Het nulkilometerpunt van de Donau is waar we in het vorige deel geëindigd zijn. Het dichtstbijzijnde stadje is de Oekraïense versie van Giethoorn, beter bekend als Vylkove/Вилкове. Dit is het einde van de wereld, vanaf hier kun je alleen maar terug. Eerst naar Vylkove op zo'n 15 km varen en vanaf daar verder per marshrutka. Wij gaan vanaf Vylkove niet direct, maar met een ommetje terug naar Odessa/Одеса en vanaf daar verder naar boven. Dit deel bestrijkt onze avonturen in het deel van Oekraïne ten zuiden van Odessa, waar we in totaal vier dagen geweest zijn. Een kaartje van deze etappe staat hier, het overzichtskaartje is hier te vinden.
Dit gebied heeft een roerige geschiedenis en ligt redelijk geïsoleerd ten opzichte van de rest van Oekraïne. De historische naam ervoor is de "Budjak", wat Turks is voor "hoek". Turks? Ja, want tot 1812 is dit gebied onderdeel geweest van het Ottomaanse Rijk. De Budjak is het zuidelijke deel van de historische regio Bessarabië en wordt tegenwoordig vaak nog simpelweg "Zuid-Bessarabië" genoemd. De rest van Bessarabië is het huidige land Moldavië. Het gebied is vaak van overheerser gewisseld: na de Ottomanen waren er de Russen, na een korte Moldavische overheersing tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het Roemeens, in het begin van de Tweede Wereldoorlog Sovjet-Unie en daarna weer Roemeens, om na de oorlog weer onder het Sovjetgezag te vallen en uiteindelijk na de val van het communisme Oekraïens te worden. Meer over de geschiedenis van dit gebied lees je hier. Echt veel is er in deze regio niet te zien, maar de Donaudelta is wel de moeite waard :) Verder is het een complete uithoek, want een doorgaande route is er nauwelijks. Alleen van Odessa naar oostelijk Roemenië zul je hier doorheen komen, maar omdat er geen grensovergang is met Roemenië moet je altijd nog een stukje door Moldavië, wat het grenstechnisch niet makkelijker maakt. De wegen zijn slecht - wat je zo nog wel zult zien - en OV is spaarzaam. Doordat dit zo'n beetje het Oost-Groningen van Oekraïne is zijn er in de loop der jaren de nodige volkeren naartoe gebracht en weer gedeporteerd en heeft het ook de nodige nationaliseringsslagen mee moeten maken. Gaandeweg probeer ik het een en ander hierover te vertellen.
1. We beginnen nog met ons boottochtje. Voor vogelliefhebbers is dit een fantastisch gebied, er zijn vele soorten te vinden waarvan de meest vooraanstaande de witte pelikaan is. Vogelkenners zijn we echter allebei niet, dus welke unit dit precies is weet ik niet. Een zwarte vogel
Danube estuary, Vylkove by Timon91, on Flickr
2. Nog meer vogels. Helaas heb ik geen goede zoomlens, anders kun je hier wel mooie platen schieten.
Danube estuary, Vylkove by Timon91, on Flickr
3. Langzaam komen we weer in de bewoonde wereld terecht, de buitengebieden van Vylkove.
House in the outskirts of Vylkove by Timon91, on Flickr
4. Je kan ook met een grote boot een tour doen, onderweg komen we er één tegen. Door de snelheid van ons speedbootje staat er ook nog een haarlok van m'n vriendin op ;)
Tour boat near Vylkove by Timon91, on Flickr
5. Riet, wilgen en bruine kreken, dat is de beste manier om deze omgeving te beschrijven in een paar woorden :') Oh ja, en muggen :')
Canal in Vylkove by Timon91, on Flickr
6. We varen een rondje door de woonwijken van Vylkove. Veel huizen zijn nog wel te voet bereikbaar, maar vele alleen per boot. Dit is dus naast een rivierarm ook een woonstraat.
Canal in Vylkove by Timon91, on Flickr
7. Typisch huisje in Vylkove.
House in Vylkove by Timon91, on Flickr
8. De lokale kinderen krijgen hier geen verkeersles op de fiets, maar in een kano. Wie heeft voorrang, aan welke kant moet je varen, hoe ga je om met golfslag van motorboten, et cetera.
Traffic education, Vylkove by Timon91, on Flickr
9. De traditionele houten boten liggen overdekt opgeslagen, die kunnen namelijk niet zo goed tegen de felle zon.
Boat shed in Vylkove by Timon91, on Flickr
10. We worden weer bij de plek afgezet waar we vanmorgen zijn begonnen, het echtpaar wat ons gisteren aan een boottour geholpen heeft regelt hier de lunch voor ons. Gezien de ligging is vis nummer één op het menu, met name karper en meervalachtigen ("catfish") staan hier op het menu. Eerst krijgen we een glaasje kompot, die echt heerlijk is.
Kompot, Vylkove by Timon91, on Flickr
11. De St. Nicolaaskerk is de enige orthodoxe kerk in Vylkove, de twee andere kerken hier (zie foto 59 uit deel 1) behoren tot de Oudgelovigen, meestal "Lipovanen" genoemd. Door hun afwijkende geloof zijn ze nog in de tsarentijd naar deze plek gevlucht, die destijds in Roemenië lag. De Sovjettijd hebben ze wonderwel overleefd. Vylkove is de grootste Lipovaanse plaats, zo'n 70% van de 9000 bewoners van het stadje is Lipovaan.
St. Nicholas Orthodox Church, Vylkove by Timon91, on Flickr
12. Mooie bloemen hebben ze hier ook, het is een genot om tussen de tuinen door te lopen hier. Langs de Donau lopen we terug naar onze B&B. Onderweg kopen we nog een grote fles lokale wijn (in een PET-fles, zoals het hoort) die heel anders smaakt dan normale wijn, maar best lekker is :)
Flowers in Vylkove by Timon91, on Flickr
13. 's Middags is het heet en doen we niet veel meer dan liggen, lezen, wijn drinken en ik waag me even in de Donau - niet kopje onder, want echt schoon ziet het er niet uit :') 's Avonds dreigt er nog even wat onweer vanuit Roemenië, maar het zet niet door.
Danube in Vylkove by Timon91, on Flickr
De volgende dag worden we vroeg opgehaald door een taxi, die ons naar het kleine busstationnetje (lees: bushalte met kiosk) brengt. Vanaf hier gaan we per minibus - marshrutka - naar Izmayil/Ізмаїл. Izmayil is de grootste Oekraïense haven aan de Donau en een belangrijke stad in deze regio. Het ligt ongeveer 70 km ten westen van Vylkove, alleen de reis per marshrutka duurt vanwege de slechte wegen lang. Sowieso zijn er maar drie busjes per dag, wij hebben die van 8:00 's ochtends. De dame van de B&B heeft ons al gewaarschuwd voor "slechte wegen", maar dat ze daarmee eigenlijk "geen wegen" bedoelde hadden we toen nog niet door :')
14. De eerste kilometers buiten Vylkove schieten lekker op, want de hoofdweg richting het noorden is van goede kwaliteit. Helaas slaan we al gauw af naar links en dan begint de ellende. Dit is nog een goed stuk, want hier ligt af en toe nog asfalt waar overheen te rijden valt.
On the road near Desantne, between Vylkove and Kiliya by Timon91, on Flickr
15. De meeste stukken weg zijn echter zo slecht dat er parallel aan de weg karrensporen liggen die door het spaarzame verkeer gebruikt worden. Zelfs in Noord-Korea doet men nog moeite om de ergste gaten te dichten met grind, hier heeft men gewoonweg opgegeven.
On the road near Desantne, between Vylkove and Kiliya by Timon91, on Flickr
16. Over dit soort weggetjes duren die 70 km een eeuwigheid. Ook in de karrensporen zitten soms diepe kuilen, zodat het arme busje af en toe vervaarlijk ver over helt en je je gedurende de hele rit goed moet vasthouden. Ik heb veel meegemaakt qua marshrutkas en wegen, maar ook dit is nieuw voor mij :')
On the road near Desantne, between Vylkove and Kiliya by Timon91, on Flickr
17. Bij bruggetjes heb je niet veel keuze en moet je wel de echte "weg" gebruiken. We passeren enkele dorpjes onderweg waar steeds wel de nodige uit- en instappers zijn.
On the road near Shevchenkove, between Vylkove and Kiliya by Timon91, on Flickr
18. Met tegenliggers is het altijd passen en meten, maar gelukkig zijn er daar maar heel weinig van :') Onderweg komt er nog een blauw-geel vliegtuigje laag overvliegen, vermoedelijk van een of andere boer hier in de buurt.
On the road near Shevchenkove, between Vylkove and Kiliya by Timon91, on Flickr
We stoppen onderweg, compleet door elkaar gerammeld en met nog een flink stuk voor de boeg, in het stadje Kiliya/Кілія, een ongelooflijk gaar oord ongeveer halverwege. Hier is een "toilet" bij het busstation wat ik zelfs in m'n ergste nachtmerries nog niet ben tegengekomen. Ik kan veel hebben, maar ik moet echt m'n best doen om niet over m'n nek te gaan. Overal zitten dikke vliegen en de rottende stinklucht is zo zwaar dat je die bijna kunt snijden. Na het bezoek kost het ons beiden een paar minuten om weer normaal te kunnen ademen. Wonderwel is op het busstation van dit Boratdorp dan weer de lekkerste espresso van heel Oekraïne te vinden - het land blijft toch een verrassing af en toe. De reis met deze marshrutka kan in ieder geval weer op de lijst van "avonturen" en het doet mij toch wel weer realiseren dat het platteland van Oekraïne nog heel, heel ver achter ligt.
19. We gaan weer verder, tijdens het tweede deel van de reis gaan we weer op dezelfde voet verder. Ditmaal verlaten we de "hoofdweg" in z'n geheel en rijden we tussen verlaten kolchozen door de velden naar het volgende dorp. Ik vraag me af hoe vaak de chauffeur deze route doet, maar hij kent de omgeving gelukkig op z'n duimpje :') Onderweg staat er zowaar geen foute lokale popmuziek op, maar juist hits uit de jaren 80 en 90. "The final countdown" vind ik op de een of andere manier heel goed bij deze wegen passen :')
On the road between Kiliya and Izmayil by Timon91, on Flickr
Het laatste deel van de route is gelukkig wel weer "weg" en rijden we lekker door. Izmayil bereiken we na 3:15 uur, terwijl het maar 110 km rijden is. Dit is ongeveer de route die we gevolgd hebben. Als de achterklep van de marshrutka open gaat komt er eerst een hele stofwolk vrij, daarna is onze bagage - compleet bruin - weer zichtbaar. We zijn een paar minuten bezig met het ergste eraf kloppen :') Gratis tip: neem niet je gloednieuwe koffer of rugzak mee op deze rit! Op het busstation laten we onze bagage achter en gaan daarna de stad in. Lang blijven we niet in Izmayil - heel veel is er ook niet te zien - maar ik was er toch wel benieuwd naar. Bovendien rijdt er vanaf hier een trein naar Odessa en verder, wat tevens de enige trein in de wijde omtrek is. Deze trein gaat ons vanmiddag verder brengen, maar we gaan nu eerst de stad in ;)
20. Het busstation ligt een kleine kilometer van de centrale hoofdstraat af, de straat ertussen is ook soort van bazaar. Veel kleine winkeltjes waar je bijna alles kunt kopen. Dit is het gewone leven in een gewoon, afgelegen provinciestadje. We worden als toeristen wel significant meer aangestaard als elders in dit land. Izmayil is het Delfzijl van Oekraïne :')
Vulitsya Pushkina, Izmayil by Timon91, on Flickr
21. Park op het plein in het midden van het centrum.
Central square, Izmayil by Timon91, on Flickr
22. De Kathedraal van de Voorbede - of iets dergelijks (Intercession Cathedral) - staat op ditzelfde plein en is groter dan op het eerste gezicht lijkt. Binnen is een repetitie voor een huwelijksceremonie aan de gang.
Intercession Cathedral, Izmayil by Timon91, on Flickr
23. Sovjet-monument ter nagedachtenis aan hen die in de oorlog in Afghanistan zijn omgekomen.
Monument to fallen soldiers in Afghanistan, Izmayil by Timon91, on Flickr
24. De kathedraal van buiten gezien, met een ongebruikelijke zuilengang.
Intercession Cathedral, Izmayil by Timon91, on Flickr
25. De meeste straten zijn heel gewoon, maar de centrale noord-zuid boulevard is aardig opgeknapt. Heet is het ook, in de volle zon lopen is aardig vermoeiend en beschutting is niet overal.
Suvurova Prospekt, Izmayil by Timon91, on Flickr
26. Een impressie van de strijd die hier gevoerd is, lang geleden. Tijdens de Slag om Izmayil in 1790 veroverden de Russen, geleid door generaal Alexander Suvorov, de stad op de Ottomanen. Het fort van Izmayil bestaat nog steeds, maar we vonden het te heet om erheen te lopen. Het kwik is de 30 flink voorbij en de zon is behoorlijk sterk.
Battle of Izmayil by Timon91, on Flickr
27. Zoals gezegd ligt ook Izmayil aan de Donau, maar het is nog wel een klein stukje lopen vanuit het centrum. Dit soort monumenten tonen in ieder geval aan dat we in de buurt komen ;)
Streetview in Izmayil by Timon91, on Flickr
28. Het weer betrekt en we horen al gerommel in de verte. Eerst maar deze ooievaar vereeuwigen, daar zijn er veel van hier.
Stork in Izmayil by Timon91, on Flickr
29. Vooral bij het laatste stukje voor de rivier zijn we blij dat het wat bewolkt is, in de volle zon lopen over deze sfeervolle boulevard is geen pretje :')
Walking towards the Danube, Izmayil by Timon91, on Flickr
30. Zo, de Donau. Izmayil heeft een heus "Morskyi Vokzal" (zeestation) voor de vele bootverbindingen die hier zijn. Waar kun je dan allemaal heen met de boot? Dat is juist de grap: er zijn geen bootverbindingen vanaf hier :') Zelfs geen veerboot naar Roemenië, wat aan de overkant ligt. Wel vond men het nodig om het gebouw een upgrade te geven, want het lijkt recentelijk vernieuwd te zijn :') Overigens gaat er vanaf september wel een veerboot naar Roemenië varen, maar vanaf het 45 km westelijker gelegen Orlivka/Орлівка, dus het Morskiy Vokzal blijft gewoon nog morsdood.
Morskyi Vokzal, Izmayil by Timon91, on Flickr
31. Er komt zowaar een vrachtschip voorbij. Al het vrachtverkeer wat hier langskomt moet naar/via de haven van Izmayil. Doorgaand vrachtverkeer gebruikt meestal het Donau-Zwarte Zeekanaal van Cernavodă naar Constanța en komt überhaupt niet in de buurt van de Donaudelta.
Danube in Izmayil by Timon91, on FlickrOndanks dat Roemenië zo dichtbij is moet je een heel eind rijden om er te komen. De stad Tulcea ligt hemelsbreed slechts 17 km verderop, maar het is een autorit van 176 km om er te komen. Wil je helemaal veerboten vermijden dan wordt het meer dan 300 km.
Inmiddels is het gaan onweren en nemen we een marshrutka terug naar het centrum, waar we een restaurantje in duiken om te lunchen. Het is lang wachten op het eten, maar wel lekker :D De bui houdt even aan, dus heel erg is het niet.
32. Na het eten lopen we met een ommetje terug naar het busstation om onze bagage op te halen. Zoals elke zichzelf respecterende Oekraïense stad is hier een standbeeld van Taras Shevchenko te vinden. Ik heb er inmiddels aardig wat gezien :')
Taras Shevchenko statue, Izmayil by Timon91, on Flickr
33. Straatbeeld in Izmayil.
Streetview in Izmayil by Timon91, on Flickr
34. Mooi beeld nabij de bazaar :D Dit heeft Delfzijl dan weer niet
Lada parking, Izmayil bazar by Timon91, on Flickr
35. Iets verderop wordt een nieuwe kiosk neergezet. Er ging iets niet helemaal goed, want toen we 20 minuten later weer langskwamen hing die nog steeds in de lucht.
Placing a new kiosk, Izmayil by Timon91, on Flickr
36. Het busstation van Izmayil, waar we onze bagage ophalen en een briefje meekrijgen met de nummers van de marshrutka's die naar het treinstation rijden. Logistiek zit de stad niet heel logisch in elkaar, want het hoofdbusstation ligt ca. 1 km oostelijk van het centrale plein, het stadsbusstation ligt op het centrale plein en het treinstation is vanaf daar weer 3 km naar het noordwesten.
Izmayil bus station by Timon91, on Flickr
Met de bagage lopen we naar het stadsbusstation, zien marshrutka no. 16 staan en stappen in - alleen vergeet ik bij het instappen te vragen of hij de goede kant op rijdt. Al snel zien we dat het niet zo is, maar als ik vraag aan de chauffeur of hij ook naar het treinstation rijdt zegt hij "ja ik ben bijna bij het eindpunt en dan draai ik om, dus blijf maar zitten". Alleen gaan we steeds verder en verder de buitenwijken van Izmayil in, gaat de tijd dringen en zeggen medepassagiers dat het zeker nog 45 minuten duurt voordat hij bij het station gaat zijn. Je raadt het al, we hebben nog precies 45 minuten. Men is gelukkig wel behulpzaam en zodra we een taxi zien staan stappen we uit en gaan we daar maar mee naar het station. Eind goed al goed, want we zaten inmiddels diagonaal aan de verkeerde kant van Izmayil :') Die marshrutka's komen inmiddels wel onze neus uit :')
37. Het fraaie plein voor het treinstation.
Apartment block, Izmayil train station by Timon91, on Flickr
38. Het weinig inspirerende stationsgebouw van Izmayil.
Izmayil train station by Timon91, on Flickr
Onze trein staat er al en je kunt het ook moeilijk missen: er is namelijk maar één trein per dag hier. Wel meteen een nachttrein naar Kyiv/Київ. Het is vanaf hier zo'n 6 uur sporen tot Odessa en 16 uur tot Kyiv. Op het hele stuk tot Bilhorod-Dnistrovskyi/Білгород-Дністровський - 4 uur verderop - is dit de enige passagierstrein. Op dit spoorkaartje van Oekraïne is wel te zien wat een uithoek dit is. Het kleine zijspoor naar Berezyne/Березине wordt nog minder bediend: slechts één keer per week rijdt er een koersrijtuig Berezyne-Kyiv, wat vanaf Artsyz/Арциз met deze trein mee gaat. Dit zijstuk van 35 km duurt maar liefst 1:41 uur. Voor je beeldvorming: de trein vertrekt een kwartier eerder uit Berezyne dan uit Izmayil, dus dat moet echt een geweldige rit wezen :')
39. De trein, zoals meestal in Oekraïne een joekel van een rijtuig of 15. Wij reizen mee tot station Buhaz/Бугаз, 4 uur en 18 minuten verderop. Ook voor deze reis hebben we gewoon een nachttreinbed, deze keer in de tweede klasse (kupé, vier bedden per coupé).
Night train “Dunay” Izmayil-Kyiv at Izmayil train station by Timon91, on Flickr
40. Het stationsgebouw met de trein erbij. Rustig is het niet op het perron, maar druk is het ook niet te noemen. Ons rijtuig bevat bij vertrek slechts vier reizigers, wat redelijk constant blijft gedurende de rit.
Night train “Dunay” Izmayil-Kyiv at Izmayil train station by Timon91, on Flickr
41. Door de taxirit waren we alsnog ruim op tijd, dus heb ik nog tijd genoeg om even wat eten en drinken te halen voor onderweg. Onder de flat van foto 37 zit een winkeltje, de verkoopster staart mij als buitenlandse toerist ongegeneerd gedurende mijn hele winkelrondgang aan en geeft me bij vertrek nog een plastic tasje met traditioneel motiefje als cadeau mee
Hier het flatgebouw, dit soort gevallen zien er altijd fascinerend uit.
Apartment block, Izmayil train station by Timon91, on Flickr
42. Om één minuut voor vijf komt de "Dunay" langzaam in beweging en verlaten we Izmayil. Binnen is het heet, want de trein heeft natuurlijk de hele dag in de zon staan bakken. De airco komt helaas nauwelijks op gang dus we moeten het met een paar minimale klapraampjes doen. Gelukkig is het niet druk. Het landschap is enerzijds saai en leeg, maar er zitten vele onverwachte hoogteverschillen in en bovendien een heel aantal meren.
View from the night train “Dunay” Izmayil-Kyiv near Izmayil by Timon91, on Flickr
43. Een veld vol geiten.
View from the night train “Dunay” Izmayil-Kyiv near Izmayil by Timon91, on Flickr
44. Nog meer water.
View from the night train “Dunay” Izmayil-Kyiv near Izmayil by Timon91, on Flickr
45. Het reisschema van onze trein. Morgenochtend om 9:55 is de aankomst in Kyiv. Voor ons eindigt de rit om 21:17 op station Buhaz.
Schedule of the night train “Dunay” Izmayil-Kyiv by Timon91, on Flickr
46. Een spoorbrug onderweg. We stoppen een paar keer tijdens deze rit, een enkele keer kruisen we een goederentrein. De spoorlijn is vooral voor de haven van Izmayil belangrijk, personenvervoer staat op een lager pitje.
View from the night train “Dunay” Izmayil-Kyiv near Izmayil by Timon91, on Flickr
47. Oude kolchozen genoeg.
Old kolchoz between Izmayil and Kotlabuch by Timon91, on Flickr
48. Stationsgebouwen onderweg zien er gemiddeld genomen zo uit. Bemand zijn ze echter wel altijd, zoals station Kotlabuch/Котлабух, wat de eerste stop na Izmayil is.
Kotlabuch train station by Timon91, on Flickr
49. Een perfect plaatje ervan heb ik vaak gezien, maar nog geen foto van kunnen maken. Er is een reden dat de Oekraïense vlag geel-blauw is. Kun je je er iets bij voorstellen? ;)
Ukrainian flag by Timon91, on Flickr
50. De tweede stop is een weinig inspirerend dorp genaamd Dzynilor/Дзинілор.
Dzylinor seen from the night train “Dunay” Izmayil-Kyiv by Timon91, on Flickr
51. Het stationsgebouw van Dzynilor.
Dzylinor train station by Timon91, on Flickr
52. Weer een groot meer.
Landscape in Southern Bessarabia by Timon91, on Flickr
53. Veel bochten en bruggetjes in dit glooiende landschap.
Curvy railway near Artsyz by Timon91, on Flickr
54. Twee uur buiten Izmayil bereiken we de eerste "grote" plaats: het ooit door Duitse kolonisten gestichte Artsyz. Hier ligt de eerder genoemde aftakking naar Berezyne, die dus nauwelijks gebruikt wordt. Vanaf Berezyne loopt er nog spoor naar Moldavië, naar een plaats met de prachtige naam Basarabeasca, maar dat is niet in gebruik.
Entering Artsyz by train by Timon91, on Flickr
In Artsyz staan we 20 minuten stil dus kunnen we de benen even strekken. Bij aankomst gebeurt er iets interessants: we rijden heel langzaam het station in, de provodnitsa staat zoals dat bij elke haltering gaat al bij de deur klaar om de deur te openen. Op het perron lopen twee zwerfhonden al luid blaffend mee met de trein, ter hoogte van ons rijtuig. Zodra we stil staan en de deur open gaat springen de honden zo hoog dat ze bijna de trein in komen. Met moeite komt de provodnitsa - met een plastic zak in haar hand - naar buiten en geeft de honden het eten uit die zak. Ik vermoed dat ze hier vaker komt en dit dan altijd doet, maar het is fascinerend om te zien dat de honden precies weten waar ze moeten zijn!
55. Het stationsgebouw van Artsyz.
Artsyz train station by Timon91, on Flickr
56. De honden hebben natuurlijk nog niet genoeg gehad. Pootje omhoog, lief kijken, maar madame provodnitsa kijkt streng toe en roept dat ze niets meer heeft :')
Stray dog at Artsyz train station by Timon91, on Flickr
57. Ook veel anderen ontvluchten de hitte in de trein om even te luchten en te roken.
Night train “Dunay” Izmayil-Kyiv at Artsyz train station by Timon91, on Flickr
58. Het volgende station is Sarata/Сарата, waar we op de heenweg een korte stop hadden op het busstation.
Sarata train station by Timon91, on Flickr
59. Zodra de avond valt bereiken we Bilhorod-Dnistrovskyi, een stad met 50.000 inwoners aan de zuidoever van de Dnistrovskyi Liman. Vanaf hier hangt er een draadje boven het spoor en rijden er ook enkele andere treinen (zie volgende deel). We stoppen hier voor 20 minuten voor een lokwissel.
Bilhorod-Dnistrovskyi train station by Timon91, on Flickr
60. Naar achteren gekeken in Bilhorod-Dnistrovskyi.
Night train “Dunay” Izmayil-Kyiv at Bilhorod-Dnistrovskyi train station by Timon91, on Flickr
Een minuut of 20 na vertrek uit Bilhorod-Dnistrovskyi bereiken we onze eindbestemming van vandaag: station Buhaz, gelegen in het dorp Zatoka/Затока. Dit kustplaatsje is booming voor Oekraïense strandvakanties omdat de Krim nu een stuk slechter bereikbaar is. Wij verblijven hier twee nachten in een redelijk fancy hotel om even wat bij te komen - wat wel nodig is na deze terrordag :') Het hotel ligt op 5 minuten lopen van het station, we checken in en gaan gauw slapen. De volgende dag bestaat volledig uit nietsdoen. Vanuit het hotel loop je zo het strand op, dus je kan wel raden waar we de dag besteden
61. Landinwaarts gekeken is het uitzicht wat minder florissant.
View over Zatoka from the Moncastro hotel by Timon91, on Flickr
62. Veel foto's maak ik vandaag niet, de dag bestaat uit luieren, zonnen en zwemmen. Op het dak van het hotel is een dakterras met zwembad, je hebt een mooi uitzicht vanaf hier.
View over Zatoka from the Moncastro hotel by Timon91, on Flickr
63. Het uitzicht richting Bilhorod-Dnistrovskyi. Je kan de spoorlijn goed zien liggen.
View over Zatoka from the Moncastro hotel by Timon91, on Flickr
64. Het gloednieuwe hotel, een aanrader! Goedkoop is het niet, maar in het laagseizoen nog wel te betalen ;) Een tweepersoonskamer voor twee nachten (incl. ontbijt en alle strandfaciliteiten) kost omgerekend €140 ;) Dat hoef je in Spanje niet te proberen
Moncastro hotel, Zatoka by Timon91, on Flickr
65. De weg richting station ziet er al wat minder luxueus uit.
Streetview in Zatoka by Timon91, on Flickr
66. Veel restaurantjes zijn nog in opbouw, het is duidelijk nog geen hoogseizoen ook al zijn de stranden zeker niet leeg. Op de boulevard is nu nog weinig te beleven, ik kom alleen tot mijn ontsteltenis tot de conclusie dat Oekraïne reddeloos verloren is nu er ook een chipsmerk genaamd "Chipster's" bestaat :X
Zatoka boulevard by Timon91, on Flickr
67. Het strand met verderop ons hotel.
Beach in Zatoka by Timon91, on Flickr
68. De kermis doet het ook nog niet.
Fun fair in Zatoka by Timon91, on Flickr
We belanden bij één van de weinige restaurants die wel open is, met lekker eten waarbij we helaas wel wat opgelicht worden. Toch weer jammer van Zatoka, want verder is het een hele leuke plek om even bij te komen!
69. Vanaf dit plekje aan het zwembad hebben drie fotomodelachtige dames letterlijk van 9 uur 's ochtends tot 6 uur 's avonds chagrijnig in een ligstoel met hun telefoon zitten spelen, om er alleen af te komen om instafoto's van elkaar te nemen op de rand van het landschapszwembad :')
Infinity pool, Moncastro hotel, Zatoka by Timon91, on Flickr
70. Het uitzicht vanuit onze kamer. Er dreigt wat onweer in de verte maar het zet niet door, dus het blijft nog lang warm. Door de constructie van het hotel zijn de kamers dan wel weer lekker koel, het is een uitzondering in dit land dat daar aan gedacht is :')
Evening at the Moncastro hotel, Zatoka by Timon91, on Flickr
Met deze foto sluit ik het tweede deel af, in het volgende (en laatste) deel gaan we terug van het platteland naar de grote steden. Hopelijk vonden jullie het wat en wie weet heb ik jullie geïnspireerd tot een midweek Zuid-Bessarabië per marshrutka
