wit puntje te branden. Op een gegeven moment haalde we deze bus in en toen viel het me ook op dat er een domtoren op de voorkant stond. Dat is volgens mij al een paar jaar geleden afgeschaft bij U-OV. Wellicht heeft deze fout ervoor gezorgd dat de achterkant ook raar is gaan doen.
Na iets meer dan twintig minuten later kwam ik dan netjes op tijd aan bij bushalte D1. De bus was lekker vol. Ik weet zeker dat ZO6176 deze foto hartstikke mooi vindt. De kop van de bus is hartstikke licht. De achterkant daarentegen... :')
Ik liep op mijn gemakje naar het station en natuurlijk had ik weer gezeik met die barcode. Het blijft lastig. Ondertussen ontstond er alweer een rij achter me. Uiteindelijk kreeg ik toch een passage OK.
Op spoor 18 aangekomen was ik natuurlijk helemaal hyped omdat daar die nieuwe proef uitgevoerd zou worden met andere scherminformatie. Helaas was er niks nieuws te zien op het scherm. Later bleek dit te komen doordat de trein vertraagd was.
Vanwege deze vertraging kon ik dus ipv de IC van 9:14 naar Heerlen, nu de IC van 9:03 naar Maastricht nemen tot aan Den Bosch. Het was lekker druk op het perron en ik was dan ook blij dat ik drie euro extra betaald heb voor de 1e klas. Echt een schijntje voor een hele dag als je het mij vraagt.
In Den Bosch kon ik dus rustig aan doen. Eigenlijk had ik een overstap van twee minuten van de latere trein naar Heerlen op de trein naar Roosendaal, maar nu had ik circa vijf minuten.
De IC naar Roosendaal kwam netjes op tijd binnenrollen. Een ICM, wel zo prettig. Ik was nou niet bepaald enthousiast over de stoelen in de 1e klas van de VIRM. Ik zag ook direct dat het maar goed was dat ik niet de trein van tien minuten later genomen had naar Heerlen want dan had ik de overstap niet gehaald.
Tussen Tilburg en Breda hadden we nog even te maken met een seinstoring waardoor wij gedwongen werden niet harder dan 40 km/u te rijden. Dit heeft gezorgd voor enkele minuten vertraging, maar het was geen grote bedreiging voor mijn reisplan.
Na Breda sprak mijn enige medereiziger in de eerste klas mij aan. We begonnen een vrij merkwaardig gesprek over het leven. Ze vertelde dat ze het verschrikkelijk vindt om iedere dag hetezelfde te doen, zoals zovelen dat doen. Ik vertelde haar dat ik het daar eigenlijk wel mee eens ben, maar dat je er vrij weinig aan kunt doen. Ik zelf moest ook toegeven dat mijn dagen ook vrij eentonig zijn, maar ja, daar kun je zelf natuurlijk ook wat aan veranderen. Eens een keer op een andere manier naar je werk kan al voor verbetering zorgen.
Vervolgens vroeg ze me om mijn sterrrenbeeld, want dat zou heel belangrijk zijn voor je levensvisie. Ik vertelde haar dat ik een leeuw was. Toen kwam me er toch een hoop gebrabbel over voelen, leven, doen , denken etc. etc. Het werd best wel lachwekkend, maar ik bleef me best doen om haar serieus te nemen en vroeg haar om haar beroep. Je ziet het al aankomen; ze was levenskunstenaar. Dat kan ook wel leuk zijn, niks mis mee. In Roosendaal stapte zij over op de IC naar Vlissingen en ik op de stoptrein naar Puurs.
In Roosendaal stond daar dan een belachelijk lange stoptrein. Deze trein had maar liefst acht rijtuigen. Nogal overkill lijkt me.
De stoelen waren toch wel van heeeeel andere klasse in vergelijking met de 1e klasstoelen uit de ICM. Dit interieur deed me een beetje denken aan wat ze in het Oostblok nog hebben. Daar zullen ze ondertussen ook wel al betere treinen hebben. Ik vraag me alleen af; is het de bedoeling dat er drie mensen naast elkaar gaan zitten op de rechter bank?
Wat wel weer mooi is aan dit treintype, is dat de raampjes open kunnen. *O*
Nou, daar gingen we dan; op naar België! Met een slakkengangetje gingen we naar de grens, maar het tempo werd daarna opgevoerd. De trein maakt een heleboel kabaal, dat geeft het wel wat charme. In Essen zag ik de IC naar Charleroi-zuid al staan. Deze trein moet ik straks in Antwerpen hebben, maar om gezeik te voorkomen met mijn vervoerbewijs besloot ik maar gewoon te blijven zitten.
Bij het de grens overgaan valt me altijd op hoe ongeorganiseerd België is ingericht. Het is zo ontzettend zonde van het mooie landschap. Overal in Vlaanderen zie je wel een vorm van bebouwing. De huizen in Vlaanderen zijn me toch ook lelijk. Elke belg is geboren met een baksteen in zijn buik en wil zelf een huis bouwen. Deze chaos met inrichting is daar dus helaas uitgekomen. Echt erg jammer. Deze losse bebouwing met een lage dichtheid is ook niet echt geschikt voor goed OV.
Nou, wat er gezegd wordt over het station van Antwerpen ben ik het helemaal mee eens. Het is echt een ontzettend mooi station, maar ook wel erg ingewikkeld. Er vertrekken treinen van maar liefst drie niveau's. mijn stoptreintje kwam aan op het laagste niveau.
In Antwerpen had ik een kwartiertje de tijd om even rond te kijken voordat ik zou moeten overstappen op de IC naar Charleroi-Zuid.
Ik schrok me even rot op de roltrap. Ik wilde haast maken, dus ik ging de roltrap oplopen. De roltrap ging echter tussen het stijgen door ook horizontaal lopen. Dat ben ik nog nooit eerder tegengekomen. In dit soort situaties wordt de roltrap meestal gewoon onderbroken.
Even later kwam dan de IC naar Charleroi, die ik dus al eerder in Essen gezien had, aanrijden.
In Nederland zou de klasse in deze trein bestempeld worden als derde klas, maar ik probeer het een beetje positief te houden. Daar ga ik dus niet al te diep op in.
Sneller dan ik dacht kwamen we al aan op station Brussel-Noord. De kleur van het station deed een beetje mediterraans aan. Opzich ook weleens leuk voor de verandering.
Ik had genoeg tijd om over te stappen op dit station, dus ik heb nog de tijd genomen om wat te filmen.
Station Brussel-Noord voelt echter zo raar aan. Ik bevond me op een van de grootste stations van België, maar het was zo ontzettend stil. Ik kon de vogels horen fluiten en ik hoorde nauwelijks rumoer van grote mensenmassa's. Het station kwam erg vredig over, terwijl je dat toch niet zou verwachten in Brussel.
Vanaf station Brussel-Noord nam ik de IC-trein in de richting van Luxemburg.
Dit was een prettige, moderne trein. Ik had dan ook een mooi plekje naast het raam gevonden. Nadat ik het toilet bezocht had was ik deze helaas kwijt, maar er was nog genoeg plek. De hele dag is het me sowieso opgevallen dat de treinen in België erg leeg zijn. De treinen zijn gewoon vaak overdreven lang. Ik heb vrij lang in de spits gereisd, maar toch was er altijd meer dan genoeg plek. Dit detail is wel zorgelijk.
Op weg naar Namen reden we voor langere tijd erg langzaam. Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat we te laat zijn aangekomen in Namen, maar de overstap op de L-trein naar Libramont was goed te halen.
Nu ik aangekomen was in Namen betekende dat ook dat ik vanaf nu alleen nog in Franstalig België zou gaan reizen! Dat allemaal mensen om je heen een taal praten die jij beperkt spreekt/verstaat geeft toch wel een beetje dat vakantiegevoel. Negatieve daarvan wel is dat je in Frankrijk bijvoorbeeld dan niet kunt communiceren met andere mensen als je geen Frans spreekt.
In Wallonië kun je eindelijk eens pronken met hoe goed je het Nederlands wel niet beheerst en hoe slecht de Walen de taal spreken. Wij, Nederlanders, moeten ons vaak aanpassen aan de taal die gesproken wordt in een land -wat logisch is- en nu is dat eens andersom. Geen gebonjour dus, maar gegoedemiddag. Die lui van NMBS zijn verplicht Nederlands te spreken. Ga de taal maar opfrissen bij hen. De meeste kunnen het voor geen meter.
In ieder geval, ik neem dus de L-trein naar Libramont; de eerste Desiro-trein van de dag.
Deze trein voert ons langs de prachtige Maas in het bergachtige land. Ik heb getracht wat normale foto's te maken. Dat is beperkt gelukt vanuit de trein.
In Dinant verliet ik de trein alweer om het dorpje te bezoeken. Ik vind wel altijd dat je een doel moet hebben bij zo'n treinreis. Deze keer was dat Dinant, dit dorpje leek mij erg mooi.
Dinant was zeker erg mooi en het stikte er dan ook van de toeristen. Er waren ook erg veel Nederlandse toeristen. Die pik je altijd direct uit het straatbeeld. Ik weet niet wat het is, maar dat zie je gewoon direct.
Dinant staat bekend om zijn kerk die uit de 13e eeuw stamt. Naast de kerk bevindt zich ook een citadel die te bezoeken is met een kabelbaan of gewoon met een steile trap.
In Dinant had ik dus een uur voordat ik de volgende trein weer zou nemen naar Libramont. Ik heb nog even gezeten bij de prachtige Maas en ben vervolgens weer teruggekeerd naar het station van Dinant.
Bij het station van Dinant kwam ik ook nog enkele bussen van de TEC tegen. Ik geloof dat deze bussen hier ook vooral voor de sier rijden, er zitten niet bepaald veel mensen in deze bussen.
Ondanks dat iedereen gebruik maakte van een nogal gevaarlijke passage om het andere perron te bereiken, stond er ook een voetgangersbrug bij het station. Deze brug ontleende zich zeer goed om wat mooie foto's van de omgeving en het station te maken. Het station stelt helaas niet zo veel voor. Ik had meer verwacht van het stationsgebouw. Zeker omdat de rest van het dorpje ook erg mooi is.
Om 15:24 (met twee minuten vertraging) stapte ik de L-trein naar Libramont in. Deze trein zou ik tot het eindstation nemen.
Vanaf Dinant stroomt de Maas niet meer langs het spoor. Nu volgt de trein de loop van een zijrivier van de Maas, de Lesse.
De vertraging verdween maar niet en ik had een vrij korte overstap van twee minuten op station Libramont en dus besloot ik de conductrice eens te vragen of ze iets kon regelen met de machinist van de P-trein naar Ciney. Het duurde even voordat ze begreep wat ik zei, maar ze ging even bellen. Daaruit kwam dat de machinist niet kon wachten. Ze adviseerde mij om eerst naar Namen te gaan en daar over te stappen naar Luik. Ik wilde graag via Marloie naar Luik en volgens mij mocht ik niet via Namen naar Luik met de IC-trein omdat ik dan vanaf Paliseul gezien niet de kortste, maar ook niet de snelste route zou nemen.
Ik was vastberaden om de P-trein naar Ciney te halen en dan over te stappen op de L-trein naar Luik in Marloie.
Onderweg kwamen we nog langs een ontzettend verlaten station, Carlsbourg. Het zou me niets verbazen dat dat het minst gebruikte station van België is.
Na Carlsbourg kwam dan het station dat ik op mijn ticket heb staan; Paliseul. Ik geloof dat Paliseul het enige station was waarvandaan ik legaal dit rondje mocht maken met een tussenstop in Dinant. Bertrix mocht al niet meer omdat ik dan via de hoofdlijn moest vanaf Brussel.
In Libramont had ik een erg korte overstap op de P-trein naar Ciney. De overstap was achteraf gezien goed te halen. Dit was weer een Desiro. Ik had het nu eigenlijk wel weer gehad met dit treintype. De beenruimte is barslecht. Die treinen zijn vrijwel altijd hartstikke leeg. Het comfort zou meer prioriteit mogen krijgen.
In Marloie mocht ik dan nogmaals overstappen en nu op een L-trein naar Luik.
Ik kon beide treinen op de foto krijgen.
De reis verliep nu weer langs een andere zijrivier van de Maas. De Ourthe als ik Google Maps mag geloven.
Onderweg viel het mij bij één station op dat het bordje tegen het oversteken van de sporen niet alleen in het Frans was, maar ook in andere talen. Dat zal wel weer gemoeten hebben in dit dorpje waar er waarschijnlijk meerdere talen gesproken worden.
De eigenlijk onmogelijk overstap in Luik op de S-trein naar Maastricht was opeens wel mogelijk. Mijn trein kwam namelijk te vroeg aan en de trein naar Maastricht was vijf minuten vertraagd. Dat betekende dus dat ik zou gaan eten in Maastricht ipv Luik. 22:30 thuis vond ik wel erg laat namelijk.
De vorige keer dat ik naar Luik geweest was reed er een erg oud treintje, maar dat werd weer overtroffen door deze trein. De trein bestond ook helaas uit maar twee rijtuigen en het werd dus proppen. Het was ook nog eens erg warm in de trein.
Met het vooruitzicht dat ik vanaf Eijsden weer in de 1e klas mocht gaan zitten was het nog wel te doen. De vertraging liep helaas wel op. We bleven erg lang stilstaan bij de verschillende stations.
Vanaf Eijsden mocht ik dus in deze heerlijke 1e klasstoel zitten. Echt een ontzettend lekkere zachte comfortabele stoel!
In Maastricht moest ik toch echt nog wat te vreten halen en dus ging ik naar de Smullers (never change a winning team).
Ik moest deze patat echter wel nuttigen in de trein want van de overstaptijd was niet bepaald veel meer over door die vertraging. Om mijn medereizigers niet al te veel tot last te zijn met die geur besloot ik maar het te nuttigen in het balkon. Dat heb ik volgens mij wel redelijk goed opgelost.
Nadat ik mijn patat op had ben ik in de 1e klas gaan zitten en gaan genieten van de zonsondergang. De vertraging liep op doordat we achter een goederentrein aan moesten gaan sjokken.
We kwamen uiteindelijk met een vertraging van zes minuten aan in Utrecht.
Bus 53 naar Zeist was gelukkig ook vertraagd en hierdoor kwam ik nog voor 22:00 aan in 'mijn favoriete ghetto'. De bus zat stampvol en dat zorgde wel voor een vertraging van zes minuten die dus ook veroorzaakt was door het late vertrekken.
Al met al concludeer ik dat het een erg geslaagde dag was! Wallonië is een erg mooi gewest met erg mooie natuur die vooral gevormd is door de rivieren die er doorheen lopen. De vele kleine lijntjes maken het alleen maar leuker. Dat mis ik toch wel een beetje in Nederland eigenlijk.
Volgende keer moet ik misschien maar eens meer het westelijke gedeelte van België doen. Wellicht dat er nog lezers zijn die hierover adviezen kunnen geven.
In ieder geval, ontzettend bedankt voor het lezen! :)
