Op maandag 17 juni begon deze reis. Omdat de tram door werkzaamheden niet reed in mijn wijk begon de reis dit keer met een (laatste?) rit met een Alliance als lijn 723 naar de halte Vuurplaat om vanaf daar met de tram naar Rotterdam Centraal te gaan. Niet de snelste optie, maar wel de makkelijkste met de grote koffer. Vanaf Rotterdam Centraal ging ik daarna naar Schiphol met de ICD. Uiteraard had deze vertraging en zo had ik een vertraagde [serie=Internationale Intercity|2019|Amsterdam Centraal - Schiphol Airport - Brussel Zuid/Midi9200[/serie] in het pad van de [serie=Intercity direct|2019|Amsterdam Centraal - Rotterdam Centraal - Breda900[/serie]. Ik was in ieder geval ruim op tijd op de luchthaven voor het inchecken van de grote koffer als ruimbagage en alle andere controles voor de vlucht naar Boekarest. De enige grote verplaatsing die deze vakantie niet per trein zou gaan. Met een vertraging van een klein half uur vertrok ik in oostelijke richting en al snel werd het Hollandse landschap steeds kleiner. Eerst was Amstelveen te zien en daarna al vrij snel Deventer:
Tussen alle mooie stapelwolken was daarna het Duitse en Tsjechische landschap goed te zien:
Om daarna boven Hongarije uit te komen. Richting Roemenië was het mooie weer voorbij en kon eerst nog om een onweersbui heen gevlogen worden, bij deze moest het vliegtuig er toch echt doorheen en dat gaf een klein beetje turbulentie:
Maar na de bui werd de landing ingezet en was zelfs wat sneeuw op de toppen van de Karpaten zichtbaar:
Na zo'n 2 uur vliegen landden we veilig en wel in de Roemeense hoofdstad Boekarest:
Daar begon het grote avontuur in een voor mij totaal onbekend land. Al vrij snel kwam mijn koffer van de band en ging ik op zoek naar wat Roemeense leu's. Die waren vrij snel gevonden in een geldautomaat en daarna ging ik 1 verdieping lager naar het benauwde busstation. Daar kocht ik voor 8 leu een enkele reis naar het centrum van Boekarest. Mijn hotel was vlakbij station Gara du Nord en dus nam ik de elke 35 minuten rijdende buslijn 780. Deze kwam na een minuutje of 20 wachten aanrijden en bracht mij met een mooie nieuwe en lekker koele gelede Otokar naar het centrum. Ik was bang voor de nodige files, maar later bleek dat deze dag een feestdag was in Roemenië en hierdoor was het dus lekker rustig op de weg en zo kwam ik zonder problemen aan bij het Gara du Nord. Daar werd wel duidelijk dat ik in het land van de Dacia's was, want bijvoorbeeld alle taxi's waren van dat Roemeense merk
:
Na het inchecken in het naastgelegen hotel ging ik nog even de benen strekken op het station. Daar mijn oog al snel op deze nachttrein van Astra Trans Carpatic die klaar stond voor vertrek naar Arad:
Een paar sporen verder stond een iets minder netjes ogende trein van CFR... :N :
Helemaal aan de andere kant van het station, op spoor 1, kwam daarna de vertraagde IR trein uit Sofia binnen:
Daarna viel de duisternis in en ging ik bij de balie op jacht naar zitplaatsreserveringen voor de IR treinen. Door mijn Interrail had ik immers wel al tickets voor de reizen zelf. Ik begon bij de balie zonder rij, de internationale, voor de reservering voor de IR 72 naar Boedapest voor later in de week. Dat was geen probleem en zo gebeurd. Deze dame kon mij echter niet helpen voor andere reserveringen want dat waren binnenlandse reizen. Ik werd naar alle balies gestuurd en kreeg vaak een ''njet'' te horen maar uiteindelijk bleek waarom, er was maar 1 iemand die Engels sprak en dat was de dame bij de internationale balie die mij bij een andere balie maar hielp voor de binnenlandse reserveringen... Zo was ik achteraf toch maar blij dat ik dat op deze avond geregeld had en niet op de dagen zelf, want dan kon ik waarschijnlijk fluiten naar mijn treinen. Aangezien die maar een paar keer per dag rijden leek mij dat een grote gok die gelukkig niet genomen hoefde te worden. Een half uur later kon ik dus met de reserveringen voor de treinen naar Galati voor de volgende dag en Constanta (voor de donderdag, wat in een volgend verslag volgt) weer terug naar mijn hotel.
Dit was overigens de uiterst 'sfeervolle' en benauwde kaartverkoopruimte:
Na een goede nachtrust kon de volgende dag de reis naar Galati beginnen. In mijn hotel viel ik echter letterlijk te lift in. 1 van de 2 liften bleek de hele week niet helemaal goed aan te sluiten op de verdiepingen...
:
Daarna vertrok dan echt en wel vanaf dit station: Bucuresti Nord
Via de hoofdingang kom je kun je via 2 brede paden naar de perrons toe:
In het midden zijn hier verschillende kleine winkeltjes te vinden en de nodige automaten die je telkens wat toeroepen (de eerste keer schrok ik mij rot hiervan
) en links en rechts zijn verschillende balies van de verschillende vervoerders te vinden. Verder doorlopend kom je in de hal uit. Daar hangt dit mooie bord met alle vertrek en aankomsttijden van alle treinen:
Maar voor de eerstvolgende 12 aankomende en vertrekkende treinen is er dit digitale bord:
Dan naar de treinen. Mijn trein naar Galati stond al klaar maar ook deze trein met een duidelijk Roemeense loc:
Een klein stukje verderop stond dan mijn trein voor de 4 uur durende reis naar Galati klaar, deze loc met 3 dubbeldeks rijtuigen, waarbij ik bij het eerste rijtuig bovenin zat:
In een beetje gekoeld deel van de trein (het koelde af maar niet meer dan dat) nam ik plaats in een vierzitter van een vrijwel zitvolle trein voor deze lange reis door een niet al te bijzonder landschap. In Ploiesti groeide er echter genoeg in de bermen langs het spoor, zelfs een aantal dubbeldeks rijtuigen:
Langs het gelukkig niet zo begroeide perron zag ik ook nog een Wadloper staan. Een foto lukte niet maar dat zou later in de week (volgt in een volgend verslag) wel lukken.
Onderweg kwam ik ook nog langs Buzau en daar kwam ik nog meer materieel uit Nederland tegen, namelijk verschillende R-Net Volvo's uit Almere. Helaas kreeg ik deze uit de rijdende trein niet goed op de foto.
Uiteindelijk kwam ik weer 2 uur later aan in de Noord-Roemeense studentenstad Galati. Zoals in meer steden stond ook hier een grote stoomlocomotief voor het station:
Vanaf het station liep ik daarna naar de dichtbij zijnde tramhalte voor de oude Rotterdamse trams die hier rijden. Onderweg kwam nog wel genoeg moois maar tegelijkertijd ook vervallen panden tegen:
Op het Piata Mare kwam ik dan de eerste oude Hollander tegen. Nog geen tram maar wel deze oude Eindhovense stadsbus, de ex Hermes 1711:
Daarna kwam dan de eerste Rotterdamse tram langs. De voormalige RET 828 op de voor deze tram wel bekende lijn 7:
De volgende tram was dacht ik de ex-804 en daarmee ging ik verder de stad in:
Erg leuk om hier in een bekende tram te stappen, zeker toen ik deze welbekende stickers zag
:
Voor 4 lei had ik op het station al een dagkaart gekocht en zo kon ik overal vrij in en uit stappen. Met deze tram ging ik uiteindelijk naar het voetbalstadion van Galati. Daar volgde na mijn tram alweer de volgende ex-Rotterdammer en ook nog eens een welbekende Wright die in de regio Rotterdam heeft gereden bij Arriva :) :
Langs het al genoemde stadion rijdt naast lijn 7 ook nog lijn 39. Op beide lijnen rijden deze dag veel oude Rotterdammers rond. Zoals deze op lijn 7:
Bij de bussen werd het ook nog wat gevarieerder, want hierna kwam deze Haagse Alliance met voor de ventilatie een deur die tijdens het rijden open bleef langs:
Daarna liep ik weer een stukje terug langs de route van lijn 7 en 39. Daar kwam op het slechtste stukje spoor van de stad (je stuitert hier bijna de tram uit) deze ex-RET 822 voorbij als lijn 39:
Bij het volgende kruispunt volgde een leuke line-up met links een Wright, een beetje erachter verstopt een ex-GVB Berkhof en daarnaast een oude Rotterdammer:
Uiteindelijk kwam ik uit op het Piata Energiei. Daar komen verschillende buslijnen en alle rijdende tramlijnen (7, 39 en 44) samen. Op lijn 11 vertrok al snel deze ex-Hagenees en ex-Dordtenaar:
Zoals al genoemde komt hier ook tramlijn 44 langs. Hier rijden geen oude Rotterdammers rond, maar de Tatra tram zoals rechts in beeld:
Door een gebrek aan wissels en wellicht ook een vervoersvraag (al merkte ik daar weinig van), maken de lijnen 7 en 44 vanaf dit plein nog een ommetje langs de ingang van de net buiten de stad gelegen fabriek van ArcelorMittal. Daardoor was het trammetje van lijn 44 daarna dus weer hier te zien:
Hier in de verte is nog die genoemde fabriek te zien met links weer een Rotterdammer op lijn 7:
Na nog een laatste foto van een Rotterdammer op lijn 39:
Was het de hoogste tijd om weer verder te gaan en ging ik met een ex-Hermes Berkhof sauna weer terug naar het station. Daar was het nog een half uurtje wachten op de stoptrein die mij naar Braila zou brengen. Eerst stond nog deze uit Duitsland overgekomen trein van TFC klaar:
Z'n afkomst was ook vrij duidelijk te zien
:
Daarna werd mijn stoptrein door deze nadrukkelijk aanwezige dieselloc binnengereden:
Een leuke combi van dubbeldeks en enkeldeks, waar al vrij snel daarna de definitieve loc voor stond:
Ik koos voor het enkeldeks rijtuig om lekker uit een open raam foto's te kunnen maken. Zo kon ik net na vertrek aan de overkant van een deel van de Donau het Moldavische landschap fotograferen:
En zo kon ik ook het al genoemde vrij vlakke landschap op de foto zetten:
Na een klein uurtje kwam ik alweer aan in Braila. De reden voor een tussenstop in dit stadje waren de volgende oude Rotterdamse trams die hier rijden. Hier rijden namelijk de ex-RET 1600-tjes. De meeste kans hierop was op de elke 40 minuten rijdende tramlijn 22. De eerste tram die langskwam was een hier nog vaker voorkomende ex-Weense tram, de 4638:
Van de andere kant kwam daarna gelukkig wel een oude Rotterdammer, dit was deze 1615 :D :
Met een half uur later ook nog de 1604 vanaf de andere kant:
Deze 3 trams waren ook gelijk alle trams van de dag op deze lijn 22 en aangezien ik nog 5 kwartier had voordat de trein naar Boekarest zou vertrekken ben ik nog iets verder het stadje in gegaan. Daar liep ik langs deze fraaie kerk:
Daarna kwam ik ook een deel van de stadsbussen van Braila tegen. Deze vrij nieuwe Isuzu's:
Aangezien hiernaast de andere tramlijn van het stadje reed, lijn 21, bleef ik hier even op wachten. Daar kwam al vrij snel deze ex-Weense tram voorbij:
Daarna was het de hoogste tijd om terug te gaan naar het station. Ook omdat de lucht dichttrok en het begon te rommelen in de lucht. Nadat er bij het station al een paar dikke druppels vielen kon ik nog mooi droog instappen in weer een dubbeldeks rijtuig naar Boekarest. Deze was gelukkig een stuk beter gekoeld en dat maakte de nu nog 3 uur durende reis een stuk aangenamer. Zo kwam ik weer langs verlaten stationnetjes, waar vaak alleen de stationschef aanwezig was, zoals hier te zien:
En langs landerijen waar de tijd stil heeft gestaan, want hier werd nog met paard en wagen gereden:
De onweersbui die in Braila binnentrok bleef de hele avond zichtbaar. Zo ook tijdens de zonsondergang en zo kreeg deze bui mooie kleuren:
Tegen 10 uur in de avond kwam ik weer aan op Bucuresti Nord, waar het nu een stuk rustiger was dan vanochtend:
Na nog een bezoekje aan de op de foto nog zichtbare gele M ging ik weer terug naar mijn hotel om bij te komen van deze mooie dag. De volgende dag staat een bezoek aan Boekarest zelf op het programma, maar dat volgt over een paar dagen in een volgend verslag. :)
