In deel 4 van dit reisverslag zijn we op dag zeven iets voor het middaguur aangekomen in Edinburgh, de hoofdstad van Schotland. De rest van de dag gebruiken we om de stad te verkennen. Op dag acht, de laatste dag dat onze BritRailpassen geldig zijn, reizen we met een tussenstop in York naar Oxford. Op dag negen doen we rustig aan in Oxford en op dag tien reizen we weer terug naar huis, waarbij we natuurlijk wel nog een paar uur in London doorbrengen.
Voor de laatste keer verwijs ik jullie naar een kaartje van het spoornetwerk en heb ik voor jullie het kaartje van onze reisroute met overnachtingsplaatsen.
Dag 7: Terug de drukte in! (vervolg)
We laten onze bagage achter in het hostel, dat net als in Glasgow weer een zomerhostel is met eenpersoonskamers, die de rest van het jaar aan (internationale) studenten verhuurd worden. Dit hostel is duidelijk iets ouder en slechter onderhouden dan dat in Glasgow, maar dat het eenpersoonskamers zijn tegen normale hostelprijzen weegt absoluut tegen dat soort ongemakken op. Daarna lopen we terug naar het station om even snel iets te eten te halen, want om 13:00 uur worden we alweer op een centraal punt in het centrum verwacht voor een Free Walking Tour.
1. Op weg naar het station komen we deze aparte bus tegen. Normaal heb ik het absoluut niet op "Hop on hop off"-achtige dingen, maar "Necrobus Transport" vind ik zo mooi gevonden dat ik hem jullie niet wil onthouden.
2. Een blik op station Edinburgh Waverley. De oude stad ligt links, de nieuwe stad ligt rechts. Wij zullen vrijwel alleen in de oude stad komen. (Het station bestaat overigens uit meer dan twee sporen, maar dat hadden jullie vast wel door. Die hele "kas" hoort er ook nog bij. ;) )
3. De blikvanger van de oude stad: Saint Giles' Cathedral.
4. Het leuke van zo'n Free Walking Tour is dat je ook op plekjes komt die je anders volledig gemist had, of waar je in ieder geval het verhaal niet achter had gekend. Zo komen we hier op een plekje met handtekeningen, in de letterlijke zin van het woord, van bekende personen. Waaronder J.K. Rowling. Inderdaad, we zijn weer in een stad aangekomen waar iedereen Harry-Potter-gek is. :X
5. De oude stad van Edinburgh ligt tegen een heuvel aan en is daarom rijkelijk voorzien van smalle steegjes en trappetjes: een zogenaamde "close".
6. Het heeft wel wat, die oude stad. Tegelijkertijd moet ik erbij zeggen dat ik mij hier niet graag een paar honderd jaar geleden had bevonden, toen hygiëne nog in de kinderschoenen stond, en ook nu nog vind ik de stad chaotisch en druk. Ik weet niet of ik er zou kunnen wonen.
7. De blikvanger van de stad: the Edinburgh Castle. Ik zou het van deze kant niet graag willen belegeren...
8. De tour brengt ons ook langs het graf van Greyfriars Bobby, de bekendste hond van Schotland, voor wie dan ook een aardig bosje takken is verzameld.
Ook is er in de buurt een standbeeld van hem, maar daar heeft Wikipedia een betere foto van dan ik, dus daarvoor moet je even op de link klikken. (Overigens heeft het beeldje tegenwoordig een gouden neus. :') )
9. t/m 11. Nog meer graven wachten ons een stukje verderop, en dat ondanks dat we niet met de Harry Potter Free Tour zijn meegegaan.
- Spoiler: show
- Blijkbaar heeft Rowling inspiratie opgedaan in Edinburgh, en dus komen de namen van professor McGonagall, professor Moodie en ehh... Tom Riddle himself, gewoon van het kerkhof. :') [/spoiler alert] Die William McGonagall was trouwens "Scotland's worst poet", ik citeer hier even onze gids, dat je het weet. ;)
12. Je hebt hiervandaan wel schitterend uitzicht op het kasteel. We zullen het niet bezoeken: volgens onze gids is het voornamelijk interessant als je van militaire geschiedenis houdt en onze tijd is uiteraard beperkt, dus dan moet je keuzes maken.
13. De tour is nu afgelopen. Het is altijd even afwachten wat je krijgt: dit keer was dat vooral veel enthousiasme en lugubere verhalen en niet zo heel veel geschiedenis. Toch zeker de moeite waard, en leuker dan in Liverpool, dus geven we een mooie fooi en gaan we daarna op pad om de lokale snack uit te proberen, waar we door onze gids attent op waren gemaakt met de toevoeging "op eigen risico": een gefrituurde Mars. Drie dichtgeslibde aders verder, begeven we ons naar het National Museum of Scotland. Dit museum is gratis, gigantisch en een gruwelijk doolhof. Ik vind het niet op alle punten even sterk, maar ik kan van harte aanbevelen om er even in rond te neuzen. (Of ja, "even" het museum door duurt dus best wel even.) Hier een foto van de centrale hal.
14. En omdat het hier toch OVNL blijft, is dit natuurlijk het perfecte moment voor een stoomloc. De Wylam Dilly locomotive uit 1813 om precies te zien.
15. We vinden hier onder andere de millennium clock tower, die ieder heel uur tot leven komt. Het is niet helemaal mijn ding, maar er gebeurt wel heel veel en het is ontegenzeggelijk een knappe constructie.
16. Je kunt ook het dak van het museum op, als je de trap tenminste weet te vinden (wat een doolhof!) en er rekening mee houdt dat men ruim voor sluitingstijd niemand meer het dak op laat. (Ik was zelf nog net op tijd.) En wat doe je dan? Een foto van het kasteel maken natuurlijk. :D
17. Uitzicht vanaf een dak is altijd leuk!
18. Na ons bezoek aan het museum, lopen we nog even naar de andere kant van het station, richting het moderne deel van de stad. Het station ziet er sowieso al raar uit, als één grote kas, en het perron dat er buiten aangeplakt ligt maakt dat niet veel beter. Bovendien is het bij en in het station voortdurend ontzettend druk.
19. Eenmaal het station gepasseerd, beklimmen we Calton Hill. Hier lopen we tegen het begin 19de eeuw opgerichte (en onvoltooide) National Monument aan. Wellicht indrukwekkend voor de lokale bevolking, maar ik moet zeggen dat het nogal tegenvalt als je het Parthenon zelf ooit gezien hebt.
20. Vanaf hier kun je wel de Noordzee zien liggen!
21. Een ander op de Grieken geïnspireerd monument, is het monument voor de Schotse schrijver en filosoof Dugald Stewart. Het monument is gebaseerd op het Monument van Lysicrates.
22. En uiteraard mag een blik op de oude stad niet ontbreken. Onder de brug ligt het station. En rechts ligt uiteraard het kasteel, dat je bijna overal in Edinburgh kunt zien liggen.
23. In het nieuwe deel van Edinburgh rijden deze gruwelijk lange trams. We hebben er geen gebruik van gemaakt.
24. Zoals ik eerder al zei: bij het station is het ontzettend druk. Een busfile staat er de hele dag: dit beeld is dus geen uitzondering, maar vaste kost. :X
25. We lopen weer terug richting oude stad, gaan wat eten, daarna ook nog wat drinken, en we moeten natuurlijk ook nog een obligate foto nemen van "hét straatje" van Edinburgh. Al helemaal omdat we dat in Portree in het vorige deel ook hebben gedaan.
Dag 8: Avonturen in stad, land en trein: van Edinburgh naar Oxford
26. En omdat het licht niet meer heel fantastisch was, komen we de volgende ochtend terug. Het lag toch in de buurt van ons hostel, en op weg richting mogelijke ontbijtlocaties. Er staat weer een rood autootje op (zie foto 91 in het vorige deel, ondanks het parkeerverbod ( ), dus ik zie weer een ansichtkaart. 
27. Vooruit, ook nog een keer om de hoek.
28. Deze keer ontbijt ik wat minder vet: ik ga niet voor het Scottisch Traditional Breakfast noch voor de Bloedvatendichtslibbende American Pancakes, maar voor Smashed Avocado on Toast met gepocheerd ei en tomatensalsa. Erg lekker. :D Ik weet een mooie sjaal van kasjmir te bemachtigen (wel wat duurder dan gewone wol, maar zó zacht!) en omdat we niet allemaal het dak van het museum voor sluitingstijd hadden bereikt, gaan we nog even terug. Het is immers toch gratis, en andere plannen hadden we toch niet voor het uurtje dat we over hadden. Daarna halen we onze bagage op in het hostel. Net iets minder dan 24 uur na aankomst, staan we weer op station Edinburgh Waverley om onze reis voort te zetten. We hadden wel wat langer in Edinburgh willen blijven, maar dit is onze laatste van acht reisdagen en dus moeten we zorgen dat we weer op betaalbare afstand van Nederland uitkomen. Ons reisdoel van vandaag is daarom Oxford, maar wel met een tussenstop in York.
29. De prijs voor "lelijkste trein van de dag" gaat overigens naar ScotRail. :X
30. Onze reis naar York maken we met een oude bekende: dezelfde trein waarmee we ook in Edinburgh aankwamen, de diesel-HST van LNER van Inverness naar London. Die ook deze dag nog steeds niet vervangen was door een Azuma.
31. Onze gereserveerde plaatsen zijn een tweezitter en één plek in een vierzitter aan het raam. Omdat ik onderweg helaas nog wat moet werken aan mijn scriptie, neem ik de plaats in de vierzitter. Twee Engels-Indiase gezinnen met kinderen hebben de overige plekken gereserveerd en besluiten om als ouders twee tweezitters in te nemen en de vier kinderen in de drie overgebleven stoelen van de vierzitter te dumpen. :X Ondanks het mooie uitzicht langs de Schotse en voornamelijk Engelse oostkust, ben ik blij als we twee uur en drie kwartier later (met twintig minuten vertraging) aankomen in York, in mijn geval met tuitende oren, blauwe schenen en voorzien van chipskruimels. In fotograferen door het open raam in de deur heb ik niet zo veel zin dit keer, maar ik time wel precies mijn bezoek aan het toilet op het moment dat we (zonder stop) door Durham razen. Ik ken namelijk meerdere mensen die in Durham gestudeerd hebben, en deze trein biedt de uitgelezen kans om de Durham Cathedral op de foto te zetten. :D
32. En ook nog een keer met typische arbeidershuisjes erbij. Hoeveel Engelser wil je het hebben?
33. En dan: York. Al het ongemak van de reis is weer vergeten, want wat staat daar aan de overkant van het perron? Een Pacer! *O* Maar helaas, er is weinig leven in te ontdekken. Een ritje met een Pacer? Daar ziet het nog steeds niet naar uit. -o-
34. Onze tijd in York is maar beperkt, want het is inmiddels al kwart over twee en ons programma bestaat uit het bezoeken van het spoorwegmuseum, het bekijken van de stad én eten voordat we om half acht alweer verder gaan. We hebben maar iets meer dan vijf uur de tijd dus en gaan daarom snel op zoek naar een plek om onze bagage achter te laten. In het stationsgebouw bevindt zich een prachtige plattegrond van het station, waar geen enkele vorm van kluisjes of van een bagageafgiftepunt op te bespeuren valt. Dan maar vragen bij het loket. Wat blijkt? Je moet het station uit gaan en dan een heel stuk over een brug langs het spoor lopen, waar je dan in een container je bagage kwijt kunt. Uiteraard blijken er wel bordjes te staan die je daarheen sturen, maar het eerste bordje is er pas als je het station uitloopt. :') De openingstijden zijn niet heel ruim (maar voor ons goed genoeg), de prijzen zijn niet heel fantastisch en het humeur van de persoon die hier moet zitten is ook niet geweldig. Hij geeft ons het advies om niet te dicht langs de rivier te lopen, want het heeft veel geregend en we zouden natte voeten kunnen krijgen, en in feite komt alles wat hij zegt bijzonder fatalistisch over.
35. Op weg terug naar het spoorwegmuseum van York, dat natuurlijk aan de andere kant van het station ligt, wordt onze laatste Pacerhoop de bodem ingeslagen: er is namelijk een Sprinter op komen dagen om de volgende rit te verzorgen.
36. Onderweg naar het museum lopen we vlak langs het spoor, en bij gebrek aan een goede foto in de avond zeg ik nu maar alvast: een dergelijke trein staat op de planning om vanavond mee richting Oxford te reizen.
37. Na een paar minuten komen we dan bij het spoorwegmuseum van York dat wederom gratis is, al spoort men wel aan tot een vrijwillige bijdrage. *O* Er is zoveel te zien dat het zeker de moeite waard is om even rond te kijken. Ik kan onmogelijk alles laten zien in dit verslag, maar ik zal een kleine selectie maken.
38. Er staan enorm veel locomotieven en rijtuigen in de Station Hall. Op deze manier wil ik ook wel derde klasse reizen. :D
39. Alles in deze hal bevindt zich in glanzende staat.
40. Sommige rijtuigen mag je ook in, zoals dit Pullmanrijtuig...
41 + 42. ... of dit rijdende postkantoor.
43. En niet alles is stoom, maar ook elektrisch is vertegenwoordigd. De locomotief is zo enorm dat hij niet eens fatsoenlijk op de foto past.
44. Ook zijn er verschillende posters en bordjes te bewonderen, waaronder een poster uit hondvriendelijke tijden. :D
45. Buiten de hal staat ook een heel klein stoomtreintje klaar, waar je voor £4 een ritje mee kunt maken.
46. In het Depot staat ook nog het een en ander.
47. En dat gaat van modern ...
48. ... tot erg oud!
49. Ach, de goede tijden dat alle treinen een naam hadden! :D
50. Weer een andere hal staat wederom vol met van alles en nog wat, waaronder een kop van een Eurostar.
51. En ook hier is gedacht aan het interactieve, want je kunt ook weer op een paar plekken naar binnen. Drie stoelen naast elkaar, maar toch wat comfortabeler dan de Maaslijn.
52. En weer zien we: oud en nieuw naast elkaar!
53. t/m 56. Er is zelfs een heuse draaischijf die af en toe onder veel belangstelling een rondje draait. Je kunt dit museum niet van saaiheid betichten, en dat voor een gratis toegankelijk museum!
57. We besluiten met zijn tweeën om voor 4 pond toch maar een ritje met de stoomtrein te maken. Is dat het geld waard? Absoluut niet: het ritje begint vlak voor de geelzwarte deur (je ziet het perron nog liggen) en bestaat uit twee keer op en neer rijden naar de plek vanwaar de foto genomen is. Maar we beschouwen het maar als een vrijwillige bijdrage aan het museum (en dat is de 4 pond zeker wel waard) én ik kan nu zeggen dat ik met een Engelse stoomtrein gereisd heb.
58. Met de Agecroft No. 1 welteverstaan, ...
59. ... in dit wagonnetje.
60. En echt, er is nog veel meer: bordjes van oorlogstreinen bijvoorbeeld.
61. En voor de techneuten onder ons de Lancashire and Yorkshire Railway Signalling School uit 1912. Deze modelspoorweg is door het Guinness Book of Records erkend als oudste werkende modelspoorbaan ter wereld, met "signals, points and bell codes". Tot 1953 was het vrijwillig, en tussen 1953 en 1995 zelfs verplicht om als seinhuiswachter met deze baan te trainen. Van station Manchester Victoria is het naar het museum gebracht en gerestaureerd tot de staat uit 1925. In het museum wordt deze baan nog altijd tenminste één weekend per maand gedemonstreerd. (Deze info met dank aan het bordje dat erbij staat.)
62. Je kunt echt rond blijven dwalen in het museum en voor we er erg in hebben is het half vijf. We begeven ons dus maar snel weer richting stad, maar niet voor ik een moderne herdruk van Bradshaw's Handbook en van zijn Railway Map heb gekocht. Van Groot-Brittannië welteverstaan, de Continental Guide heb ik niet gezien. Op weg door het station richting het centrum besluiten we om nog een laatste poging te doen tot een mogelijk Pacerritje. Alleen de trein naar Hull van 16:48 uur lijkt een kandidaat.
63. En geloof het of niet, achter de Pacer die al die tijd al op spoor 1 stond en nog steeds nergens heengaat, staat opeens veel meer. Sowieso een Sprinter. Maar wat staat er helemaal achteraan voor die trein naar Hull? Een Sprinter? Of toch een Pacer? Het lijkt spoor 35 in Nijmegen wel, je weet het niet totdat je een marathon hebt gelopen.
64. Het geluk is met ons: er staat zowaar een Pacer! :D
65. Terwijl één van ons drieën de stad al ingaat en ons compleet voor gek verklaart, maken we met zijn tweeën snel een plan de campagne; we willen immers met de Pacer mee én York zelf ook nog zien. Eén station meereizen brengt ons na 11 minuten in Church Fenton, waar we dan een minuut of vijf hebben om over te stappen op een trein terug naar York. De hele expeditie kan dan in een half uurtje. Snel instappen en gaan! De trein zit lekker vol, het is immers middagspits. Het is er overigens bloedheet. :')
66. Ik presenteer u: Church Fenton. Rechts staat onze Pacer, links komt iets anders voorbijstuiven. Het werd nog bijzonder spannend, want om onduidelijke redenen stonden we onderweg een paar minuten stil en slechts enkele seconden na deze foto (waarvoor we de trap opgerend waren) kwam op spoor 2 al onze trein naar York onder de brug door denderen.
67. Snel doorrennen dus, en nog even een wazige foto van het bordje. Church Fenton: we zijn er nog geen minuut geweest.
68. De terugweg was niet met een Pacer, maar met zo'n beetje het andere uiterste: een Turbostar Class 170. Vast een betere trein voor de dagelijkse forens, maar op vakantie heb ik liever een Pacer. In deze trein hebben we nog een goede daad verricht. Uiteraard werden we in beide treinen gecontroleerd, en in deze trein was dat door een conducteur die een conductrice in opleiding bij zich had. Je had zijn gezicht moeten zijn toen hij ontdekte dat dit een uitgelezen kans was om haar een BritRail Pass te tonen, die ze nog nooit gezien had. Wie reist er nu ook met BritRail op en neer van York naar Church Fenton met een tussenstop van 1 minuut, zou een normaal mens denken, maar het leermoment veroorzaakte zoveel blijdschap dat het ze volgens mij niet eens opgevallen is.
Bij aankomst in York gaat de trein nog even op de foto. Ik moet zeggen dat Northern het hier weer een beetje goed gemaakt heeft, want deze trein was aanmerkelijk veel aangenamer dan dat koekblik tussen Liverpool en Wigan North Western uit deel 2. En we kwamen vier minuten te vroeg aan.
69. En zo doorkruisen we nóg een keer het prachtige station van York. The Unmovable Pacer staat er nog altijd.
70. Het is inmiddels al twintig over vijf, en dus gaan we snel de stad in. De Ouse staat behoorlijk hoog, zoals ons al verteld was bij de left luggage, al kun je er nog prima langslopen zonder natte voeten te halen.
71. Uiteraard moeten we even de Minster van York bekijken. We kunnen er niet meer in op dit tijdstip, maar er wordt sowieso een bizarre toegangsprijs van £11 gevraagd. Het is trouwens zo'n enorm bouwwerk dat het met geen mogelijkheid op de foto te krijgen is, tenzij je het zo doet: op de achtergrond, met een telefooncel en wat bloemen voor het Engelse gevoel.
72. t/m 74. Vooruit dan, ik doe toch een poging.
75. Verder komen we nog door The Shambles, waar de slagers van York zaten, herbouwd tot de huidige stijl rond 1400. Er zitten tegenwoordig uiteraard allemaal winkeltjes in met Harry Potterspul en andere magische onzin.
Het straatje is trouwens bijzonder kort.
76. En dat was het dan wel: we vinden York verder behoorlijk tegenvallen. :X Later zullen we horen dat York een echte studentenstad is. Dat verklaart wellicht waarom er in de zomer weinig te beleven lijkt. Cambridge schijnt aan dezelfde kwaal te lijden, terwijl Oxford wat bruisender blijft. Althans, dat vertelden ze ons in Oxford. Uiteindelijk blijkt dus dat we onze tijd perfect verdeeld hebben, de derde uit ons gezelschap was bij gebrek aan bezienswaardigheden al aan het geocachen geslagen. We komen weer bij elkaar, eten fish and chips in een eenvoudige fish-and-chips-zaak en begeven ons dan terug richting onze bagage en onze trein. (De foto is nog van 's middags.)
77. We hebben de laatste verbinding van de dag: om 19:36 uur met Crosscountry naar Birmingham, waar we 35 minuten hebben om over te stappen op de laatste trein van Crosscountry naar Oxford, aankomst om 23:12 uur. Een uur eerder ging de laatste rechtstreekse trein van Crosscountry (aankomst 21:39 uur), die we achteraf gezien nog wel hadden kunnen halen, maar alleen omdat er in York zo weinig te doen bleek. Eten was dan wel ingewikkeld geworden, en we hadden de latere trein al gereserveerd. Je kunt je dus voorstellen hoe we ons voelen wanneer de trein van 19:36 opgeheven blijkt te zijn wegens personeelstekort. :X
78. Alternatieven zijn er nog via London, inclusief verplaatsing door de stad heen en met aankomst rond 1 uur 's nachts - zonder geldige Britrail na middernacht - of, wat men ons bij de informatiebalie ook adviseert, met Crosscountry om 19:45 mee naar Birmingham. Die trein rijdt echter via een langere route en komt pas om 22:09 uur in Birmingham aan, terwijl de (laatste) trein naar Oxford al om 22:04 uur vertrekt.
79. Tijdens het wachten komt The Scarborough Spa Express op een ander perron binnenrijden. Zo zie je, ieder nadeel heeft zijn voordeel. (Overigens is het slechts de locomotief met één rijtuig.)
80. Een ander voordeel duikt op als ik kijk hoe het met het hostel in Oxford zit: de receptie blijkt überhaupt maar tot 23:00 uur open te zijn. Oeps. Gelukkig hebben we nu een geldig excuus om te bellen dat we nog onderweg zijn vanuit York, maar later (hopen te) komen. Met Engelsen bellen op een lawaaierig station met slechte verbinding is niet zo gemakkelijk, maar mijn boodschap lijkt overgekomen te zijn en er wordt mij verzekerd dat we niet op straat zullen hoeven te slapen. Oef. Met Crosscountry naar Birmingham dan maar. We komen overigens weer door Church Fenton, dit keer uiteraard zonder stop.
Een heel aangename trein is het niet; bovendien hangen er dronken Britten rond op het balkon die allemaal onsmakelijke liederen aan het brullen zijn. De eerste conducteur verzekert ons dat we ons geen zorgen hoeven te maken - heel Brits is dat, heb ik gemerkt - en dat hij de collega's in Leeds zal informeren en dat het wel goed zal komen. Ook de collega's verzekeren ons dat we ons geen zorgen hoeven te maken en dat er iets geregeld gaat worden, men vermoedt alternatief vervoer vanaf Birmingham. Maar uiteindelijk wordt de trein naar Oxford in Birmingham vastgehouden. Het overstappen op station Birmingham New Street is een verschrikking, zeker als je van spoor 11b naar 5a moet. Eerst omhoog een grote hal in (denk: Utrecht Centraal). Bij spoor 6 ren je tegen een glazen wand aan. Zoeken naar poortjes, die gelukkig open staan, ren je voordat je omlaag kunt naar spoor 5 wéér tegen een glazen wand aan. Weer poortjes zoeken, die gelukkig weer open staan, en dan omlaag, waar de conducteur graag al wil fluiten. Ondertussen is de derde van het gezelschap zoek. :X Nou ja, hoe dan ook, uiteindelijk halen we de trein, hebben we geen puf meer om een paar Engelsen van onze gereserveerde vierzitter weg te jagen, arriveren we in Oxford met een kwartiertje vertraging en komen we rond kwart voor twaalf nog binnen in het hostel. We zoeken in het donker onze bedden in de slaapzaal voor twaalf en gaan snel uitrusten van een drukke dag.
Dag 9: Oxfordse omzwervingen
De voorlaatste dag van onze vakantie is aangebroken. De negende dag brengen we door in Oxford, en we doen het deze dag wat rustiger aan. Op Skye ben ik tijdens onze wandeling bij de Quiraing verkeerd op een rots gaan staan. In eerste instantie leek dat geen problemen op te leveren, maar in Edinburgh begon ik mijn enkel toch te voelen en op de lange reisdag via York had ik er meer last van; desondanks hebben we veel gelopen. Mijn enkel is ontzettend dik en ik kan wel lopen, maar met de nodige pijn. We staan laat op en nemen het er nog een keer echt van met een English Breakfast in een leuk restaurantje. Daarna lopen we wat rond door de prachtige stad en gaan we voor de derde keer deze reis mee met een Free Walking Tour. De stad voelt een beetje als het spoorwegmuseum van York, maar dan met mooie gebouwen in plaats van treinen: je weet niet waar je moet kijken en wat je op de foto moet zetten. En er hangt een goede sfeer. Ik presenteer wederom een selectie.
81. t/m 83. University Church of St Mary the Virgin.
84. The Radcliffe Camera.
85. + 86. The Bodleian Library. We konden geen tour doen in de bibliotheek, omdat er net die dag studenten afstudeerden met al het bijbehorende ceremonieel.
87. Hertford Bridge.
88. Broad Street. Mensen doen overigens heel panisch over fietsers als het geen Nederlanders zijn. :X
89. All Souls College, waar ieder jaar slechts 1 tot 3 fellows worden toegelaten en waarvan het toelatingsexamen bekendstaat als het lastigste examen ter wereld.
90. Christ Church.
91. Meadow Building. Inmiddels zijn jullie het ook al wel gewend denk ik: op verscheidene van de getoonde plaatsen zijn opnames voor de Harry Potterfilms gemaakt. Dus als je zin hebt: doe de Free Harry Potter Walking Tour of bezoek alle gebouwen.
92. In Broad Street (foto 88) bevindt zich een enorme boekwinkel, Blackwell's Bookshop. Deze bestaat uit twee gebouwen, waarvan één vijf verdiepingen hoog is vol met boeken, en een enorme kelder verbindt de twee gebouwen. De pub ertussen, The White Horse, heeft zich echter nooit willen laten uitkopen, dus die zit er nog steeds, met wel die enorme boekenkelder eronder. Daar stond op een bepaald punt een bordje "hier een foto maken", dus dat heb ik maar braaf gedaan. :') Alsof onze bagage nog niet zwaar genoeg was, met wandelschoenen en twee flessen whisky vanaf Skye (in mijn geval), komen er ook nog eens een hoop boeken bij.
De middag doen we rustig aan: ik begin echt last van mijn enkel te krijgen, dus ik ga terug naar het hostel, leg mijn voet omhoog en slaap nog wat. 's Avonds gaan we eten; uiteindelijk komen we uit bij het net genoemde The White Horse, een prima plekje. :) Wel dempen we onze conversatie een tijdje totdat het oudere Nederlandse koppel aan het naastgelegen tafeltje vertrokken is. We gaan ook nog wat drinken, maar maken het niet heel laat, en ook halen we bij het station alvast onze kaartjes voor de volgende dag op, zodat dat niet 's ochtends in alle vroegte hoeft.
Dag 10: Weer naar huis
En zodoende is alweer de laatste dag aangebroken van onze vakantie, maar uiteraard niet geheel zonder avonturen: 's ochtends reizen we naar London en pas aan het einde van de middag weer naar huis, zodat we een halve dag in London hebben. Voor £5.40 hebben we van tevoren kaartjes besteld voor de trein van 08:11 uur via mijn creditcard. Bij de automaat voer je diezelfde creditcard in, waarop je kaartjes worden geprint: super efficiënt, en één van de redenen om toch maar die creditcard te nemen.
93. Bepakt en bezakt arriveren we na enkele minuten lopen op station Oxford, waar al twee dubbeldekkerbussen klaarstaan.
94. Dit keer reizen we niet met een groen monster van Great Western Railway: dan zouden we immers het traject tussen Didcot Parkway en London dubbel afleggen; dat hadden we in deel 1 al gehad. In plaats daarvan reizen we met Chiltern Railways met een meer stoptreinachtig iets naar London Marylebone. Dat duurt ongeveer even lang en blijkt veel comfortabeler te zijn dan die martelwerktuigen van GWR: tip! :)
95. De trein vertrekt in Oxford vanaf een kopspoor naast het stationsgebouw en rijdt gevoelsmatig de verkeerde kant op, maar zal al snel een grote bocht maken de juiste richting op. In deze trein horen we eindeloos vaak "See it, say it, sorted", zodat we het nooit in ons leven meer zullen vergeten.
96. Deze treinen zijn van alle gemakken voorzien: zelfs de machinist heeft een schuifdeur!
97. De trein wordt steeds voller, het is immers ochtendspits, en na een uurtje komen we aan op station London Marylebone, een leuk station om te arriveren met eigenlijk alleen regionale treinen.
98. t/m 100. Onze eerste zorg is nu om onze bagage ergens te droppen, en dat doen we bij voorkeur in de buurt van station St. Pancras, waar 's middags onze Eurostar vertrekt. We kopen een dagkaartje voor de metro en begeven ons naar St. Pancras met de Bakerloo en Circle Line.
101. Op station St. Pancras blijkt alleen een peperdure bemenste left luggage te zijn met een grote rij en helemaal geen kluisjes. :N We zoeken wat op internet en vinden een bedrijf in de buurt dat daar heel slim op is ingespeeld en garageboxen verhuurt, Acces Self Storage geheten. Op zaterdag zijn ze maar tot 17:00 uur open, maar dat is goed genoeg voor ons, en bepaald goedkoop zijn ze ook niet; toch lijkt het de beste optie. Ondanks het feit dat je verwacht te betalen voor een box, moet je opeens toch per stuk bagage betalen, maar je zet het er zelf neer en haalt het er zelf weer op, zodat je in ieder geval weet dat niemand per ongeluk iets kapotmaakt. Met de Picadilly Line gaan we naar Leicester Square, waar we een verlaat ontbijt nuttigen.
102. Daarna splitsen we op, want met zijn tweeën willen we graag naar Tate Modern en daar is een halve dag London heel geschikt voor; de derde van ons gezelschap is daar niet zo voor te porren en bezoekt het London Transport Museum, wat met £18 redelijk aan de prijs is, maar wel een aanrader schijnt te zijn. Tate Modern is gratis en na een kort ritje met twee metro's zijn we in de buurt.
103. Moderne kunst wil nog wel eens heel vreemd zijn, en dat is een understatement, dus er zijn héél vreemde dingen te vinden. Ook zijn er bekende zaken, zoals Picasso, en sommige zalen trekken me meer dan andere. In ieder geval is het de moeite waard om er ooit geweest te zijn. Een geweldig werk vind ik deze Toren van Babel die gebouwd is met radio's, die allemaal op een andere frequentie en met een ander geluidsniveau staan afgesteld. Je kunt de afzonderlijke uitzendingen maar heel lastig van elkaar onderscheiden: echt een totaalervaring, en een briljant idee. :D
104. Ook in dit museum kun je het dak op, dus dat doen we ook even. Je hebt uitzicht over de Millennium Bridge en St. Paul's Cathedral. In de brug links hiervan (niet op de foto) zit treinstation Blackfriars.
105. + 106. De flat ernaast lijkt wel onderdeel van het museum, als je naar de inrichting kijkt... Naar en van station Blackfriars kruipen de treinen af en aan.
107. Nabij station Blackfriars komen we sporen tegen van de London Chatham and Dover Railway.
108. t/m 110. We keren terug naar Leicester Square, eten wat en gaan daarna onze bagage ophalen. St. Pancras Station is even slecht op de foto te krijgen als de York Minster, maar toch probeer ik het, en er moet natuurlijk ook even een rode dubbeldekker bij, waar we helaas niet mee gereisd hebben.
111. De rest is terugreis. Aan de Eurostar is weinig boeiends te vermelden, behalve dat hij dit keer wel keurig doorrijdt en dat het een e320 is, zodat we nu beide types gehad hebben ...
112. ..., in Brussel moeten we bijna 50 minuten wachten op de Intercity naar Luik, ...
113. ... en de reis eindigt in stijl met een Break deze keer (die daadwerkelijk tot Maastricht gaat en niet maar tot Visé; het licht op de tweede regel van het scherm is defect).
In Eijsden is één van ons thuis, en in Maastricht eindigen we met zijn tweeën zoals we ook begonnen zijn. Voor mij zou het echter druk blijven met reizen: de volgende dag besteedde ik aan de was overdag en een retourtje Nijmegen in de avond (om een t-shirt te halen dat ik mee wilde nemen en om warm te douchen, want de boiler was kapot), en een dag later was ik om 6 uur al op weg naar Slowakije, inclusief één van de twee flessen whisky van Skye. Die avond kwam droef nieuws, zodat ik drie dagen later alweer terug in Nederland was voor een begrafenis en daarna vertrok ik wederom naar Praha en Slowakije; en dat allemaal per trein. Ik zal eens kijken of ik daar nog een OV-verslagje van kan breien. Heftig was het in ieder geval, want op een gegeven moment had ik van 18 opeenvolgende dagen er 14 gereisd, waarvan een uur of 7 gemiddeld per reisdag. (De reizen in dit vijfluik incluis.) Voor nu in ieder geval bedankt voor het lezen; nogmaals mijn excuses dat het laatste deel zo lang op zich heeft doen wachten, en ik hoor graag jullie reacties. :D
